Herinnering aan Bels
ColumnPrins Bernhard heeft me afgelopen week wel zo’n 6 à 8 keer gebeld... Of ik een optreden kon verzorgen voor een paar broodjes kroket...
Toen ik zei, dat ik niet voor niks zoveel kilo ben afgevallen was het gesprek over, plus ik moest richting België. Want eindelijk mocht ik weer doen, waar ik zo van hou: plaatjes draaien voor feestneuzen. Nu heb ik dat de laatste tijd best wel regelmatig gedaan, maar niet voor meer dan 100 mensen.
In Nederland blijft het gewoon heel lastig. Ik accepteer het, maar mis het zo enorm. Gelukkig was er op 30 minuten rijden van Veldhoven gewoon een festival dat door ging. In Bels kan alles, zeggen ze wel eens, en dat is ook zo. Alsof het een thuiswedstrijd was, stapte ik voor een kort ritje in de auto. In Lier kwamen een paar duizend feestvierders bij elkaar voor een dagje feest. Veel mensen uit het dorp waren erbij en dat was toch wel heel leuk. Alles keurig van te voren gecontroleerd met de app, zodat iedereen die binnen was met een gerust gevoel z’n gang kon gaan.
Dit is toch het allerliefste wat ik doe: mensen vermaken
Het was voor mij echt heel fijn om weer eens ouderwets gas te geven en te genieten. Gewoon alle handen in de lucht, meespringen, zingen en vooral plezier maken. Ook in Bels hadden veel mensen dit gemist en het was een adrenalinestoot die zijn weerga niet kent.
Dit is toch wat ik het allerliefste doe: mensen vermaken. De koeling uit 1982 stond te pruttelen om het water koud te houden en natuurlijk hing er over het hele terrein een frietgeur zodat iedereen kon genieten van een goeie puntzak met mayonaise. Kabeltje hier en daar of soms een kapotte dansvloer. Het kon allemaal en niemand die zich er druk over maakte. Dat vond ik echt heerlijk om te zien. Hoewel de zomer wat mij betreft verloren is, kan ik voorlopig weer ff vooruit met deze heerlijke herinnering aan Bels.
Column Jordy Graat
