Arjan Vahl (55) ervaart dagelijks de gevolgen van corona

(door Alex de Jong @ Attest Communicatie)

KAMPEN - Op Goede Vrijdag werd hij ziek. Corona. Arjan Vahl (55) had het kunnen weten. Enkele dagen daarvoor had hij, samen met een collega, een Philadelphia-bewoner geholpen die zich verslikte. ‘De bewoner had symptomen van corona, maar daar sta je op zo’n moment niet bij stil; dan handel je meteen.’ Arjan en zijn collega werden besmet. Met alle gevolgen van dien. Zijn grootste ergernis? ‘Mensen die corona afdoen als een simpel griepje, want dat is het niet.’

Op Goede Vrijdag begon hij ‘stevige klachten’ te krijgen. Hij was een dag of tien ‘goed ziek’. ‘Ik had slechts milde koorts. Maximaal 38,5 graden. Niet heel spannend. Wel had ik knerpende koppijn.’ Dat was dagenlang zo erg, dat, als hij ’s nachts wilde verleggen, hij zijn hoofd met twee handen moest ondersteunen bij het omdraaien. ‘Voor die tijd had ik bij mensen die paracetamol hamsterden altijd zoiets van ‘jij bent koekoek’. Nu vrat ik ze zelf als snoepjes, maar het hielp niets.’

Geen lucht

Ook was hij immens benauwd. ‘Zo erg, dat ik tijdens de laatste dag van mijn ziekte zelfs al dacht ‘ik moet zoeken naar een pijpje, voor als ik geen lucht krijg’.’ De angst was onbewust zo groot, dat hij in die anderhalve week maar liefst driemaal - tot in alle details - zijn eigen begrafenis voorbij zag komen.
Drie weken lang verbleef het gezin in quarantaine. ‘Mijn vrouw voelde zich twee dagen niet zo heel erg lekker, maar had er verder geen hinder van. Mijn dochter voelde zich een dag niet zo goed en mijn zoon fietste er volledig zonder problemen doorheen.’ Arjan liep daarentegen drie maanden in de ziektewet en ging aansluitend op therapeutische basis weer langzaam aan het werk. De oude was (en is) hij nog steeds niet. ‘Ik heb echt ongelooflijk veel ingeleverd.'
‘Toen ik koortsvrij was, heb ik nog een week dubbel gezien. Mijn opticien zei: ‘Man, jij komt van ver. Als je lijf zelfs al de energie nodig heeft die je normaliter gebruikt bij het focussen en scherp stellen van je ogen… Lezen kon ik niet, want alle letters dansten.' Hij kreeg het advies om een luisterboek te pakken. ‘Ik heb dat op de telefoon gedownload. Oortjes in en na drie regels viel ik al in slaap, om zes hoofdstukken verder weer wakker te worden.'
‘Mijn lijf was op. Van de bank tot aan het aanrecht lopen; het was alsof ik de Mount Everest moest beklimmen', vertelt hij nu. ‘Voorheen liep ik drie keer per week van huis (Dr. Kolfflaan) naar Connexxion, waar ik namens Philadelphia de catering in de kantine verzorg. Nu loop ik de deur uit en ben na een klein rondje al kapot.' Ook merkt hij dat hij sinds corona kampt met allerlei lichamelijke klachten die er eerder niet waren. ‘Echt, dat gesodemieter zou een keer klaar moeten zijn…'

‘Het maakt iets stuk in je hoofd'

Niet alleen fysiek kampt hij met de gevolgen. ‘Ook nadenken is een ramp. Ik heb me wel eens afgevraagd: is dit het begin van Alzheimer? Zelfs simpele dingen vergeet ik. Corona maakt iets stuk in je hoofd.' In de auto plakt hij briefjes op het dashboard om een boodschapje niet te vergeten. Op de fiets blijft hij als een mantra de boodschap herhalen, omdat hij anders zo de oude vertrouwde route naar huis fietst en de boodschap glad vergeet. ‘Verschrikkelijk gewoon.'
‘Ik probeer alles waarvan ik denk dat het zou kunnen helpen. Ik heb fysiotherapie, acupunctuur, Chinese kruiden en bezoek regelmatig de zoutkamer.' Die laatste plek geeft hem letterlijk veel lucht. ‘Ik loop al van jongs af aan te martelen met mijn holtes. In het oude ziekenhuis zijn mijn slijmvliezen al eens doorgebrand. Met regelmaat had ik voorhoofdsholteontstekingen', vertelt hij. ‘Al na mijn eerste bezoek aan de zoutkamer, merkte ik verschil. Het is net alsof mijn klompenhok is opgeruimd.'
Sinds corona is zijn smaak en geur weg. Lastig wanneer je in de catering werkt, erkent hij. ‘Tot op heden is dat, negen maanden na dato, nog steeds niet terug. Al stink ik als een bunzing, ik ruik het niet', grapt hij. ‘Slechts bij vlagen ruik ik nog wel eens de knoflook in de pan, maar dat is dan ook het enige. Vroeger deed ik altijd een theelepeltje sambal in de erwtensoep om deze net iets lekkerder te maken. Nu kan ik er net zo goed enkele complete eetlepels vol in plempen; ik proef het verschil toch niet.'
Zijn grootste frustratie? ‘Wanneer ik mensen hoor die helemaal ‘anti' zijn. Dan denk ik: je moest eens één dag meemaken wat ik heb meegemaakt. Ik hoop dat je je daarna dood schaamt. Corona is geen complot. Het is echt. Als je het hebt, is het verschrikkelijk en als je het gehad hebt, dan zijn de gevolgen nog lang niet voorbij.'