Terug bij af
ColumnHet waren 2 fantastische weken. Die grap heb ik afgelopen weekend regelmatig gemaakt. Eerlijk is eerlijk, ik schrok ook toen we ineens van niets naar alles gingen qua uitgaan. Het is toch alsof je voor de deur van een attractie staat te wachten nadat je anderhalf uur in de rij stond. Op een onverwacht moment gaat die open en weet je dat er plezier en spanning aan komt. Zo ervaarde ik de vorige weekenden ook. Iedereen had dit nodig en was blij en opgewekt. Een hele gemoedelijke sfeer met mensen die weer even die broodnodige uitlaatklep hadden.
Helaas kreeg ook ik vorige week al een beetje een onrustig gevoel. De nieuwsberichten over het aantal besmettingen waren niet best en dan gaat ‘mijn sector’ wederom voor de bijl. Al die meningen over het beleid, wiens schuld het zou zijn en andere roeptoeters, maakten me wel verdrietig.
Maar ik heb vooral veel gedacht aan al die evenementen die letterlijk klaar stonden voor een weekend feest. Buiten alle energie en werkuren werd vlak voor de start alles weer dicht gegooid. Ik ken heel veel mensen uit die wereld en die wisten niet wat ze overkwam. Zaterdagochtend zaten er 16 annuleringen in mijn mailbox en ik denk dat het tot september nog wel zal oplopen. Maar je begint langzaam te twijfelen of dit ooit nog goed gaat komen. En dan maakt me toch ook wel een beetje bang. Eigenlijk zijn we terug bij af, laten we hopen van korte duur.
Jordy Graat.
