Opinie: Buitelende ontwikkelingen (plusversie)

We leven in enerverende tijden. Voor sommigen omdat ze netjes proberen te overleven. Voor anderen omdat ze de politiek volgen. En betrokken zijn bij hun Kampen. De combinatie van de laatste twee kan je depressief stemmen. Of juist strijdbaar maken. Weer anderen laten echter alles langs zich heengaan. Als je dat kunt, is dat een luxe. Of nonchalance die op zijn beurt uit machteloosheid voort kan komen. Feit blijft dat de ontwikkelingen over mekaar heen buitelen.

Nadat er zoveel tijd, geld en moeite in is gestoken, worden de plannen voor de hoogwatergeul door ons hoogste rechtsorgaan vooralsnog op een zijspoor geparkeerd. Het bijbehorende villadorp wordt helemaal uitgerangeerd. Wat is er in alle voorbereidingen misgegaan? Weggegooid geld is een relatief begrip. Het heeft een hoop werkgelegenheid opgeleverd, al is dat waarschijnlijk voorbehouden gebleven aan planmakers, architecten, projectontwikkelaars en dergelijke bureaus. Oftewel zij die van fantaseren en luchtkastelen hun beroep hebben mogen maken. Zouden zij als kinderen verblind hun dromen achterna zijn gerend? Nu die dromen vooralsnog uit elkaar gespat zijn, reageren ze in ieder geval als kinderen. Bestuurders geven hun verlies niet toe en uitvoerders gaan eigenwijs en illegaal door met de voorbereidingen.

In oktober vorig jaar is er een artikel verschenen over kinderen op het stadhuis. Dat speelde zich af op de werkvloer, waar collega's werden weggepest. Toegegeven, zonder onderscheid te maken naar geslacht, leeftijd of seksuele geaardheid van de slachtoffers. Nu blijken er ook kinderen op hoger niveau in het stadhuis te spelen. Tot op het hoogste niveau zelfs. Ten stadhuize weigert ons College van Burgemeester en Wethouders (enkel uit gewoonte met hoofdletters geschreven) zich neer te leggen bij de uitspraak van de Raad van State. De uitvoerende bouwcombinatie volgt dat voorbeeld en gaat onverdroten door met de (slechts voorbereidende doch wel onomkeerbare) werkzaamheden. Beide partijen, bestuurders en bouwers, bedienen zich van smoezen waar echte kinderen nog een puntje aan kunnen zuigen.

Op landelijk niveau heeft de overheid een ander speeltje bedacht om de burger te laten zien wie er de baas is. Met verve wordt ons het energielabel opgedrongen waar geen mens, met gezond verstand althans, op zit te wachten. Uit de kenmerken van een huis, uit navraag en natuurlijk uit bezichtiging kan ieder weldenkend mens een indruk krijgen hoe energiezuinig een huis is. Als ze dat al interesseert. En starters op de woningmarkt kunnen eventueel hun ouders of ervaren kennissen meenemen bij informatievoorziening en bezichtiging. Het opgelegde energiespel is een prachtig project om de werkgelegenheid en bepaalde economische sectoren te stimuleren. Vergelijkbaar met de APK waarmee garagebedrijven een vaste basis van inkomsten hebben gekregen. Met misschien deels goede bedoelingen maar in ieder geval met de mooiste verkooppraatjes worden zaken als APK en energielabel de onschuldige burgers dwangmatig opgelegd. Vervolgens worden 's lands ingezetenen daarmee uitgemolken en krijgt onze latente klassenmaatschappij een flinke stimulans. Gedwongen colportage waartegen geen sticker op de brievenbus helpt. De misleiding wordt duidelijk als er bijvoorbeeld een kolencentrale bij wordt gebouwd in Nederland. In één klap gaan al onze emissiebesparingen met dubbel glas en nieuwe uitlaten letterlijk en figuurlijk in rook op!

In alle ontwikkelingen kom je soms een interessant detail tegen. Zo versprak ons nieuwe raadslid Noorland zich bij het afleggen van de eed. Na kort onderzoek concludeerde de raadsgriffier dat het een vormgebrek betrof waarvoor het ritueel niet herhaald hoefde te worden. Het betreft echter een wezenlijke verspreking die een cruciale andere betekenis geeft aan de uitgesproken woorden! De officiële tekst 'Zo waarlijk helpe mij God almachtig' legt de almacht bij God. In de door Jan Noorland uitgesproken tekst 'Zo waarlijke helpe God mij almachtig' eigent de spreker zich zelf de almacht toe! Een ervaren bestuurder zou dit - verblind door de opgedane ervaring met machtsuitoefening - oprecht kunnen zeggen. Jan Noorland geven we als SGP'er en starter in de gemeenteraad het voordeel van de twijfel. Een nadeel van algemene kritiek is dat je alles over één kam scheert. Terwijl er in de politiek zeker wel kwaliteitskoren tussen het kaf zit. Uit onze gemeenteraad is een paar jaar geleden kaf naar de provincie overgewaaid. Een zinsnede als 'mij almachtig' zou voor dit kaf een klinkende Freudiaanse verspreking zijn. De wens is de vader van de gedachte en die wordt in dat geval per ongeluk uitgesproken. Met al die kinderen op het stadhuis is het afwachten tot de volgende Freudiaanse verspreking zich voordoet bij het afleggen van de gelofte of eed: ?Zo waarlijk helpe mij Intertoys en het Speelhuys?

Mister M

Contact: Krabbels@MrM.nl
Of (archief in eigen beheer):
http://www.Facebook.com/gekrabbel