Lazy sunday

De vraag wat de beste manier is om met je tijd om te gaan is zeker niet exclusief van deze tijd. Al in de eerste eeuw van onze jaartelling schreef Seneca een verhandeling over de lengte van het leven. Hierin zegt hij:

“Het leven dat we krijgen is niet kort, wij maken het kort; we hebben er niet te weinig van, we gooien het met bakken overboord.”

Wie volgens Seneca verantwoordelijk is voor de besteding van tijd blijkt wel uit het volgende:

“Je vindt geen mens die zijn geld zomaar weggeeft, dat wil niemand. Maar ieder deelt zijn leven uit aan Jan en alleman. Scherp is hun discipline voor behoud van hun erfdeel. Maar gaat het over tijd vergooien, dan kennen ze in het geheel geen maat. Terwijl alleen daarbij krenterigheid volkomen eerbaar is.”

Er is in Kampen al geruime tijd een discussie aan de gang over verruiming van de openingstijden voor winkels op zondag. De verleiding is groot om alle argumenten voor én tegen op een rij te zetten en kritisch tegen het licht te houden. Misschien is het zinvoller om na te denken over de vraag hoe wij met elkaar met onze tijd om willen gaan. Kunnen we het idee van een gezamenlijke rustdag niet beter helemaal loslaten en ieder voor zich laten beslissen hoe de week wordt ingericht? Rust kan echter alleen bestaan bij de gratie van gezamenlijke afspraken.

Het verlangen om een gezamenlijk moment af te spreken lijkt het sterkst bij mensen met wie je je verbonden voelt; als gezin, als vriendengroep, als sportclub, als kerk of politieke partij, buren of koor. Hoe groot is de verbondenheid tussen inwoners van Kampen en hoe groot is het verlangen om een gezamenlijk moment van ontspanning en rust te beleven?

Er gebeurt al van alles op zondag in Kampen. Vanzelfsprekend zijn de kerken open, maar er wordt ook volop gesport, we kunnen een ijsje kopen, naar de film, een terrasje pakken, naar het theater of uit eten. Er is alle ruimte om te gaan fietsen, wandelen, een ritje op de motor te maken, af te spreken met vrienden of familie of thuis op de bank een boek te lezen. Dit alles geeft een gemoedelijke sfeer in de stad. Het is minder druk dan op een doordeweekse dag en misschien zijn we met elkaar wat meer ontspannen dan door de week. Hoe waardevol is dit voor ons?

Er is een grote groep die graag wil dat supermarkten op zondag open gaan. Moeten we deze groep, als dit een meerderheid is, niet gewoon zijn zin geven? Is het zo dat de meerderheid altijd het gelijk aan zijn zijde heeft? Dit lijkt mij niet het geval. De geschiedenis laat zien dat het net zo vaak een minderheid is die zich sterk maakt voor het veilig stellen van belangrijke waarden. Dus waar is het verlangen naar boodschappen doen op op zondag op gebaseerd? Welke waarden worden hiermee in ere gehouden?

Er zijn op dit moment twee supermarkten al zes dagen per week van 's morgens acht uur tot 's avonds tien uur geopend. Dat is veertien uur per etmaal. Bij elkaar 84 uur per week. Ook op zaterdag. Hoe is het mogelijk dat iemand binnen die riante openingstijden geen moment kan vinden om de boodschappen te doen?

Ik stel voor dat we een duidelijke bestemming voor deze dag formuleren en de zondag in Kampen reserveren voor ontmoeting, ontspanning en bezinning. Onder deze paraplu zijn genoeg aantrekkelijke activiteiten te ontplooien, zowel voor inwoners als gasten.

Tot slot een uitspraak uit de Brug, naar aanleiding van het Full Color Festival in 2017:

"Ik hoop dat ook de politiek gezien heeft hoe fantastisch die zondag hier verliep. Er heerste echt een Lazy Sunday gevoel, mensen kwamen met het hele gezin, kleedjes mee en gingen relaxed zitten. Ik ben vaak aangesproken door mensen die het geweldig vonden dat dit in Kampen op zondag kan. Ik heb het gevoel dat veel Kampenaren daarnaar snakken."

Edwin Burgman in de Brug; juni 2017

Seneca; De lengte van het leven

vertaling door Vincent Hunnink

uitgeverij Athenaeum—Polak & Van Gennep

9789025369576