Gerards schier onmogelijke missie (deel 7)

· leestijd 3 minuten Sport

Sportjournalist Gerard Meijeringh van BrugMedia is op 6 november een van de ruim 46.000 deelnemers van de Marathon van New York. Samen met zeven andere lopers loopt hij voor Stichting Marathonlopers voor het Gehandicapte Kind (SGMK) met als doel om een onderkomen te realiseren voor Rüzgar Terapi, een opvang voor gehandicapte kinderen in het Turkse Istanbul. De komende maanden houdt Gerard als huis-tuin-en-keuken-loper de lezers van De Dijk en Brugnieuws.nl op de hoogte van zijn ervaringen in de aanloop naar de marathon.

Deel 7: Spanning

Na het verstrijken van de natste zomer sinds jaren komt ook de dag van de waarheid steeds dichterbij. Nog ruim zes weken en dan sta ik aan de start bij een van de grootse sportevenementen op deze aardbol. Dat ik dit mee mag maken is natuurlijk fantastisch, maar het zorgt ook voor spanning. Heb ik hard genoeg getraind? Ben ik er klaar voor of wordt het straks een total disaster bij een van de grootste marathons van de wereld? Onbewust ben ik steeds meer bezig met zondag 6 november en bewust eigenlijk ook. En dat is even wennen. Spanning voor een wedstrijd. Ik heb er eigenlijk niet vaak last van gehad. Nu moet ik zeggen dat ik in teamverband ook weinig had om mij zorgen over te maken. In mijn jeugd bij voetbalvereniging VV Gieten verloren we de wedstrijden vaak met grote cijfers. Niet iets om je bij voorbaat druk over te maken. Bij het waterpolo bij SG Najade-ZZG is het niet anders. Ik speel mijn wedstrijden en zie wel wat er gebeurt.

Het heeft er waarschijnlijk mee te maken dat ik vaak sport in teamverband en dan ook nog in minder talentvolle teams. Wanneer ik op mezelf ben aangewezen wordt het toch wat anders. Dan sta je er alleen voor en wil je wat laten zien. Dan slaat de spanning vanzelf toe. Ik denk dat het belangrijk is om mijn eigen koers te blijven volgen. Dat heb ik immers de gehele voorbereiding gedaan. Er is nu geen weg meer terug. Met twee serieuze looptrainingen per week moet ik er straks gewoon staan. Ondanks enkele blessures ben ik er toch in geslaagd om 25 kilometer relatief eenvoudig uit te lopen. Op zich vind ik dat van mezelf al een hele prestatie. Aanstaande zondag wordt een belangrijke testcase als ik de 30 km van Almere ga lopen. Alleen ga ik de strijd aan en zal ik ervaren hoe het is om deze afstand te overbruggen. Deze loop zal in belangrijke mate bepalen met hoeveel zelfvertrouwen ik straks naar New York ga afreizen.

Bij de marathon dien je ook af te rekenen met onberekenbare factoren. Zo schrok ik onlangs toen ik de papieren van de marathon van New York binnenkreeg. Vertrek om 5.45 uur vanaf het hotel vanwege de drukte. De start van de marathon is echter pas omstreeks 10.10 uur. Ik stel me zo voor dat de reis van mijn hotel in New Jersey naar de startplek maximaal een uur in beslag neemt. Wat doe daarna al die tijd? Ik stel me voor dat ik me voel als een katapult die met geweld in bedwang wordt gehouden. Het maakt me nerveus en dat is eigenlijk niets voor mij. Ik zie mezelf rondslenteren, terwijl mijn blaas door de spanning opspeelt, maar voor de toiletten staan lange rijen mensen. Het idee dat je ruim een uur opgesloten staat in je startvak met duizenden andere lopers vind ik geen prettig vooruitzicht. En ik weet nu al dat ik na het startschot niet veel ruimte zal hebben op de Verrazano-Narrow Bridge. Na uren wachten wordt je weggeschoten om vervolgens minutenlang te schuifelen over deze beroemde hoge brug in New York. Daarna zal ik de vrijheid krijgen en moet ik mijn ritme zien te vinden. Een streeftijd heb ik niet. Het volbrengen van de marathon is het doel. Of dat realistisch is, zal snel duidelijk worden. En dan ga je toch speculeren. Spannend!

Volg Gerard op:

www.facebook.com/g.meijeringh
gerardmeijeringh.hyves.nl
twitter.com/alisanGM

Steun sportjournalist Gerard Meijeringh in de missie voor een onderkomen voor Rüzgar Terapi in Istanbul en maak een bedrag over op SMGK-rekeningnummer 111.40.74.78. Graag dan ook even een mailtje sturen naar sport@brugmedia.nl. Al deze personen die mij een hart onder de riem willen steken krijgen een eervolle vermelding op Facebook, Hyves en Twitter. Alle bedragen zijn welkom. Alvast bedankt. Samen werken aan een betere toekomst voor het gehandicapte kind.