Realiteit en fictie ontmoeten elkaar langs de IJssel

· leestijd 2 minuten Partnerbijdrages

(door Christiaan Schutte) KAMPEN - Het moest bijna wel een interessant verhaal opleveren. Een Friezin van Rooms-katholieke signatuur die gescheiden van haar man vertrekt naar het Kampen van de jaren zestig.Om daar te hertrouwen met een protestantse man, weduwnaar en vader van vijf kinderen. Maar hoe laat je deze vrouw, het gemis van haar eigen kinderen voelend, haar levensverhaal vertellen?OntmoetingSchrijver Gerrit de Munnik koos voor een creatieve oplossing. Het waargebeurde verhaal wordt opgediept uit het al even realistische Kampen van een halve eeuw geleden, maar de andere hoofdpersoon uit het boek met wie zij een vriendschap opbouwt, is helemaal verzonnen. Realiteit en fictie ontmoeten elkaar aan de IJssel met het historische centrum van de Hanzestad met zijn talrijke kerken en monumenten als herkenbaar decor. De Munnik laat de vrouw bij het Oorgat aan de La Sablonierekade een leraar ontmoeten. Een man met soms licht autistische trekjes.“Daar zit inderdaad meteen al een paradox in”, beaamt de auteur. Iemand die strak is en niet houdt van onvoorspelbare situaties moet je zeker niet voor een klas laten staan.” Op haar beurt ervaart de vrouw het protestantse Kampen als beklemmend, beiden zitten in zekere zin gevangen. VerdraagzaamheidDe Munnik: “Hoewel de vrouw in de Rooms-katholieke kerk al is gedoopt, wil haar nieuwe gemeente dat ze zich als volwassene laat overdopen. Dat weigert ze, hoewel ze wel opnieuw belijdenis doet. Overigens houdt ze veel van haar man. Het is ook absoluut niet mijn intentie om mensen te provoceren. Wel is het een appèl voor verdraagzaamheid.” In de kerk zou het volgens De Munnik -die eerder een hommage in boekvorm bracht aan zijn respectievelijk protestantse en Rooms-katholieke grootouders- moeten gaan om verdraagzaamheid. Echter, zeker ten tijde van de verzuiling, verzandde men in zijn ogen veel in theologische discussies die soms tot op het bot werden gevoerd. TijdsdocumentDaarmee is zijn nieuwe boek ook weer een tijdsdocument geworden. Waarbij de lezer van De Munnik zelf mag bepalen wat realiteit en fictie is. Om te ontdekken dat alles wel kan hebben plaatsgevonden. Daar waar De Munnik in de huid kruipt van de door hem gecreëerde docent put hij uit zijn eigen jarenlange ervaring als geschiedenisleraar. “Nee, autobiografisch is het zeker niet. Ik sta ver af van deze man, maar de voorvallen die hij omschrijft zijn wel van die gebeurtenissen die typisch zijn voor een school. Er zit veel humor in het boek waarmee ik heb geprobeerd om het luchtig te houden.” LagenToch zit er wel degelijk een serieuze ondertoon in het boek. Behalve een oproep tot verdraagzaamheid voor ieder die het tussen de regels door lezen wil, zitten er nog meer lagen in. “De hoofdrolspeelster zelf mist haar kinderen. Zij heeft geen contact meer met hen en één van de kinderen woont in het buitenland.” Het zou mooi zijn als haar gevoel met dit boek wordt verwoord en wie weet leidt tot een hernieuwd contact, vindt De Munnik die met toestemming van de vrouw het boek schreef. Wie weet leidt het tot een vervolg en kan hij nog eens de pen ter hand nemen voor het schrijven van een epiloog bij het boek. Het boek is vanaf zaterdag te koop bij Plantageboekhandel Bos.