Raadspraat Gemeente Belang Kampen: Was het maar niet zo

"Intussen is een mondiaal probleem nu ook een probleem in Kampen. Veel mensen vragen zich af hoe het zo gekomen is en kijken hoe de virussituatie zich ontwikkelt en onderzoeken de effecten op het normale leven. Wie en wat moet je vertrouwen of zoek je steun bij de wetenschap?

De wereld komt de huiskamer binnen. Het gaat over WHO, RIVM, Trump, China, monetaire structuren en Bill Gates die Amerika weer gaat redden. Er komen zoveel ideeën en meningen voorbij. We moeten vaststellen dat alles snel om kan slaan. In een paar weken tijd is dus vertrouwen omgeslagen naar verontrusting. Vragen over de toekomst. Peilingen en standpunten schieten heen en weer, net als de beurs, maar die gaat vooral neer. Vorig jaar nog met veel lawaai de AVG voor de privacy ingevoerd, nu plannen voor een mobiele app die ons gaat volgen. Er is ons een ‘nieuw normaal’ beloofd, een anderhalve meter samenleving en een anderhalve meter economie. Zal de wereld ooit weer hetzelfde zijn als voor Corona? Is die vraag nu wel terecht? Kiezen we de goede middelen tegen de kwaal?

De onderlinge betrekkingen in Europa die opnieuw een moeilijke tijd ingaan. Spelletjes worden daar ook gespeeld. Waar landen in het zuiden van Europa al veel langer Eurobonds willen, lijken ze nu de crisis te gebruiken om alsnog hun zin te krijgen. En dat terwijl er voldoende financiële steunmogelijkheden aangeboden zijn. En dan die pagina grote advertentie van de Duitse en de Franse ambassadeur in de Stentor. De reden hiervoor staat erboven. Namelijk het feit dat, en ik citeer: “De aanvaring tussen Zuid-Europa en minister Wopke Hoekstra, het sluiten enz” Wanneer onze minister, binnen Europa, het standpunt van het Nederlandse Parlement verdedigt zitten we , denk ik, niet wachten op deze advertentie. Wanneer ze schrijven dat Frankrijk en Duitsland hun krachten gebundeld hebben om een weg vooruit te vinden doen ze ons Nederland te kort. Men mag soms ook geen andere mening hebben dan passend in het enge sentiment. Daar ben ik zeker van geschrokken. Natuurlijk is er samenwerking in deze crisis met de andere landen. In ons eigen land zijn we trots op onze zorg en zeker de medewerkers daarin, maar ook bezorgd over hen waar ze eigenlijk met te weinig middelen moeten werken.

En wat moet ik daar als raadslid in Kampen nu mee?

Het kan allemaal zo snel omslaan. Kampen is opeens onderdeel van een wereldwijde gebeurtenis. Verenigd door hetzelfde lot. Verdeeld over de aanpak. Elk land voor zichzelf. Ieder ook zijn eigen regels, productie en import van geneesmiddelen. Elkaar helpen gaat stroef en onder druk. Liefst snoepen we het mondkapje van de ander weg. Samenwerking daarin moet beter. Een les voor de toekomst.

Velen van ons zitten thuis. We werken thuis of geven de kinderen onderwijs. Tijd om na te denken in de nacht. Wikken en wegen. Twijfelen. De woorden van de deskundigen wegen, die tenslotte ook maar moeten toegeven “eigenlijk weten we er te weinig van”. En er gebeurt nog al wat in de wereld ten gevolge van onze nieuwe onzichtbare vijand waar we zo weinig van weten. Dat brengt onzekerheid en angst. Maar daarom moeten we wel sterk blijven. Men mag theorieën en overtuigingen bevragen, daar een discussie over starten en de gevoelens erover blijven uiten.

De wereld ligt stil. Kampen ligt stil. De gevolgen komen pas later echt binnen. We staan nog maar aan het begin. We hebben als raad onze eerste digitale vergadering gehad. Dat ging redelijk goed maar haalt het niet bij de echte vergadering in de raadzaal. Een optie om te vergaderen, met de 1.5 meter, doen we helaas in Kampen niet. Elders gebeurd dit wel. Het zou volgens mij de kwaliteit van het besturen ten goede komen. Minister Wiebes heeft de vraag neergelegd te onderzoeken hoe zaken weer op gang kunnen worden gebracht in anderhalve meter economie. Als raad moeten we zo snel mogelijk onze aanpassing om weer samen, eventueel met een tussenvorm, te vergaderen bedenken.

Opnieuw vergaderen in de raadszaal. Het is namelijk ook nu niet verboden. Ons land is niet helemaal op slot. Er werken, gelukkig, nog heel veel mensen in een aangepaste situatie. Als Gemeente Kampen moeten we ons ook beraden wat we voor onze bedrijven en ZZP,ers kunnen doen. Komen de steunmaatregelen van de landelijke overheid op tijd op de juiste plek? Hoe gaat het met onze verenigingen op al die plaatsen in de samenleving. Moeten we binnen onze gemeente een Task Force, excuus voor de naam, opzetten waar mensen en ideeën samenkomen. Ik ben ervoor. We zullen het samen moeten doen. En dan nog een losse gedachte: Vroeger was ons land sterk in Coöperatieve verbanden. Zeker iets om over na te denken. Samen sta je sterker.

Misschien is het maar beter om hierna even stil te zijn. Op gepaste afstand kijken. Gedwongen luisteren naar het keurslijf waar men in moet. Het voelt verlammend en het gevoel van onmacht is groot. Afwachten en hopen is niet altijd makkelijk

Ik geloof in God. Wens jullie allemaal oprecht veel gezondheid toe en dat wij weer snel de boel aan het draaien krijgen! God zij met jullie."