Vrijwilligers Gerda en Jannie gaan om-en-om op de koffie bij mevrouw Van de Stouwe

IJSSELMUIDEN - Ergens in de Koekoekspolder woont mevrouw Van de Stouwe (91). Al heel lang. Het erf waar ze woont is nog van haar vader geweest. “Ik zit hier nog goed. Ik houd van mijn huisje, want de rust en de ruimte vind ik fijn. Maar soms is het ook wel stil”, zegt mevrouw Van de Stouwe. Gelukkig krijgt ze iedere dag bezoek van haar dochter Alberdien. “Dat is heel fijn. Soms gaan we samen op pad. Naar de markt, bijvoorbeeld.” Ook Jannie Aarten en Gerda ten Berge komen al jarenlang bij mevrouw Van de Stouwe op bezoek. “Daar kijk ik naar uit.”

(door Niek Teune) 

Mevrouw Van de Stouwe maakte door de thuiszorg van Icare kennis met de vrijwilligers van de Nederlandse Patiënten Vereniging (NPV). Gerda ten Berge is al ongeveer negen jaar actief als vrijwilliger. “Ik houd wel van oudere mensen”, zegt Gerda. “Zo bezoek ik voor de kerk eens per zes weken een mevrouw van 83 jaar. En een man van 95 jaar, die vroeger elke donderdag kwam koffiedrinken bij ons thuis. Ook doe ik vrijwilligerswerk in het restaurant van de Maarlenhof. We dekken tafels, serveren het eten uit en maken een praatje met de bewoners. We doen dat eens per drie weken met een aantal dames, op de vrijdagen.” Gerda heeft daarnaast vijf kleinkinderen. “Ik vermaak mij dus prima”, lacht Gerda.

Ook Jannie Aarten is onlangs oma geworden. Ze is moeder van acht kinderen. Haar tweede zoon is getrouwd en vader van een zoon. “De andere kinderen wonen nog thuis, op Zeegraven in IJsselmuiden. Als huismoeder staat het gezin bij mij op één.” Naast de zorg voor het gezin en haar baan bij Zorghuis De Groenendael voor een halve dag per week, is Jannie mantelzorger van haar 89-jarige tante. Ook is ze nauw betrokken bij haar kerkelijke gemeente: de Oud Gereformeerde Gemeente in Nederland. “Mijn man is hulpkoster. Ik probeer hem bij te staan als er een begrafenis of andere bijeenkomst is. Ook ben ik coördinator van de ouderenzorg vanuit onze kerk. Het bezoeken van ouderen uit de gemeente of het organiseren van ouderenmiddagen vind ik waardevol om te doen.”

Al van huis uit kent Jannie het lidmaatschap van de NPV. “Zouden we aan het begin van ons trouwen zelf lid geworden zijn?”, vraagt ze zich hardop af. “Mijn moeder deed altijd vrijwilligerswerk voor de vereniging. Dat vond ik mooi, dat ze met iemand die ze eigenlijk niet kende toch uren doorbracht.” Ongeveer 11 jaar geleden werd ze zelf actief als vrijwilliger voor de NPV. “Het bezoeken van ouderen leek mij wel wat. Of mensen met de auto vervoeren. Zo ben ik met mevrouw Van Dijk en meneer Klompenmaker in contact gekomen. Zij leven allebei niet meer. Nu bezoek ik mevrouw Van de Stouwe, samen met Gerda.”

Gerda bezocht jarenlang haar vader, totdat hij overleed. “Toen hij wegviel, wilde ik graag iets voor iemand anders doen. Als christen mag je ook iets betekenen voor een ander. Jenet Klooster van de NPV vroeg of ik mevrouw Van de Stouwe wilde bezoeken.” Korte tijd deed Gerda dit samen met een andere vrijwilliger. Toen zij stopte, kwam Jannie in beeld. “We komen nu al jarenlang om de twee weken bij mevrouw Van de Stouwe over de vloer. Dus allebei eens per vier weken”, zegt Jannie. “We houden de kalender goed in de gaten”, vult Gerda aan.

Als Gerda of Jannie op bezoek komt, zorgt mevrouw Van de Stouwe dat er koffie en iets lekkers van de melkboer in huis gehaald is. Ook praten ze dan honderduit. Mevrouw Van de Stouwe: “Het is goed om te horen wat er te koop is. Niet dat we roddelen, hoor. Maar bijvoorbeeld de stand van zaken in de kerk. En hoe het met de gezinnen van Gerda en Jannie is. Daar geniet ik van.” Gerda: “We hebben het ook wel over het geloof. Of over haar verleden. Het is net waar ze zelf over begint.” En of mevrouw Van de Stouwe het waardeert? “Nee, ik vind het niks aan”, zegt ze met een serieus gezicht. Dan, met een brede glimlach: “Nee, ik kijk er enorm naar uit.” Jannie: “Wij ook, want we hebben altijd gespreksstof genoeg. Het is altijd gezellig.”

Los van de gezelligheid, vinden Gerda en Jannie het ook belangrijk en waardevol om zich als vrijwilliger in te zetten voor de NPV. “Omzien naar elkaar, dat hoort bij het christen-zijn. Ouderen hebben nog wel eens te maken met eenzaamheid. Het is daarom goed om verder te kijken dan alleen het eigen gezin. Je krijgt er zoveel voor terug”, zegt Jannie. Mevrouw Van de Stouwe knikt instemmend. “Daar is toch ook een versje van? Dat we op de wereld zijn om elkaar te helpen, nietwaar?”

Jannie en Gerda willen graag nog zo lang het kan en de gezondheid van iedereen het toelaat bij mevrouw Van de Stouwe op bezoek gaan. “En zolang mevrouw Van de Stouwe ons nog binnenlaat”, lacht Gerda. “Ach, mijn rollator is ‘mien moatien’ hoor”, merkt mevrouw Van de Stouwe op. “Zolang het nodig is en het kan, krijg ik graag bezoek van Gerda en Jannie. En ook van mijn dochter Alberdien. Dat is heel fijn. Ik kijk ernaar uit.”