Wa'k nog wol zegg'n: Linda Westera, veelzijdig als mens en kunstenares
(door Jac Ruiten)
Het is 16.00 uur. Ik bel aan in de Groenestraat bij een groot, oud pand. Linda doet open en leidt mij naar haar atelier aan de achterzijde van het huis waar ze al diverse jaren woont met haar partner Adriaan met wie ze al 35 jaar lief en leed deelt. Tezamen vormen en hervormen ze hun eigen huis en en dat van anderen onder de naam Kunst & Vakwerk. Waar Adriaan zijn timmerkwaliteiten inzet en Linda haar kunstzinnige creativiteit aan toevoegt.
Het atelier hangt vol met zelfportretten waarvan ze er inmiddels meer dan 400 gemaakt heeft. Shakespeare’s zin:” God has given you one face and you can make yourself another,” krijgt op deze manier letterlijk een gezicht!
Spelen met identiteit
“Ik kon geen profielfoto voor mijn facebook pagina bedenken,” zegt ze. “Ik maak zelfportretten want op deze manier kan ik kiezen wie ik wil zijn, kan ik spelen met mijn identiteit, maak ik een caleidoscoop met een vaste kern.” Het eind is nog niet in zicht en Linda gaat voorlopig nog gewoon door met het fabriceren van zelfportretten.
Ze is een zeer gewaardeerde zangeres en kunstenares en vindt het al jaren prettig om in Kampen te vertoeven. Daar ging echter wel een grillige route aan vooraf. Opgroeiend in de achterhoek en Drenthe (Borculo, Zuidwolde) in het gezin van een strenge politieman en een energieke moeder, leerde Linda hoe je jezelf moet ontwikkelen en weerstand kan bieden aan de verwachtingen van anderen. Het muzikale heeft ze van haar vader.
'Wees niet bang om fouten te maken, dingen mogen mislukken'
Manchester, au pair, voorvrouw
School deed haar aanvankelijk niets, maar omdat ze naar de kunstacademie wilde was dat na de mavo en de Havo toch een must. Dat lukte. Ware het niet dat het noodlot uitloting voor de studie bepaalde. Wat nu? Deze vraag zou vaker in haar leven opdoemen! In vogelvlucht: Een jaar au pair in Manchester (met een pick up en platen van Tom Waits in de koffer) 5 jaar kunstacademie, voorvrouw op de werf bij het bouwen van de Kamper Kogge, violen bouwen bij Van Putten en de studie jazz/pop aan het conservatorium van Artez in Zwolle. Ze gaf bijna 20 jaar zangles en tussendoor zong ze in bands en werkte ze in haar atelier.
Wat nu?
Na de kunstacademietijd doemde de vraag 'Wat nu?' opnieuw op. In haar eerste atelier was ze weinig productief, maar na het o.a. vrijwillig knotten van wilgen werd voor haar duidelijk dat ritme en plannen maken voor haar essentiële voorwaarden waren in haar leven. Ze mag graag naar andere plekken reizen. Vooral om uit haar comfortzone te stappen en geïnspireerd te raken door (on)gewone dingen! Picasso is voor haar een voorbeeld vanwege zijn energie. De kwantiteit van zijn werk, de voortdurende stroom van dingen maken, vindt zij aanstekelijk.
Genua
Het doorrookte stemgeluid op zwart vinyl van Tom Waits en een bezoek aan de onopgesmukte havenstad Genua geven haar oneindig veel energie en inspiratie. “Daar spoelt van alles aan en daar kan ik eindeloos dwalen door een doolhof van straatjes en steegjes.”
Trots is ze op het volbrengen van een fietstocht van kampen naar de Middellandse zee. Compleet zelfvoorzienend afgelegd!
Geld geen leidraad
Ik vroeg haar:” Heb je nog tips voor aanstormende talenten?” Ze antwoordde: "Wees niet bang om fouten te maken, dingen mogen mislukken. Ontwikkel discipline en denk en werk in kleine stapjes. Laat je niet leiden door het geld maar volg je hart!”
Ik kijk langs haar heen in de tuin van dit multitalent en zie al die gezichten voor me die ze van zichzelf laat zien. Ik denk aan haar laatste zin tijdens dit interview. “Ik geloof in de kracht van dingen die niet persé rendabel zijn. Zoals die woekerende klimop daar.”
Is getekend te Kampen,
Linda Westera........
Jac Ruiten