Ons ziekenhuis
· leestijd 1 minuut ColumnJa, het is Corona. Ja, we hebben het zwaar. Ja, het is een gekke tijd. Ja, er mag wel wat perspectief komen.
Ik ben het overal mee eens. Het is met de verlenging van de avondklok echt uitzitten geworden. Maar soms zijn er dingen die je weer even met beide benen op de grond zetten. Dat je je gewoon even realiseert dat alles tijdelijk is en andere dingen pas echt tellen.
Deze week werd ik Peetoom van een prachtig meisje, genaamd Lové. Mijn beste vrienden zijn voor het eerst ouders geworden en dat is natuurlijk prachtig. Ze waren lyrisch over de kinderafdeling van het Máxima Medisch Centrum. Daar hebben ze een enorm goed gevoel aan over gehouden.
Lieve en aardige mensen, maar ook met recht specialisten die weten wat ze doen en hoe ze het moeten doen. En dat is voor mensen die gespannen binnen komen omdat er iets moois staat te gebeuren heel fijn. Dat je weet dat er een team klaar staat die, er alles aan doen om de geboorte zo goed mogelijk te laten verlopen. Je ligt denk ik iets fijner te puffen als je weet dat er dokters stand-bye staan mocht er iets moeten gebeuren.
En daarom ben ik vooral heel trots op ons ziekenhuis. Die iedere dag maar weer laat zien dat zorg heel belangrijk is. Mijn taak is nu om een zo goed mogelijk oom te zijn, maar daar zal ik natuurlijk alles aan doen.
Tijd nu voor beschuit met roze muisjes.
