Bram
· leestijd 1 minuut Column“Hij komt, hij komt!”
Ieder jaar was het in de laatste maanden van het jaar een overkill aan prikkels voor me. In een paar weken tijd het jaar afsluiten, mijn verjaardag vieren, de Kerstdagen en natuurlijk Sinterklaas. Ik heb laatst nog verteld hoe intens ik die periode altijd beleefde.
Afgelopen zaterdag ging er een piepje af op mijn telefoon. Een pushbericht. Er stond dat Bram van der Vlugt was overleden. Ik ben er echt even 5 minuten stil van geweest. Mijn Sinterklaas was er niet meer. Nota bene overleden door Corona in een tijd waarin geen enkele maatregel meer lijkt te werken om juist dit virus te overwinnen.
Bram was natuurlijk jarenlang de man in de Sinterklaastijd. Een bijzonder persoon die volgens mij nooit afstand had willen doen van de mijter. In 2010 heb ik hem persoonlijk mogen ontmoeten. Daar zat hij dan, in de grote stoel mett ientallen Pieten bij zich. Ik wist niet goed wat ik moest zeggen want dit was voor mij een jeugdheld. Met hem was ik opgegroeid en heb ik slapeloze nachten gehad. Die zaterdag in november dat hij voet aan land zetten was ik door het dolle heen en kon mijn weekend niet meer stuk.
Bram was nog druk bezig met allerlei dingen en daarom is het zo pijnlijk dat iemand ineens niet meer bij ons is. Wat dat betreft kon dit er ook nog wel bij. Vele generaties zijn met hem groot geworden en nu heeft hij ons verlaten.
“Dag Sinterklaasje...”
Jordy Graat.
