Toen kwam de coronacrisis: Cees & Olga van Dongen (68 & 69 jaar)

Olga: Ik vond en vind dat nog steeds echt niet leuk. Ik ben net een paar jaar met pensioen en viel daardoor in een enorm gat. Ik heb ruim 31 jaar gewerkt bij boek- en cadeauwinkel de Rank. Daarbij genoot ik van het contact met collega’s, de vele vrijwilligers en alle klanten. Die reuring heb ik nodig. Voor mijn gevoel had ik net alles weer een beetje op de rit en toen kwam de eerste lockdown. Heel naar! Niet meer spontaan ergens koffiedrinken, ons naaiclubje moest stoppen, geen etentjes meer, niet meer naar de kerk. Ineens is je wereld heel klein. Ik ben best veerkrachtig maar moest echt m’n draai weer vinden door dit sociale isolement.

Cees: En ik heb er helemaal geen last van. Zo moeilijk als het voor Olga is, zo makkelijk misschien wel voor mij. Ik heb allerlei projecten die ik alleen of met z’n tweee¨n kan doen. De eerst lockdown heb ik het huis van mijn dochter mogen verbouwen. Ik scharrel wat in onze moestuin, ben een ochtend in de week aan het tuinieren bij iemand die dat zelf niet meer kan, ik lees graag en heb deze winter onze eigen zolder eens flink onder handen genomen.

Genieten van de kleine dingen

Olga: De tweede lockdown kom ik beter door. Het lukt om te genieten van de kleine dingen die er wel zijn. Zo ontzorgen we onze kinderen door de kleinkinderen twee dagen per week onderwijs te geven bij ons in huis. Dat brengt een hoop gezelligheid met zich mee. Cees helpt als er vragen zijn en ik maak een heerlijke lunch en verwen ze tussendoor stiekem een beetje. Daarnaast start ik de dag met een wandeling, help ik mijn zus een paar ochtenden, mag ik voor boekwinkel de Rank recensies schrijven en ben ik begonnen met het beoordelen van nieuwe boeken voor de Brancheorganisatie van het Christelijke Boek.

Tekst gaat verder onder foto.

Aangeleverd

Geestkrachtig

Olga: Misschien ben ik ook wel anders gaan denken in deze tweede lockdown. We leven meer met de dag, kijken niet teveel vooruit. In een museum in Veenhuizen zochten Cees en ik twee kopjes uit met een persoonlijke tekst erop, voor mij het woord ‘Geestkrachtig’. Ik merk dat ik veel geestkracht heb en ervaar door mijn geloof. Ik voel me daardoor nooit alleen en heb veel vertrouwen. Ik blijf lang overeind, ik ben wat klein dus vang misschien ook minder wind. Daarin lijk ik op mijn oma. Zij werkte voor het Leger des Heils en stond onder alle omstandigheden altijd voor anderen klaar.

Zorg en vlijt

Cees: Op de gevel van de boerderij van mijn opa in Brabant stonden de woorden ‘Zorg en Vlijt’. Ik kwam er veel toen ik jong was en deze woorden hebben gevormd. Ik haal daar kracht uit. Ik probeer bezig te blijven en mijzelf doelen te stellen. Je raadt het al, deze tekst staat op het kopje dat ik uitgekozen heb in het museum. Bij elk kopje koffie word ik herinnerd aan deze mooie woorden. Door ons aan de maatregelen te houden zorgen we voor elkaar. We zijn ook niet bang, wel voorzichtig. Niets is voor altijd. Er komt altijd een nieuw tijd en ondertussen mogen we blijven genieten.

Tekst gaat verder onder foto.

Aangeleverd.

En als de coronacrisis voorbij is...

Cees & Olga: Dan hopen we dat we met elkaar iets geleerd hebben. Dat we de aarde te leen hebben en er als goede rentmeesters voor moeten blijven zorgen om volgende rampen te voorkomen. Alleen dan kunnen we blijven genieten en leven vanuit geloof, hoop en liefde. Waarbij de liefde voor elkaar altijd overwint!

Corona raakt ons allemaal. Iedereen beleeft deze crisis anders. Iedereen heeft een eigen verhaal over moeite, pijn en onzekerheid maar ook over hoop, liefde en veerkracht. Verhalen die verteld en gedeeld mogen worden. Wat is jouw verhaal? Lees alle verhalen op: www.KamperVeerkracht.nl