Tien jaar terug in de tijd: Het geslaagde afscheid van Mandy Heerschop

(door Gerard Meijeringh)

KAMPEN - Tijdens de coronacrisis liggen veel sportactiviteiten stil. Sportliefhebbers vullen dit hiaat op door terug te kijken in de tijd. Weekblad De Brug doet mee en bladert terug. In deel 11 van ‘Tien jaar terug in de tijd’ staat Mandy Heerschop centraal. De Kamperse beleefde op zaterdag 15 januari 2010 haar succesvolste NK ooit. Zo’n drie maanden later sloot ze haar twirlloopbaan af met twee Europese titels. Een blessure maakte het onmogelijk om door te gaan.

‘Vijf keer goud voor Heerschop op NK’, kopt De Brug op dinsdag 18 januari 2010. Bijna tien jaar later blik ik met de twirlster terug. “Van dit NK weet ik niet zoveel meer te herinneren. Ik heb zoveel NK’s gedraaid, volgens mij wel een stuk of vijftien. Het was wel mijn succesvolste Nederlands kampioenschap, aldus Heerschop.

Oranje IJsselmuiden

Ze begon als 6-jarig meisje met majorette bij Oranje IJsselmuiden. Heerschop bleek talentvol en stak er veel tijd in. Dat zorgde ook voor druk. “Hoe hoger ik kwam, hoe zenuwachtiger ik werd. Je steekt er zoveel energie in. Dan wil je dat het goed gaat. Tijdens mijn eerste NK kreeg ik een black-out. Ik was toen twaalf. “Ik dacht: ‘Ik heb zo goed getraind, maar dit kan gebeuren'. Toen leerde ik om door te gaan en ervoor te vechten.”

Jurylid

Op 15-jarige leeftijd trok ze de aandacht van een jurylid. “Ik kreeg zulke hoge punten van de jury. Vervolgens raakte ik in gesprek met een jurylid. Hij gaf les bij Kopergirls in Leiden. Toen heb ik een paar keer meegetraind en zat ik er met één been in”, lacht Heerschop. Ze was Oranje IJsselmuiden ontgroeid en maakte de overstap naar het Nederlandse topteam uit Leiden. Daar waren de ingrediënten aanwezig om verder te groeien. Van 2008 tot 2011 bleef ze verbonden aan de vereniging uit Leiden. Ze spreekt van een prachtige periode. “Ik heb veel nationale titels behaald en vijf Europese titels.”

Snapping hip syndroom

Het was voor haar een zware tijd. Steeds reizen naar Leiden kostte veel energie. Bovendien raakte ze geblesseerd. Ze kampte met het snapping hip (knappende heup) syndroom. Daar had ze elke dag last van. Daarom hakte ze de knoop door en besloot ze dat ze in 2011 ging stoppen met twirling op topniveau. “Het was niet meer te combineren met vier keer per week reizen naar Leiden en m’n blessure.” Heerschop wou echter niet abrupt stoppen. Ze wilde nog een NK en EK draaien en dat lukte. Ze nam in stijl afscheid met vijf nationale titels en twee EK-titels. Daarna bouwde ze af bij Prestige. Ze kwam nog één keer in actie op het NK. Solo werd ze nationaal kampioen en met Anouschka Bastiaan pakte ze zilver.

Levenslessen

Heerschop draaide in de top mee op internationaal niveau. Toch stond ze nooit op een WK. “Dan moet je nog meer trainen en dat was voor mij niet te doen. Maar ik heb het maximale eruit gehaald. En als topsporter leer je levenslessen. Positief blijven, doelgericht werken en ik weet ook wat doorzetten is. Dat zijn dingen waar ik nog steeds wat aan heb. Dat blijft je altijd bij.”

Offers

Toch vraag ze zich wel eens af of ze opnieuw op hoog niveau zou gaan twirlen als ze de klok kon terugdraaien. "Ik heb nog steeds last van die blessure. Maar op die leeftijd is het je droom. Het was een heel mooi proces. Eerst word je kampioen van de regio. Een jaar later Nederlands kampioen en weer een jaar later Europees kampioen. Dat is me altijd bijgebleven. Mijn droom kwam uit. Dat was ook heel mooi voor mijn oma en m’n moeder. Mijn oma maakte al mijn pakjes en samen met mijn moeder brachten ze me overal naar toe.” Nog steeds heeft ze last van het snapping hip syndroom. "Deze blessure was niet te voorkomen. Ik was niet zo lenig. In korte tijd word je lenig gemaakt. Ik heb er nog steeds last van. Als ik rustig aan doe, is er niets aan de hand, maar ga ik actief sporten dan gaat het mis. Ik kon zelfs niet op een normale manier bevallen. Een keizersnede was noodzakelijk. Ik heb in mijn loopbaan hele mooie momenten meegemaakt en mijn droom waargemaakt, maar is dat het allemaal waard geweest? Dat blijf ik me afvragen.”

Hoe hoger ik kwam, hoe zenuwachtiger ik werd.