Zesde dan karate voor vechtsporter, leraar, trainer en inspirator

KAMPEN – Het behalen van een dan-graad is voor elke vechtsporter een feest. In het geval van Jetze van Dijk mag je daarnaast spreken van een reünie. Te midden van een grote groep prominenten uit de wereld van het karate – onder wie oud-leerlingen – ontving de Kampenaar zondag de zesde dan tijdens de nationale examens in Harderwijk.

“Natuurlijk ben ik blij. Het gebeurt je niet elke dag”, merkt Van Dijk een dag later in zijn sportschool droogjes op. In het interview dat volgt, duurt het vervolgens maar even voor het vuur ontbrandt. Van Dijk zijn leven draait nu eenmaal om Budosporten waarin hij in totaal 20 dan-graden haalde, de meeste andere in judo en jiujitsu.

Erfenis

Een schat aan ervaring en kennis die de Kampenaar niet voor zichzelf hield. Als leraar en trainer bracht hij kampioenen voort die op hun beurt anderen inspireerden. Het is deze erfenis waarvoor Van Dijk deze promotie kreeg van de Nederlandse karatebond. “Ik vind het fantastisch dat al die mensen er waren. Het is altijd een feestje om bekenden uit de sport te zien.”

Gefeest werd er vaak ook na wedstrijden op nationale en internationale podia. De ogen van Van Dijk glimmen als hij terugdenkt aan de periode een paar decennia eerder waarin onder andere de broers Wim en Kees Mossel onder zijn leiding als trainer succesvol waren met nationale en Europese titels.

“Als Kamper jongens hebben wij grote teams uit bijvoorbeeld Londen en Madrid van de mat getrapt. Dan kwamen ze na afloop naar je toe met de opmerking ‘weet je wel wie je net hebt verslagen?’. Dat interesseerde ons niet. Wij waren voor helemaal niemand bang. En juist als je niet weet dat je tegenstander een grote naam is, vecht je beter.”

Mentale veerkracht is een must om de top te halen, maar zeker ook om er te blijven, weet Van Dijk. “Als je kampioen bent, wil iedereen tegen je vechten en je verslaan. Lang niet iedereen kan daar tegen.” Mentaliteit en talent heb je dus nodig en niet te vergeten … discipline. Van Dijk heeft dat altijd geëist, vooral van zijn wedstrijdsporters. Lachend: “Ik denk wel eens dat als anderen hadden kunnen zien hoe hard het toeging op deze trainingen dat niemand zich nog bij mijn sportschool had aangemeld.” Recreanten kunnen gerust zijn: voor hen geldt niet deze ‘Spartaanse opvoeding’, maar het principe van iedereen is welkom. Wel wordt Respect met een grote R geschreven.

Dat is hoe Van Dijk zijn naam vestigde. Wat niet wegneemt dat er ook boefjes tussen zitten. “Er gebeurde altijd wel wat”, blikt Van Dijk nog eenmaal terug op de glorietijd van het wedstrijdkarate. “Waren we net terug van een toernooi in Spanje zag ik in de sportschool een spandoek met ‘EK Spanje’ in het Engels hangen. Hadden de jongens buitgemaakt.” Iets soortgelijks gebeurde met de koelbox waarin de champagneflessen na afloop van het NK in Dordrecht op temperatuur werden gehouden. Van Dijk: “Niets vermoedend werd ik een dag later gebeld door de organisatie of ik de koelbox wilde terugbrengen.”