Afbeelding
Foto: Koen Meijeringh

Gerards Coronakrabbels: Deel 29: Stilte

· leestijd 2 minuten Sport


(door Gerard Meijeringh)

Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als ‘God in Nederland’. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.

Het is dinsdagavond wanneer ik kijk naar Volendam PSV. Ik ben een liefhebber van bekerwedstrijden. Ik hou van de strijd tussen David en Goliath. Ik leef helemaal mee wanneer een grote stunt in de maak lijkt te zijn. Volendam speelt het grote PSV voor rust helemaal weg. Mijn gedachten gaan even tien jaar terug toen Sportclub Genemuiden in het eerste bedrijf hetzelfde deed tegen mijn geliefde FC Groningen. Een orkaan van geluid omringde mij op 18 januari 2010 op Sportpark De Wetering toen ik bezorgd langs de lijn zat op een stoel.

Tien jaar later is het heel anders. Wat supportersgeluiden op de achtergrond bij de wedstrijd op ESPN, maar het is en blijft gekunsteld. Wel moet ik zeggen dat er zonder die geluiden helemaal niets aan is. Maar ik mis het orkaan van geluid in het gemoedelijke stadion van Volendam bij de kansen voor de oranjehemden. In de tweede helft loopt PSV uit naar 0-2. Een verrassing blijft uit. In deze tijd van corona zijn de Volendam-supporters niet stilgevallen, maar op hetzelfde monotone geluid gezet als voor rust en dat past niet bij Volendammers. Het blijft een vreselijk gemis. De afwezigheid van publiek in de stadions. In de theaters van het voetbal overheerst de stilte.

De stilte die binnenkort over Nederland gaat vallen in de avonduren. De avondklok wordt ingevoerd, is al dagen te horen. Het ligt in de lijn der verwachtingen. De volgende dag is bijzonder. Ik ga mijn nieuwe auto in ontvangst nemen. Wederom een Renault Megane Estate. Ik neem met weemoed afscheid van mijn witte exemplaar en krijg er een blauwe voor terug. Maar in coronatijd is alles anders. De overdracht vindt niet plaats in de showroom, maar bij een winderig tankstation. Geen gezellig praatje aan een tafel met koffie, maar een snelle doelgerichte overdracht met de wind in je oren. Enkele uren later rijd ik in mijn nieuwe aanwinst over de A28. De matrixborden geven 50 aan. Hoezo thuis werken en stilte op de weg? Bij Zwolle staat het vast in coronatijd.

's Avonds kijk ik weer naar bekervoetbal. Ricardo van Rhijn laat wederom zien dat je met een grote naam nog geen kwaliteit binnenhaalt. Zijn ongelukkige actie wordt het povere Emmen fataal tegen een zeer matig spelend Heerenveen. Heracles begint veelbelovend tegen Feyenoord, maar blijft uiteindelijk toch met lege handen achter en Lucky Ajax wint via een buitenspelgoal tegen AZ, waarbij Stengs wederom duidelijk maakt dat hij een schop onder zijn kont nodig heeft om uit te kunnen groeien tot een echte grote speler.

Het is 23.00 uur en ik ga nog even een stuk wandelen om mijn geblesseerde knie sterker te maken. Het gaat prima en ik besluit de route wat te vergroten. Ik loop circa 45 minuten en in deze tijd kom ik niemand tegen. Ik vraag me af waarom iedereen zich zo druk maakt over de avondklok. Het is compleet uitgestorven. Is de avondklok al ingevoerd? De doodse stilte wordt doorbroken door een hardrijdend transportbusje. Ik vraag me af wat de chauffeur in deze tijd uit gaat uitvoeren in coronatijd. Al snel overheerst wederom de stilte. Ik kom thuis en druk de TV aan. Ik zie de nieuwe Amerikaanse president Biden. Vier jaar geleden scheen het al een stuk minder druk te zijn geweest dan bij de inauguratie van Obama, maar dit slaat alles. Slechts duizend mensen kunnen getuige zijn van de inauguratie van Biden. Vier jaar geleden waren dat er zo'n 600.000 bij Trump en acht jaar geleden zo'n miljoen bij Obama. Stilte omringt de nieuwe president van de Verenigde Staten. Ik ga naar bed met de overtuiging dat het coronavirus steeds meer stilte brengt in ons leven en verlang naar de tijd dat deze stilte wordt doorbroken.