Column burgemeester Bort Koelewijn: Avondklok

Voor de schermen

De tijden dat wij naar schermen zitten turen is nog nooit zo hoog geweest als in coronatijd. Schoollessen thuis via de computer, vergaderen via Teams of Zoom, kerkdiensten digitaal, online webinars, digitale borrels bij gebrek aan persoonlijke ontmoetingen. Ik geef toe, het scheelt in reistijd. Echter ook in gezelligheid! Persoonlijke ontmoetingen, het informele contact, de wandelgangen. Het gezellige koffiepraatje. We missen wat. We kunnen digitaal behoorlijk veel. Niet alles. Ik las een conversatie van de dichter Levi weemoedt: ‘Is hier een toilet? Ja, op Internet! O, dan ren ik maar snel, naar hettoilet.nl!’ Je zult maar hoge nood hebben!

Achter de schermen

Net nu er door de beschikbaarheid van vaccins ruimte voor minder beperkingen leek te komen, worden we met een nieuwe agressieve variant van het coronavirus geconfronteerd. De Britse variant die nog besmettelijker is dan het virus dat wij al kennen. Ongeveer 30%. Honderd besmette mensen dragen het coronavirus nu over op 90 anderen. Het zogenaamde R-getal van de Britse variant lag begin deze maand in plaats van op 0,9 op 1,3. Honderd mensen die de Britse variant van het coronavirus hebben, geven die door aan 130 andere mensen. En die 130 mensen besmetten weer 169 anderen. En dat kan zo door gaan. Een situatie die de ziekenzorg niet aan kan boven de zorg die nu al geleverd moet worden. En vergeet niet: ook personeel kan getroffen worden.

Geen gasten

Vorige week hoorden we al geluiden dat er een avondklok aan zat te komen. Uit bron en contactonderzoek blijkt dat 50% van de besmettingen thuis ontstaat doordat bewoners bezoekers van buiten ontvangen. Het is nu van groot belang dat het aantal positieve testen drastisch naar beneden gaat, zodat de zorg niet onmiddellijk in de problemen komt. In Engeland en Ierland zien we dat niet alle getroffenen geholpen kunnen worden en dat keuzes moeten worden gemaakt. Dat willen we echt niet. Daarom vinden de regering en het parlement dat het aantal bezoeken dat thuis wordt gebracht minder moet worden. Daarom is besloten een avondklok in te voeren en het aantal bezoekers dat wij thuis mogen ontvangen te beperken tot 1 per dag.

Ademruimte

Vorige week heb ik mij kritisch uitgelaten over invoering van een avondklok. Ik twijfelde over nut en noodzaak. We hebben al veel zeer ingrijpende maatregelen genomen terwijl de effecten tegen vallen. Zijn er andere maatregelen mogelijk om te stimuleren dat we thuis geen bezoek ontvangen? Voor velen is het belangrijk om er ’s avonds uit te kunnen om te wandelen, te joggen of te fietsen. Als ik dat zelf doe kom ik nogal wat wandelaars tegen. Begrijpelijk dat mensen na een dag waarop zij thuis als juffen en meesters moeten optreden om hun kinderen te onderwijzen en tegelijk er ook maar even voor moeten zorgen dat hun werk wordt gedaan, in de avonduren tijd en ruimte willen vinden om buiten adem te scheppen. Sportscholen zijn dicht. Voetbaltrainingen voor volwassenen niet mogelijk. De avond is nodig om de lichaamsconditie zoveel mogelijk op peil te houden.

Negen uur

In het Regionale Beleidsteam toonde de directeur van de GGD verontrustende schema’s van het RIVM als nu geen extra maatregelen worden genomen. Zelf heb ik mij hierdoor laten overtuigen. Vorige week donderdag heeft de Tweede Kamer er de hele dag over gesproken. Onder de indruk van de noodzaak is zij tenslotte overstag gegaan. Zelf ben ik blij dat de avondklok ’s avonds om negen uur is ingegaan in plaats van om acht uur. Zo hebben veel mensen toch de gelegenheid om na het avondeten een wandeling te maken. Ik sprak een voetballer die niet kan trainen. Hij baalt. Hardlopen blijft over om zijn conditie op peil te houden. Dat is nog wat! Buiten individueel sporten kan nog. Voor de gezondheid ook heel belangrijk.

Zeesleper

Ik sprak ook enkele zeventigers. Wat betekent een avondklok voor hen? Dat viel mee. Wandelen doen zij overdag. Contacten proberen zij zoal zoveel mogelijk te vermijden. Hopen snel gevaccineerd te worden. Een van hen was tijdens zijn werkzame leven machinist op een zeesleper. Opmerkelijk vond ik zijn vergelijking tussen onze situatie met zijn aanwezigheid aan boord van de zeesleper. Soms 4 maanden achtereen op zee aan boord van die zeesleper, zonder een voet aan wal te zetten. Over beperkingen gesproken. Maar de grenzen opzoeken en over boord stappen heeft geen zin. Met elkaar zitten we bij deze pandemie bij wijze van spreken in hetzelfde schuitje en we moeten er ‘gewoon’ het beste van maken, is zijn advies.