Kunstenaars dragen boodschap uit tijdens creatieve route ’Sporen’

(door Maarten van Gemert)  
KAMPEN – In het voorlaatste weekend van ’Sporen’ leidde de ”route door creatief Kampen” langs drie kunstenaars. Bedoeld of onbedoeld droegen ze allen een boodschap uit. Willeke Orsel borduurde voort op de dromenexpositie van vorig jaar. Met haar gebeeldhouwd half omsluierd gezicht droomt ze van een generatie zonder de trauma en pijn, doorgegeven van onze (voor-)ouders. Beau Voerman en Merijn Wouda boorden andere emoties aan.

Vijf weekenden kunnen bezoekers in de sporen treden van vijftien Kamper kunstenaars. Het project ’Sporen’ van de vijf geclusterde culturele partners in Kampen loopt vanavond met ’Hanze in de Nacht’ ten einde. De Sporenroute loopt dan langs Geraart Westerink, Gwen Mustamu en Sijmen de Jon tijdens het evenement ’24H Hanze’. Vorig weekeinde wierp Willeke Orsel met haar beeld de vraag op: ”Hoe zou de wereld eruit zien als we niet generatie na generatie trauma en pijn door zouden geven?”

Sporen onder de sluier
Tussen de schilderijen van Wouter Berns toonde Willeke haar beeld ’The Veil’ (De Sluier) in galerie Tripmaker. Ze heette de bezoekers welkom met fluitspel. Daarna lichtte ze haar beeld toe dat de sporen draagt van vorige generaties. „Onze voorouders zijn nog steeds in ons aanwezig en beïnvloeden ons leven,” vertelde ze aan de twee groepen die beurtelings kwamen. „De pijn en het gemis die onze ouders, naast het leven en de liefde doorgeven, vertroebelen onze blik,” zo schetste ze tijdens de korte presentatie.
De bezoeker die om het beeld heenloopt, ziet aan de ene kant de sporen van de sluier die Willeke zo graag opzij zou schuiven door en voor iedereen. Zij droomt van een wereld zonder oorlog als we niet meer generatie na generatie de sporen van pijn en trauma door zouden geven.

Sporen in vruchtwater
Bij Quintus liet Beau Voerman de bezoekers kennis maken met vijf geuren: bloed, tranen, moedermelk, huid en haar. „Sporen beginnen in vruchtwater,” vertelde ze haar bezoekers, „daar doen we de eerste geuren op.” In vijf kommetjes liet ze de geuren ruiken. Haar vriend assisteerde en vertelt achteraf hoe de mensen soms verrast reageerden: „Mensen raakten opeens betrokken, alsof ze door de prikkel en de geur gegrepen werden.”
Beau had de geuren vooraf gemaakt want ze moeten ”rijpen”. Voor de IJsselbiënnale, dat de afgelopen maanden plaats vond, had ze een geurinstallatie gemaakt. Ze hoopt meer aandacht te krijgen voor de reuk als ondergewaardeerd zintuig.
Na de kunstacademie in Enschede heeft Beau een masterclass gevolgd bij geurkunstenaar Frank Bloem. Ze heeft een aantal maanden onderzoek gedaan naar de geuren die we meedragen. Op haar website heeft ze een essay geschreven over een geurrijke omgeving. Ze is van meer markten thuis want tijdens ’Hanze in de nacht’ leest ze in het Stedelijk Museum voor uit eigen (dicht)werk.

Beau Voerman met haar dichtbundel bij haar geurbeleving (foto: Maarten van Gemert)

Sporen in disharmonie
Elders in Quintus had Merijn Woude achter een vleugel plaats genomen om, als derde bijdrage aan de route vorig weekeinde, mensen muziek te laten horen ”die niet spoort”. Wat maakt dat mensen muziek mooi of lelijk vinden? In een improvisatie liet hij het in elkaar overlopen. „Niet harmonieus kan als lelijk worden beschouwd,” vertelde hij, „maar vaak heb je de spanning in de muziek nodig om iets moois te laten klinken.”
Merijn is voltijds muzikant. Op het conservatorium studeerde hij pop en jazz maar de laatste tijd speelt hij veel klassiek. „De klassieke harmonieleer is ook van toepassing op de hedendaagse muziek,” vertelt hij.

Met de sporen van de overwegingen opgedaan bij Quintus, togen de twee bezoekersgroepen vorig weekeinde naar Tripmaker waar het beeld van Willeke nog een paar weken te bewonderen is. Zij zette na Quintus de bezoekers op een heel ander spoor. Met een in een gebeeldhouwd gezicht ontluisterende en ontsluierende boodschap.

Merijn Wouda laat (dis)harmonie horen achter de vleugel (foto: Maarten van Gemert)

....