SDO, mijn club
· leestijd 1 minuut ColumnSoms zijn er van die dingen waar je al weken naar uitkijkt. Een soort van reünie, maar dan op een sportieve manier. Dat had ik deze zondag...
SDO bestaat 75 jaar en trapte het openingsweekend van hun jubileum af met een klein toernooi. Alle (oud-)leden die zin hadden om weer eens een potje te korfballen waren welkom.
Ik heb dat korfballen vanaf mijn 8e een jaartje of 7 gedaan. Daarna werd het steeds lastiger om sportief overal bij te zijn. Dat vond ik jammer en daarom vond ik dit initiatief echt super leuk.
Ik bewaar warme herinneringen aan de club. Echt een grote familie met veel mensen die ik nog vaak zie. Het was voor mij ook de plek waar ik altijd plaatjes mocht draaien als er een feestje was. Van het schoolkorfbaltoernooi tot carnaval, ze gaven me altijd de kans. De DJ-booth was alleen zo hoog dat er altijd kratjes gehaald moesten worden waar ik op kon staan, anders zagen ze me niet.
Ik bewaar warme herinnering aan de club. Echt een grote familie...
Ik was overigens geen goede korfballer. Techniek en snelheid een mager zesje, maar wel iemand die met veel plezier naar de trainingen en wedstrijden ging. Vooral ook omdat we echt een vriendenclub waren. De stelletjes uit die tijd zijn niet op twee handen te tellen en het leuke is dat ik bijna alle bruiloften heb gedraaid of weer op andere feestjes van familieleden stond. Zo kwam je elkaar altijd nog tegen en ging het vaak over SDO. Over dat clubje aan de Rapportstraat met hun knusse clubhuis. Waar nog steeds veel vrijwilligers iedere week bezig zijn om er wat van te maken.
Het leuke is dat ‘mijn generatie’ nu zorgt voor het broodje kroket of het onderhoud van de velden. Vroeger waren dat voor ons iconen, en nu zijn ze dat zelf.
Over de sportieve kant van deze middag kan ik kort zijn: ik heb nog wel wat trainingennodig. Conditie een 7, techniek een 4.
Column van Jordy Graat
