Kamper Minikronieken: Ontmoeting Jannelien Lodewijk en Carolien Jansen geen toeval

KAMPEN - De eerste ontmoeting tussen Carolien Jansen en Jannelien Lodewijk resulteerde in een middag vol momenten met de slappe lach. Oorzaak? Misschien de zenuwen die de vrouwen toch enigszins parten speelden, maar waarschijnlijk meer nog de wederzijdse ‘klik’ die er tussen deze aan elkaar gekoppelde deelneemsters van de Kamper Minikronieken is.

Veel gemeen
Jannelien: “Tijdens de eerste trainingsdag van de Kamper Minikronieken maakte ik op papier kennis met verteller Carolien. Een profielschets duidde kort maar krachtig haar levensloop. Daarin stonden gebeurtenissen die ik zelf ook had meegemaakt. Ik raakte meteen geïnteresseerd en wilde graag nader kennismaken. Mijn voorgevoel was juist. Ondanks dat ik een stuk jonger ben, hebben we veel gemeen. Niet alleen overeenkomsten qua karakter, maar ook voorvallen in ons leven corresponderen. Als alleenstaande moeders weten we allebei hoe hard het leven kan zijn. Uren kunnen we hierover praten en inderdaad af en toe met een fikse lachbui tussendoor! Ik heb dan ook enorm veel zin om Carolien’s levenskrachtverhaal in beeld te brengen.”

Vooroordelen
Carolien woont inmiddels alweer 15 jaar in de Erfgenamenstraat in IJsselmuiden: “De laatste jaren trekken hier veel Syriërs en Eritreeërs in. In het begin had ik hier best moeite mee. Eerlijk gezegd dacht ik vaak: vol is vol! Ik stelde me daarentegen wel open voor de verschillende verhalen van deze nieuwkomers. Onder andere het verhaal van Yazn, een uit Palestina gevluchte Syriër, raakte me behoorlijk en zorgde ervoor dat ik mijn opvattingen bijstelde. Nu ben ik voor velen van hen aanspreekpunt en help ik waar nodig. Bijvoorbeeld mijn Syrische overbuurvrouw is zwanger. Zij spreekt nauwelijks een woord Nederlands, dus ga ik met haar mee naar de verloskundige.”

Initiatieven
Is dit waar Carolien’s Minikroniek straks over gaat? Jannelien: “Uiteraard breng ik Carolien’s inzet voor de flats in beeld. Denk bijvoorbeeld aan het jaarlijks terugkerende multiculturele Flet’n festival, waarvan zij de initiator is. Maar ook het Weggeefschuurtje onderin één van de flats is het vermelden waard. Ingebrachte zaken als kleding, schoenen en andere nog bruikbare spullen, worden hier kosteloos meegegeven aan mensen die het nodig hebben. Echter, het verhaal wat Carolien naar buiten wil brengen is de periode in haar leven waarin sprake was van fysiek huiselijk geweld.”

Uit de taboesfeer
Carolien beaamt dat dit best een pittig thema is. Toch wil zij deze nare ervaring delen met anderen: “Toen ik benaderd werd met de vraag of ik mijn verhaal via Minikronieken wilde vertellen, aarzelde ik geen moment. Voor mij dé kans om te vertellen wat mij is overkomen. Ik wil het onderwerp uit de taboesfeer halen en daarmee andere slachtoffers wellicht helpen met mijn verhaal. Ik maak me namelijk geen illusies dat ik de enige ben die fysiek geweld overkomt. Misschien herkennen anderen zich in mijn verhaal en ondernemen daardoor eerder stappen om hun situatie te verbeteren.”

Positieve energie
Jannelien herkent zichzelf helaas in Carolien’s openhartige verhaal. Samen hierover praten helpt. Daarnaast wordt Jannelien getroffen door Carolien’s wilskracht: “De positieve manier waarop zij in het leven staat, raakt me. Ik heb dan ook ontzettend veel respect voor de wijze waarop zij iedere keer weer energie vindt om nieuwe dingen op te pakken. Ik leer hier enorm van”, vertelt Jannelien en vervolgt: “Twee jaar geleden raakte ik in een depressie. Vijf dagen in de week stage lopen voor mijn studie met twee opgroeiende kinderen ging me niet in de koude kleren zitten. Helaas moest ik stoppen met mijn opleiding tot grafisch vormgever. Het gaat nu stukken beter. Naast de zorg voor mijn kinderen, ontstaat steeds meer tijd en zin om gevolg te geven aan mijn creativiteit. Ik begin weer energie te krijgen. Mijn ontmoeting met Carolien is niet toevallig, zij stimuleert me enorm. Ik fotografeer bijvoorbeeld graag. Mijn droom? Een eigen foto expositie!”

Beide vrouwen kijken elkaar even stilzwijgend aan. Eventjes maar, om vervolgens spontaan weer in de lach te schieten. Carolien: “Ik vind onze samenwerking geweldig! Ik praat ontzettend makkelijk met Jannelien. Ze is gewoon een heel leuk mens! Als het project afgelopen is, houden we zeker contact!”

In het unieke filmproject Kamper Minikronieken staan inwoners van Kampen zelf aan het roer. Tien mensen leren interviewen, filmen en monteren. Hun films gaan over andere Kampenaren. De première is op 21 februari 2018 in de Stadsgehoorzaal. Dit project wordt uitgevoerd door Verhalenhuis Kampen en Minikronieken in Almelo in opdracht van de gemeente Kampen. De gemeente wil hiermee laten zijn zien wat zij heeft gedaan met de aanpak Gezond In De Stad (GIDS).