Eerste kerkdienst op Kamper kogge.
Eerste kerkdienst op Kamper kogge. Ingezonden.

Kamper Kogge Journaal: Eerste kerkdienst op Kamper kogge!

· leestijd 2 minuten Algemeen

(door Ommelander) 

‘Schau mal!’ riep de Duitse predikant Georg Freuling uit Kleef naar zijn 20 pupillen aan boord van de Kamper kogge, wijzend naar het kruis boven in de mast van Kampens meest beroemde zeeschip. Daarmee een stukje godsdienstonderricht praktiserend, met aansluitend een op Duitse leest geschoeide evangelische kerkdienst onder in het manschappenverblijf van de kogge. Stoere opbergkisten (tevens slaapplaatsen voor de bemanning) tegen de wand van het schip, fungeerden in deze robuuste, schaars verlichte eikenhouten ruimte, als kerkbanken.

 

In die sfeervolle beslotenheid, waar doorgaans bij accordeonmuziek de zeemansliederen uitbundig klinken en gezellig de koggebitter rondgaat, klonk nu toegewijde kerkgezang en luisterden de jongeren in de leeftijd van rond de vijftien jaar naar wat hun pfarrer Georg Freuling te vertellen had. Een kerkelijke boodschap, waarbij de voorganger op speelse wijze een link wist te leggen tussen kerk en scheepvaart. Bij gebrek aan een kerkorgel pakte de Duitse predikant zijn gitaar en schalden even later de religieuze liederen door de manschappenruimte van de Kamper kogge, daar, waar kort tevoren, bij terugkeer van de legendarische Ommelandvaart, de vrijwilligers van de stichting ‘Kamper Kogge’ nog uit volle borst hadden gezongen: ‘Er is een schip gezonken, vol bier en brandewijn.’ 

 

‘Das ist sehr einmalig,’ riepen de begeleiders van de groep jongeren verrukt, toen ze na een rondleiding op de werf  te horen kregen ook nog op de kogge te mogen kerken. De Duitse gasten waren diep onder de indruk van de prestatie van het schip, waarvan de bemanning er  kort geleden in slaagde vanuit Kampen, over zee, naar Lübeck te varen en op de terugweg Denemarken te ronden om daarmee de historische Ommelandvaart met koggen uit de middeleeuwen te evenaren. Op die spectaculaire reis hoge zeeën en ontberingen, zoals ijzige kou, trotserend. ‘Mensch unglaublich! zo drukte Hans Ulrich von Quistorp zijn grote bewondering hiervoor uit. Als schipper van de Duitse zeilschoener ‘Exodus’ maakt hij regelmatig tochten met Duitse jongeren, waarvan de ouders zijn aangesloten bij de Evangelisch Kirchengemeinde in Kleef. Vorig jaar werd voor het eerst ook  Kampen aangedaan met als hoogtepunt een rondleiding op de Koggewerf. ‘Dit is toen zo goed bevallen dat we besloten het dit jaar weer te doen,’  aldus schipper Ulrich. Drie open zeilboten vergezelden de ‘Exodus’ waarmee, tussen de kerkdiensten door, op de IJssel werd gespelevaard.

 

Het was tijdens de rondleiding op de werf dat vrijwilliger Reijer van ’t Hul van de ‘Stichting Kamper Kogge’ van de Duitse bezoekers de vraag kreeg voorgelegd  of ze op de kogge ook een kerkdienst mochten houden. ‘Die toestemming gaven we meteen,’vertelt Reijer, die als lid van het ‘verteltheater’ de Duitse jongeren wist te boeien met bijzondere zeemansverhalen. De gasten vertrokken opgetogen. ‘Zoeper!’klonk uit tal van jeugdige kelen waarna afscheid werd genomen met de haast vanzelfsprekende belofte: ‘ Nächtes Jahr wieder!’  Zo voegde Kampens maritieme visitekaartje, na het succes van de nieuw ondernomen Ommeland, nog weer een wapenfeit toe aan haar indruwekkende geschiedenis. Nu dat van de eerste kerkdienst aan boord van de Kamper kogge!