Mister M ziet drie magische weken

Drie weken. Overal om je heen hoor je het. Waar duidt dat op? Menigeen zal herkennen dat het om vakantie gaat, de periode dat men even niet naar fabriek, kantoor of andere werkplek hoeft. Dat klinkt als een verademing, als een welverdiende onderbreking van het werkritme. Maar zijn het wel onbezorgde weken en bovendien, zijn het wel werkelijk drie weken vakantie?

De baanloze, de gepensioneerde en de huismens (-vrouw/-man) laten we even buiten beschouwing. Evenals diegenen, die al eerder in het jaar vakantie hadden opgenomen, en de ambtenaren, die door hun bevooroordeelde arbeidsvoorwaarden soms tot wel meer dan een maand vakantie kunnen opnemen. Alsof hun werk makkelijk wekenlang kan blijven liggen – erop vertrouwende dat ze werk verrichten. Of collegae moeten het overnemen die vervolgens ge- of overspannen raken door de plotseling piek van werkdruk. Alleen zwangerschapsverlof kan zo’n lange vakantieperiode overtreffen maar dat heeft dan jaren, zo niet voor de rest van je leven, consequenties. Nee, de meest gehoorde periode van zomervakantie beslaat drie weken. Dat betekent dat u of de vorige Krabbels mist, of deze, of de volgende. In alle drie de gevallen is dat jammer. Vindt u dat niet, dan had u dit ook niet gelezen.

De periode van drie weken is bedrieglijk. De eerste week ben je aan het bijkomen van het gejaag dat de voorbereidingen voor de vakantie met zich meebracht. Daarnaast mis je je fantastische werk, de geweldige collega’s en natuurlijk die immer stralende koffiejuffrouw of die altijd lollige conciërge. Tenslotte is het ook nog confronterend om plots hele dagen met je gezin of partner samen te zijn. Gewoonlijk zie je die niet meer dan bij het avondeten en in het weekeinde wat meer, zo druk zijn we immers. Nadat je je in de tweede week over dit alles hebt heen gezet, voel je in de derde en laatste week het einde van je vakantie naderen waardoor je stemming daalt en je nieuw ontstane levensvreugde weer instort. De verlossing komt met het einde van de vakantie. We kunnen weer trouw aan het werk, voor hen die dat gegund is. Weg met al die beslommeringen van de vakantie. In de rubriek Raadspraat van De Brug kwam vorige week Jennemarieke Steenbeek (CU) aan het woord. Deze christelijke schone zou het vermoeden kunnen doen rijzen dat het in de politiek om de buitenkant gaat maar juist de ChristenUnie is gegrondvest op een overtuiging en een geloof. In de praktijk weten ze daar niet aan vast te houden. In Zwolle zijn partijgenoten gezwicht voor het eeuwige gedram over de koopzondag. In Kampen bleken de christelijke partijen onder naastenliefde niet een verruiming van het armoedecriterium te verstaan. Standsverschil moet blijven bestaan en zonder nooddruftigen hebben we geen mensen meer om uit naastenliefde voor te zorgen.

Jennemarieke blijkt in haar vakantie helemaal niet los te komen van haar werk! ”Deze periode is vaak een moment om de balans op te maken”, verklapt ze waarna ze raadsplannen gaat opsommen en politiek stelling neemt. Zou ze die reflecterende bezigheden liggend aan het water in het gras van het Stadspark ondernemen, met uitzicht op het Stadhuis waar ze toch echt drie weken geacht wordt niet te verschijnen? De volgende spreker in de Raadspraat wordt hierbij uitgedaagd om uitgebreid verslag te doen van zijn of haar recreërende vakantiebezigheden teneinde de zo vaak gebezigde stelling te bewijzen dat politici ook maar mensen zijn. Of een muis als Gerrit Jan Veldhoen, een motormuis wel te verstaan, die verheven in de stand van wethouder weigert geld vrij te maken voor armoedebeleid. Zonder nooddruftigen hebben we immers geen mensen meer om uit naastenliefde voor te zorgen. Helemaal een stap te ver is preventief beleid. Pas als je in de problemen zit, buitelen de hulpinstanties over je heen. ’Voorkomen is beter dan genezen’ vereist teveel inspanning van het ambtenarenapparaat en teveel visionair vooruitzien van politici. In weerwil van de mooie woorden van Jennemarieke. Met haar bespiegelingen dwalen we af van de vakantie. Of zullen we simpelweg gewoon doorwerken? Met een driedaagse werkweek die genoeg tijdsspeling geeft om tussendoor te ontspannen? Doch dat is veel te revolutionair, evenals bijvoorbeeld het idee van basisinkomen. We strompelen gewoon door van crisis naar crisis. En de gelukkigen onder ons hobbelen door van vakantie naar vakantie. Drie weken lang! Hoewel?

Mister M

Contact: Krabbels@MrM.nl
Of (archief in eigen beheer):
http://www.Facebook.com/gekrabbel