Gerards Coronakrabbels: Deel 7: Burak Alp
· leestijd 2 minuten Sport(door Gerard Meijeringh)
Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als God in Nederland. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.
Het is zaterdag 12 juni. Ik ben op weg naar de redactie, waar ik straks verder ga met het in kaart brengen van de overschrijvingen in het amateurvoetbal in Kampen en Zwartewaterland. In deze coronatijd ligt het voetbal nog steeds stil, maar al wekenlang zijn clubs bezig met de toekomst. Immers, volgend seizoen moet er wel een goede selectie op het veld staan. Corona of geen corona.
Mijn gedachten gaan terug naar een zaterdag in het begin van de coronatijd. Een zaterdag waarop ik toch besluit om een foto te maken op Sportpark De Maten, nadat een andere optie de mist in is gegaan. Ik kom aan en heb geen enkele moeite om mijn auto te parkeren. Dat was voor de coronatijd wel anders. Toen waren alle plekken bezet. Nu heerst de rust. Er is geen mens en het toegangshek is dicht. Vogels fluiten, niet gestoord door schreeuwende mensen op of bij een voetbalveld. Ik maak een omweg en loop over het sportpark waar een doodse stilte heerst. Gelukkig is een ander hek wel open, zodat ik gemakkelijk een foto kan maken.
Vervolgens wacht me dezelfde wandeling terug langs een leeg sportveld. Ik rijd terug naar de redactie. Ik wandel door een leeg pand, dat ineens heel leeg aanvoelt. Het zijn rare tijden voor sportjournalisten. Geen sportuitslagen, geen tussenstanden, geen topscorers en geen nieuws. Mijn sportmailbox is zo goed als leeg. Komkommertijd acht keer XL.
Ik ga verder terug in de tijd. Naar 7 maart. De laatste keer dat ik aan de lijn stond bij een wedstrijd. Het duel DESZ-Gorecht. De club uit Zwartsluis slaagt er niet in om de tweede periode binnen te halen, maar toch is het gezellig. Voor de wedstrijd worden Erwin Geertman en Karlo Naberman in het zonnetje gezet. Daarna blijkt DESZ niet koelbloedig in de afwerking en pakt Gorecht drie belangrijke punten via een 0-2 zege. Vervolgens hoor ik van Tom Kisjes dat hij nog een jaar doorgaat bij DESZ. En dat maakt veel goed in Zwartsluis. ’s Avonds bel ik met ’s-Heerenbroek-trainer Freddie van den Burg. Zijn ploeg heeft verloren, maar ’s-Heerenbroek is toch periodekampioen door puntenverlies van WZC Wapenveld. Op de achtergrond hoorde ik gejuich van feestende spelers.
Maanden later is dat feestgedruis al lang verstomd. ’s-Heerenbroek was koploper, maar speelt volgend seizoen gewoon in de vierde klasse. O ja, de overschrijvingen. Ik lanceer een nieuwtje op onze site. ‘Burak Alp verrast KHC met overgang naar Zalk’, luidt de kop. Het bericht wordt gevreten. De reacties zijn niet van de lucht. Hoe krijgt een basisspeler van KHC het in z’n hoofd om in de vierde klasse te gaan voetballen? Elk jaar heb je wel een verrassing bij de overschrijvingen. Dit keer is dat Burak Alp. Ik lees de reacties op Facebook. Het lijkt alsof er niets is veranderd. Maar niets is minder waar. De anderhalvemeterregeling domineert nog steeds in negatieve zin de trainingen. Zoals het er nu voor staat mogen er pas in september wedstrijden worden gespeeld, maar wel zonder publiek. Terwijl datzelfde publiek wel welkom is in de kantine. Een groot voordeel voor de supporters van Zalk. Deze club heeft de beschikking over een prachtige kantine met uitzicht op het veld. Wat zal het straks druk zijn. Wie wil nu niet Burak Alp in de vierde klasse zien spelen? Komt dat zien!
