Ton ten Hove blijft ‘waarnemend weerman’ na pensionering

ZWOLLE – “De missers zijn eigenlijk het leukst, je moet er alleen geen gewoonte van maken.” Het zijn de woorden van een welbespraakte weerman die met de nodige humor relativeert en toch uiterst serieus en toegewijd zijn vak beoefent. Of liever gezegd ‘nog wel’, want Zwollenaar Ton ten Hove neemt op 28 februari afscheid als weerman van RTV Oost. Het pensioen lonkt. Iets waar Ten Hove overigens totaal niet tegen opziet. “Ik blijf toch wel bezig met het weer. Een weerman is een observator en waarnemen kun je ook doen als je niet op de televisie of de radio komt.” Het mag duidelijk zijn: Ten Hove kruipt niet weg achter zijn bureau. “Weer voorspellen mag in mijn ogen nooit helemaal binnenwerk worden. Natuurlijk zijn computerberekeningen van groot belang. En een meteoroloog, wat ik voor alle duidelijkheid dus niet ben, zal deze gegevens vanuit natuurkundig oogpunt op een nog dieper niveau kunnen verklaren. Op je intuïtie afgaan is echter ook onderdeel van het vak. Ja, net zoals de boer dat doet. Die heeft aan een blik naar boven vaak genoeg om te weten wat voor weer het een dag later wordt. Zonder zich er bewust van te zijn ruikt hij aan de geur van gemaaid gras dat de wind is gedraaid.”Maar of je nu onbewust veel aanvoelt of wetenschappelijk zeer bent onderlegd, soms is de natuur ons te slim af weet Ten Hove. “In die grilligheid van het weer zit mijn enorme fascinatie ervoor. Als ik zeg dat de momenten waarop je er naast zit het meest boeiend zijn, bedoel ik te zeggen dat je juist dan aan het denken wordt gezet om nog meer te weten te komen over het weer.” De scheidslijn tussen een ‘misser’ en een weerscenario dat zich precies volgens ‘schema’ voltrekt, is flinterdun merkt Ten Hove tussen haakjes op. “Het punt is alleen dat de gevolgen groot kunnen zijn. Een anekdote die ik vaak aanhaal betreft mijn eerste weerbericht in 1993 na Oud en Nieuw. Ik voorspelde neerslag en een temperatuur onder nul, resulterend in ijzel. Mede op basis daarvan besloot de Provincie Overijssel een nieuwjaarsreceptie af te blazen. Voor niets, want ik zat er met mijn voorspelling twee uur en twee graden naast.”Hij kan er inmiddels smakelijk om lachen, al baalde de Zwolse weerman toen behoorlijk. De andere kant van de medaille is dat Ten Hove het nadien talloze keren bij het rechte eind heeft gehad. Bovendien, zo zegt jij, zijn er ‘nog belangrijkere zaken dan het weer’. “Bij het KNMI heeft men wel eens een claim gehad vanwege een foutief weerbericht. Dan denk ik bij mijzelf: de weermannen- en vrouwen krijgen toch ook geen bonus voor al die keren dat ze het goed hebben. Vanuit de onterechte aanname dat de wereld maakbaar is, koesteren we de gedachte dat we wel veertien dagen vooruit kunnen kijken. Nou, neem van mij aan dat een weerbericht over een periode van vier dagen al een hele klus is. Daarna wordt het al snel een kansberekening. De media gaan daar dan vervolgens weer mee aan de haal. Is de kans dat het na een warme week kouder wordt zestig procent, dan zie je op Twitter al berichten verschijnen ‘dat de winter terugkeert’. Het zou best kunnen, maar het is nergens op gebaseerd.”Aan Ten Hove zijn dergelijke speculaties niet besteed. Veel meer is hij weerman die bekendstaat om het grotere verhaal, verteld op zijn geheel eigen wijze op een locatie ergens in de provincie. “Al lang voordat Piet Paulusma het land introk, gingen wij bij Oost de provincie in. Ik verkeer daarbij ook nog eens in de prettige omstandigheid dat mijn werkgever mij veel vrijheid geeft om een Ton ten Hove-sausje over het weerbericht te gieten. Het had mij ook helemaal niets geleken om het weer te moeten opdreunen in de trant van ‘goede avond dames en heren, morgenochtend eerst wat regen en daarna zon. Een fijne dag nog’. Een verwijt wat je als weerman wel eens te horen krijgt, is dat je veel slagen om de arm houdt. Tijdens lezingen zeg ik wel eens provocerend dat we dat juist te weinig doen. Een bericht op teletekst dat het morgen zeven graden wordt zegt weinig wanneer dat een gemiddelde is van vijf tot negen graden. In onze eigen provincie hebben we soms al enorme verschillen. Ik zie het als mijn taak om een tegengeluid te laten horen in reactie op de zogenaamde maakbaarheid, het idee dat alles eenvoudig en voorspelbaar is. Uiteraard wel als de situatie er om vraagt. Anders wordt het belerend. Een soort van stijltje en dat gaat tegen je werken”, meent Ten Hove. Wat de slotvraag oproept hoe de weerman, die we enkel nog gaan terug horen als invaller op de radio in vakantieperiodes, dan wel graag zou worden getypeerd bij zijn afscheid. Het antwoord is simpel: ‘Als de man die ontzettend veel plezier beleefde aan zijn werk’.