Ik geloof het wel: 'Vitaliteits challenge'
In een van de organisaties waar ik werk, is een zogenaamde ‘vitaliteits challenge' georganiseerd. Werkgevers zijn zich steeds meer bewust van het belang van fitte werknemers. Het ziekteverzuim gaat omlaag, de productiviteit omhoog. Dus: een ‘vitaliteits challenge'. Om de twee weken wordt een nieuwe uitdaging geformuleerd om fit en vitaal te blijven. Je kunt je ervoor inschrijven, en prijzen behalen.
De ene keer gaat het om een uitdaging op het gebied van bewegen: twee weken lang tienduizend stappen per dag! De volgende keer om het aanleren van een voedingsgewoonte. Twee weken lang drie stuks fruit per dag bijvoorbeeld (en liefst langer!), of het 24 x kauwen van je voedsel voordat je het doorslikt (serieus!). Allemaal goede gewoonten om fit en gezond te blijven als mens en als medewerker. En dan gaat het niet alleen om het lichamelijk welzijn. Ook het geestelijk welzijn komt aan bod. Twee weken lang positief denken, niet piekeren, voldoende rust, etc. etc.
Ik heb er niets tegen. Sterker nog, ik probeer in mijn eigen leven ook goede gewoonten te implementeren om fit en gezond te zijn. Omdat ik me er prettig bij voel, en omdat ik in alle uitdagingen in mijn leven zo energiek mogelijk aan de start wil verschijnen. Het past ook een beetje in de tijd. Ik kan geen blad openslaan of er staan wel rijtjes met tips over hoe je een zo goed mogelijk lichamelijk en geestelijk welzijn bereikt.
Het hele vitaliteitsgebeuren wekt bij mij soms ook een beetje weerstand. We lijken er impliciet mee uit te dragen dat het leven maakbaar is. Dat je volledig verantwoordelijk bent voor je eigen lichamelijk en geestelijk welbevinden. En we weten allemaal dat dat niet zo is. De jongeman die elke week een halve marathon rent, en die tóch een hersenbloeding krijgt. Een gezonde vrouw, die plotseling een auto-ongeluk krijgt. De vitaliteits challenge lijkt ook een beetje een bezwering van het grilligheid van het lot te zijn.
Aandacht voor lichaam en geest is goed. Maar -spreekt de dominee- het zou mooi zijn als er in die uitdagingen ook aandacht voor ‘de ziel' zou zijn. Het is wat kunstmatig, en we zijn het scherpe onderscheid tussen lichaam, geest en ziel allang voorbij, maar u voelt waarschijnlijk wel aan wat ik bedoel. Aandacht voor de plek waar de liefde, het eventuele geloof, de verbinding met je medemens en de wereld huizen. Ook de plek waar je onmacht, verdriet, wanhoop, vreugde, dankbaarheid en geborgenheid te vinden zijn.
Misschien een mooie bezigheid voor de zomerperiode: een uitdaging op het gebied van aandacht voor je ziel; een ‘ziels-challenge': sta eens elke ochtend stil bij wat er in je ziel gaande is, en probeer dat recht te doen in je alledaagse bestaan. Onderzoek waar je het ten diepste om gaat in het leven en geef dat aandacht. Om daar te komen: lees een goed boek, luister naar muziek die je raakt, ervaar de schoonheid van de natuur. En ondertussen lekker doorgaan met de goede gewoonten voor lichaam en geest!