Kees en “De Kaartenkar”
· leestijd 1 minuut Ingezonden IngezondenHet is dinsdagmiddag 2 maart 2021 en ik hoor het wekelijkse geluid van de plof van “De Brug” op m’n deurmat. Zoals altijd blader ik de krant eerst even door en direct valt mijn oog op de column “De fijnste post is een kaart” van onze stadsdichter Brigitte Wolthuis.
Een zin die ongelooflijk binnenkomt: hij raakt mij emotioneel en roept zoveel herinneringen op. Van verder bladeren komt dus niets meer, maar ben op m’n vertrouwde leesplekje met uitzicht op mijn natuurtuin gaan zitten om de column aandachtig te lezen en te laten bezinken.
Waardoor werd ik zo door de kop van de column geraakt?
Ik ga met u terug naar 1956, het jaar waarin ik als elfjarige voor de tweede keer dat jaar door een leverontsteking, maar nu een zeer ernstige, werd geveld en waarvan het herstel uiteindelijk een periode van zo’n zeven maanden zou duren.
Na al een periode van ernstig ziek zijn en aan bed gekluisterd, heeft mijn moeder een oproep gedaan in de ziekenrubriek van het dagblad “De Typhoon”, verschijnend in de Zaanstreek.
Zij deed een oproep om mij een kaartje te sturen en wat daarna gebeurde was ongelooflijk: dagenlang bracht de postbode stapels kaarten en ook brieven. En wat te denken van lieve opa’s en oma’s die prachtige albums met door henzelf gespaarde en keurig ingeplakte plaatjes kwamen brengen. Kortom: overweldigend voor een elfjarige!!!
En nu - 65 jaar later - zijn er nog steeds die sterke warme herinneringen die in mijn hoofd wonen: de zorg van mijn trouwe moeder, al die lieve schrijvers en nieuwe opa’s en oma’s.
“De Kaartenkar” is een prachtig initiatief en geeft eenieder van ons de gelegenheid nieuwe warme herinneringen te maken!
1956
Kees 11 jaar
te jong om te begrijpen
te ziek om te beseffen
2021
Kees 76 jaar
de waarde van een kaart
drager van herinneringen
Kees Wessel - Kampen
Mei 2021
