Recensie: Italiaans temperament in concert Nederlandse Bachvereniging
· leestijd 1 minuut Cultuur(door Fred Sollie)
KAMPEN - Terwijl het buiten koud was begon donderdagavond 6 oktober in de Burgwalkerk ‘De Lente’, het eerste deel van Vivaldi’s Vier Jaargetijden, uitgevoerd door leden van de Nederlandse Bachvereniging. De sfeer van dit werk werd vanaf de eerste noot feilloos getroffen door ragfijn vioolspel van concertmeester Shunske Sato en Emily Deans. Beiden lieten zich beeldend leiden door de tekst van het bijbehorende sonnet: tsjilpende vogeltjes, kabbelende beekjes, onweer en de pastorale rust van het landleven, het kwam allemaal onmiskenbaar voorbij.
Hierna was het de beurt aan het Concert in d klein voor 2 violen en orkest van Bach. Het eerste deel werd bruisend van energie en met enorm veel speelplezier uitgevoerd. Wàt een pep en wàt een vlekkeloos samenspel tussen solisten en orkest! Het tweede deel bevat een van de mooiste thema’s van Bach, vol warmte en tederheid tot klinken gebracht, hoewel het tempo wat aan de hoge kant lag. Het derde deel begon vol vuur, het spoot de kerk in, als een Max Verstappen die wil winnen. Zeer overtuigend en meeslepend gespeeld, alsof de musici Spaanse pepers hadden genuttigd. Zelden heb ik dit werk zo mooi en technisch zo perfect horen uitvoeren.
Vervolgens stond ‘De Zomer’ uit de Vier Jaargetijden op het programma. Shunske Sato gaf vooraf uitgebreid uitleg. Dat drukkende hitte van een felle zon, zwermen vliegen, donder en bliksem en een roepende koekoek muzikaal gestalte moet worden gegeven. Ga er maar aan staan. Het werd allemaal uiterst expressief tot klinken gebracht. Jammer dat verstilde momenten, waarin je een speld kon horen vallen, verstoord werden door gekuch.
Na de pauze werd geopend met ‘De Herfst’ van Vivaldi. Ook hier trof de muzikale verbeelding: gezang en dans, het grote plezier van de gelukkige oogst, schietende jagers en zwalkende dronkenlappen. Shunske Sato leek het met zijn viool te schilderen, inclusief met enkele bewust geplaatste valse noten.
Het programma vervolgde met het Derde Brandenburgs concert van Bach. Een driedelig werk waarvan de snelle hoekdelen worden gescheiden door een langzaam deeltje dat maar uit één maat bestaat. Meer als bruggetje gedacht dan als middendeel. Ook dit werk werd perfect uitgevoerd maar minder revolutionair als de interpretatie van de werken van Vivaldi.
Tot slot was het de beurt aan het laatste deel uit de Vier Jaargetijden: ‘De Winter’. Geheimzinnige klanken afgewisseld met momenten vol Italiaans temperament. Wat een verbluffende techniek hebben deze musici! Ze beheersen hun instrument volledig waardoor hun spel geheel in dienst kan staan van de muziek.
Al met al een onvergetelijk concert. Voor concerten van het allerhoogste niveau hoef je niet naar de grote concertzalen. In Kampen zijn ze ook.
Woensdag 21 december komt de Nederlandse Bachvereniging opnieuw naar Kampen. Dan met een uitvoering van de Hohe Messe van Bach.
