You know what I'm saying!

Tijden veranderen. Toen ik vroeger op de middelbare school zat, gingen wij een paar dagen op ?kamp' naar België. Daar moest je het mee doen. Mijn oudste zoon is in november ruim een week naar New York geweest voor een uitwisselingsproject met Amerikaanse scholieren. Dat is natuurlijk een geweldige ervaring, die niemand hem meer kan afpakken. Eind maart waren de scholieren uit de States aan de beurt om de gemeente Kampen te bezoeken.

Ik werd daar door mijn zoon op subtiele wijze op gewezen. Een week voordat de Amerikanen voet op Nederlandse bodem zouden zetten, vertelde mijn zoon dat ik die week daarop een Amerikaan een paar dagen als logé zou krijgen. ?En pap, hij is ook gehandicapt hoor!' volgde er snel achteraan. Jos had in Amerika bij hem gelogeerd, maar ik had hem nooit met zoveel woorden over zijn handicap horen praten. Vrijdagavond 27 maart stond ik samen met mijn zoon op het station Kampen Zuid de Amerikanen op te wachten. Het was meteen duidelijk wie er bij mij in de auto zou stappen. Een goedlachse jongen met een behoorlijke lichamelijke handicap. Hij liep een beetje krom, had een scheef gezicht en een veel te klein rechterarmpje. Wat mij direct opviel was dat hij goed in de groep lag. Hij werd geaccepteerd zoals hij was en dat was mooi om te zien.

Eenmaal bij mijn appartement aangekomen was het eerst een beetje aftasten, maar na een uur was het ijs gebroken en deed hij gewoon met de rest mee. Hij bleek het gamen ook goed onder de knie te hebben. Zelfs met zijn handicap wist Danny de controller van de PlayStation perfect te bespelen. Tijdens het gamen leek iedereen wel uit Amerika te komen. De woorden ?shit' en ?fuck' schalden regelmatig door de kamer.

Die zondag hebben we met z'n allen bij een Chinees restaurant gegeten. Dan blijken we weer kuddedieren te zijn. Er liepen daar op dat moment namelijk meer Amerikaanse scholieren rond. En ook andere restaurants in Kampen zijn die zondag door gastgezinnen en hun logés bezocht. Als je ?gemak dient de mens' via google zoekt, krijg je ongeveer 264.000 resultaten. Op zich niet zo verwonderlijk.

Het zou een week worden om nooit te vergeten. Voor de Kamper scholieren was het de ultieme kans om hun Engels een boost te geven en voor de Amerikanen was het een verademing om te zien hoe veel losser de Nederlandse jeugd opgroeit. Ik had in mijn kleine appartement op een gegeven moment ongeveer vijftien jongeren over de vloer. Er werd een soort van Amerikaanse fuif georganiseerd. Iedereen nam wat mee en op de klok werd niet gekeken. Mijn buurman stond op een gegeven moment op de stoep omdat hij iets teveel mocht ?meegenieten'.

Donderdagochtend 2 april moest ik Danny om half zes 's ochtends weer afzetten bij het Almere College. De week in Kampen zat erop. De volgende dag merkte ik dat hij zijn shampoo had laten staan. Die shampoo rook werkelijk heerlijk. Na een paar wasbeurten was de fles jammer genoeg leeg. Nu doet één ding mij nog denken aan de ´feestweek van de studenten': mijn bekraste parketvloer. Maar ja, de herinnering is zoveel mooier dan de materie?!