Kampenaar slaat nieuwe weg in met
· leestijd 2 minuten Partnerbijdrages(door Christiaan Schutte)KAMPEN - Telkens dezelfde man met gitaar die iedere keer op een andere pad loopt in een surrealistische omgeving. Maar waar de kijker op elke tekening maar één pad ziet, komen er voor Kampenaar Henk Jans ?artistiek vader van een nieuwe serie posters- eigenlijk twee samen.Namelijk die van de tekenaar en de schrijver. De dertig tekeningen, afkomstig uit zijn schetsboek en gecompleteerd met het sjabloon van een foto van een man die een gitaar draagt, dragen namelijk de naam van een serie columns van zijn hand. ?De weg, het steen en het onkruid' heet de serie die te lezen valt op de website www.spinselaar.wordpress.com. Voor deze gelegenheid omgedoopt tot The Road, The Weed and The Stones. Jans: ?Mocht de reeks een succes worden, dan is het leuk dat ik ze internationaal kan verkopen. Ik heb ze aangeboden bij artunlimited.com en met Engels is je bereik nu eenmaal een stuk groter. De volgorde in het Engels heb ik aangepast (The Weed volgt als tweede en niet als derde zoals in het Nederlands red.) omdat ik het zo mooier vond klinken.?PoëtischEen collage van de posters is nu te bewonderen in 't Kroegje in de Geerstraat. Rijk denkt Jans er zeker niet mee te worden. Van een boekje dat hij een paar jaar geleden schreef, zijn er nu net genoeg verkocht om uit de kosten te zijn en dat is nu eveneens zijn streven. Gaat het Jans dan om de kunst? Ook dat gaat hem wat ver. ?Wanneer mag je jezelf een kunstenaar of muzikant noemen? Ik weet het niet?, zegt Jans ?die zowel liedjes schrijft, gitaar speelt als tekent- in alle bescheidenheid. Of misschien beter gezegd ?nuchterheid'. De een zal het heel mooi vinden, de ander zal er weinig in zien, is zijn verwachting. Zit er dan een diepere betekenis in het werk? Jans: ?Ik heb de titel gekozen omdat ik die mooi poëtisch vind. Ik heb bovendien altijd iets gehad met paden. Dit zou je kunnen zien als het levenspad zonder het groter te maken dan het is. Vroeger hield ik van slap ouwehoeren, dat kon me soms niet ver genoeg gaan. Nu heb ik meer behoefte aan bezinning. Maar hoe meer ik praat over deze tekeningen hoe verder ik op de een of andere manier weg kom van de essentie ervan. Het gevoel dat ik er bij heb is moeilijk onder woorden te brengen.?VoorkeurDe tekeningen hebben hoe dan ook als overeenkomst dat de man met gitaar telkens wandelt door een surrealistisch landschap. De verhoudingen, kleuren en vormen kloppen lang niet altijd, maar komen toch levensecht over. Jans is er blij mee, al vindt de Kampenaar ze niet allemaal even mooi. ?Ik heb een duidelijke voorkeur en er zit er eentje bij die ik toch wel de minste vind. Ik ben benieuwd of andere mensen dat met mij eens zijn of juist die tekening het vaakst aanklikken.?
