Wa’k nog wol zegg’n... Theo van Mierlo
Algemeen(door Jac Ruiten)
Ik heb een afspraak met Theo van Mierlo. Kampenaar in hart en nieren. Een 63-jarige man die gefascineerd door de geschiedenis en de monumentale bouwwerken in Kampen, zijn leven heeft gewijd aan onderzoek en het achterhalen van feiten en verhalen uit de rijke historie van onze stad.
Ik kom binnen in zijn woning aan de Koornmarkt, het oudste plekje in Kampen. Daar waar het ooit begon! Hoe toepasselijk! Het huis brengt je direct terug in de tijd. Oude foto’s, tekeningen, rijen boeken en bouwplaten van historische bouwwerken getuigen van een niet aflatende fascinatie voor dat wat ooit was!
Hij begint direct te vertellen. Op zijn eigen manier. Luid en duidelijk in een spraakwaterval van woorden. Aangemoedigd door zijn oom Gerard Faas, dr. Fehrmann (Walkatearchief), Van der Vlis (archivaris), en Babs Rentjes (Kampens eerste monumentenambtenaar) bracht hij in zijn jeugd al, vele uren door in allerlei archieven en musea. Moeizaam worstelde hij zich door zijn mavo-jaren en de toenmalige decaan adviseerde hem om maar snel een baantje te zoeken.
Daar legde Theo zich niet bij neer en hij behaalde na jaren nijvere studie en onder aanmoediging van bovengenoemden de status van doctorandus in de geschiedenis. Toen hij wederom de drempel van de Flevomavo overstapte en oog in oog kwam te staan met zijn vroegere decaan zei deze tegen hem: “Jij bent toch eeeh Theo van Mierlo.” Waarop Theo trots zei: “ Doctorandus van Mierlo !” De enige keer trouwens dat hij dit zo nadrukkelijk naar voren bracht. Theo is en blijft een gewone Kampenaar tussen de Kampenaren. Toen hij afgestudeerd was hadden buurtgenoten een spandoek voor hem gemaakt waar op stond: “Al is Theo nou doctorandus ei blef leutien en niet anders.” ‘Leutien’ (loodje) is een bijnaam die hij kreeg in het gezin van 8 kinderen waar hij als jongste telg deel van uit maakte.
Hij was er bij toen in 1974 de ‘Kroniek van Vloet’ bij dr. Fehrman op de deurmat viel. Een omstreden manuscript dat o.a. duidelijk maakt hoe en wanneer Kampen is ontstaan. De onduidelijkheden en discussies die er rondom deze geschriften zijn ontstaan wil hij t.z.t. nog graag eens onderzoeken. Dit staat op zijn bucketlist. Zijn studies gericht op de stadsmuur van Kampen tot 1500, zijn ontdekking dat de initialen A.L.P . op een tekening van de verdedigingswerken rondom de Hagenpoort behoorden bij Pasqualini (een belangrijke ontdekking ook in Europees opzicht) en zijn bijdrage aan vele boekwerken, maken hem op zijn minst gezegd een waardevolle en markante Kampenaar.
Gedetailleerde plakboeken over de beginjaren van de Kamper Ui(t) dagen, (en we schrijven 1970) getuigen van een bijzondere passie die zich uitstrekt tot heden! Zijn boodschap aan kinderen met een dergelijke interesse is: “Trek je niets aan van wat anderen vinden, trek je eigen plan en maak je eigen verhaal. Geld moet niet de hoofdzaak zijn. Het verhaal is belangrijker dan de feiten. Het hoeft niet altijd historisch juist te zijn maar wel historisch verantwoord!”
Uitspraken die tekenend zijn voor het karakter van deze bijzondere man! In 1992 verwezenlijkte hij zijn jongensdroom en werkte in het Kamper archief en daarna in het museum. Zijn bijdragen voor de Kamper Almanak (waarvan hij ook 20 jaar deel uitmaakte van de redactie) zijn talloos. Als freelancer gaat hij momenteel vooral over de stadsgrenzen heen. In Mariënheem is hij inmiddels een graag geziene gast. Hij schreef een uitvoerig geillustreerd boek over 75 jaren Mariënheem, zowel oude als jonge geschiedenis dus. Een boek dat prijkt in menig Mariënheemse boekenkast. En zijn hulp en kennis wordt menigmaal gevraagd in Drentse en Groningse archieven.
Maastricht als werkplek ging ooit net aan zijn neus voorbij en ook Zaanstad verdween aan de horizon. Gelukkig maar, want zo blijft deze IJsselkei aan onze stad verbonden. In het dagelijks leven leeft hij zich ook nog uit bij het Stedelijk Orkest en bijbehorend dweilorkest als slagwerker en spreekstalmeester. Want dat kan hij!
En alhoewel hij veel in archieven en leeszalen vertoeft kun je het bordje ‘STILTE' rustig weghalen, want waar Theo is, kun je dat vergeten. Het was en is te Kampen. Getekend Theo van Mierlo!
Jac Ruiten
'Al is Theo nou doctorandus ei blef leutien en niet anders'