Vervolg voorpagina: Afscheidsinterview
scheidend Burgemeester Bort Koelewijn
KAMPEN - Wat vonden zijn ouders ervan dat hij geen boer werd? “Ze hebben me altijd gesteund. ‘Het is jouw leven, jij gaat je gang maar. En als je ons nodig hebt, dan zijn we er.’ En soms had ik ze nodig.” Bort en Anneke kregen zes kinderen. Hij verdiende in het begin, als ambtenaar, niet heel veel.
“We hadden ook best wel veel ziekte in ons gezin, dus ik heb wel eens een beroep op de auto van mijn vader moeten doen en soms ook wel een financiële bijdrage gekregen om de ergste nood te ledigen. Zo hielden ze me mooi buiten de schuldhulpverlening”, glimlacht hij en herinnert zich momenten waarop hij ‘s avonds aan tafel aan de studie zat, met op iedere knie een kind.
“Anneke is een ware familiemanager, maar het was niet vooraf bepaald dat zij thuis zou zijn en dat ik zou werken voor de kost. Ik had dus zomaar huisvader kunnen worden. Maar toen en ook later, heb ik er altijd op vertrouwd dat mijn vrouw alles goed wist te regelen en wist op te lossen. Zij verdient daarvoor alle eer.”
‘Stralend werkpaard’
Is een burgemeester een sierpaard? “Als er een prachtig jubileum te vieren valt, dan mag je als burgemeester die mensen in het zonnetje zetten. Als we prachtige evenementen hebben, dan mag je er bij zijn, maar het zijn de mensen die het doen. Denk aan Kerst in oud Kampen, denk aan het stripspektakel, denk aan Sail Kampen, denk aan het Full Color Festival, denk aan de Oranjedagen in Wilsum, de markt in Zalk. Natuurlijk lever je er als burgemeester je bijdrage, soms bij de voorbereidingen - ondersteuning en vergunningen -, maar het zijn altijd de anderen die het doen. Kortom: jij mag als werkpaard vooral stralen bij de prestaties van een ander. Een groot voorrecht.” Natuurlijk deed hij meer, vertelt hij, want ‘er moet ook gewoon bestuurd worden’. Gemeentelijk, regionaal en landelijk. “Als burgemeester zit je in allerlei overleggen. Brandweer, GGD, politie, de veiligheidsregio; in alles moet je volop een partijtje meeblazen. Het college van B&W, de gemeenteraad, de pers; alles moet goed lopen. Voor de inwoners is nabijheid belangrijk. Dat ze gezien en gewaardeerd worden.” Hij was 24/7 paraat; twaalf jaar lang. “Brandweer, politie; ze konden me midden in de nacht bellen. Als burgemeester sta je dag en nacht ‘aan’. Daar lijden we niet onder. Sterker nog: ik ben chagrijnig als ik niet ben gebeld. Ik wil er zijn voor anderen. Dat is wat de samenleving mag verwachten van een burgervader.” Daarnaast is hij onder andere de ‘baas’ van de coffeeshop, verantwoordelijk voor de noodopvang AZC, heeft hij supervisie over toezicht en handhaving in de gemeente, heeft hij de Koggewerf en de IJsselkogge onder zijn beheer…
Trots op Kampen
Trots is hij op de bekendheid van Kampen, vooral na de succesvolle Internationale Hanzedagen. "Die Hanzedagen van 2017 staan internationaal in ieders geheugen gegraveerd. Heel Kampen heeft aan dit succes meegewerkt. "Dat krijgen wij niet voor elkaar”, zeggen collega's. Hier deed de hele gemeenschap mee, net als de ons omringende Hanzesteden, Harderwijk, Zwolle, Deventer…” Trots is hij ook op onze inwoners. "We hadden een weeklang noodopvang voor asielzoekers in de sporthal en onze inwoners kwamen massaal speelgoed voor de kinderen brengen. Hartverwarmend.” Ook is hij nog steeds ‘immens blij' met de uitspraak van de Raad van State over het nieuw te bouwen dorp Reeve. "Daar hebben we als gemeente onze nek voor uitgestoken. Ging Reeve niet door, dan hadden wij, naast de financiële problemen die we al in Kampen hadden, nog een gat van veertig miljoen.”
"Iets waar ik ook ontroerd van was, is het boven water halen van de IJsselkogge. Wat zouden we vinden? Een stelletje oude planken? Na het nodige cynisme hieromtrent, was ik erg blij met wat er die dag in februari naar boven werd gehaald. Hoe is het mogelijk dat iets wat zeshonderd jaar op de bodem van de IJssel heeft gelegen er nog zo uit kan zien? Het ontroerde mij. Heus, het gaat mij er niet om dat er 300.000 mensen naar Kampen komen, maar deze IJsselkogge is zo ontzettend wezenlijk voor onze stad… Het legt de wortels van onze geschiedenis bloot. Het is de basis van onze vaderlandse scheepvaart, de basis van de internationale handel, van de Hanze, maar ook van het opkomen van democratieën…”
"Natuurlijk hebben we ook droeve dingen meegemaakt. Denk aan het overlijden van een schoolkind bij een grasmaaier-ongeluk. Dat snijdt er diep in. En andere ongelukken, waarbij ik dan contact zoek met de familie en er dan alleen maar kan zijn. Meeleven en meelijden met de nabestaanden; hen laten weten dat dit leed door anderen ook wordt gevoeld.” Ook resumeert hij aan de economische crisis in Kampen. "Daarin waren we niet uniek, maar het is wel de kunst om juist dan de zaken overeind te houden. Complimenten aan het College en de raadsleden dat zij zich vooral op de inhoud bleven richten en niet persoonlijk werden.”
En nu? "Nu mag ik weer mijn eigen agenda bepalen. Ik word weer student. Parttime. Een combinatie van theologie en filosofie, want dat interesseert mij mateloos. Mensen moed geven. Pastorale gesprekken, die ik soms ook wel als burgemeester voerde. In filosofie en theologie worden antwoorden gegeven; daarin wil ik mij verdiepen.” Dus: geen zwart gat? "Ach, ik beleef de laatste tijd dubbel. Ik besef wat ik loslaat en in wat voor warm bad ik heb mogen zwemmen; met alle mensen om mij heen. Ik wil een ieder hartelijk bedanken dat ik hun burgemeester mocht zijn. En verder: elke stop is weer een nieuw begin. Ik weet niet wat de toekomst brengt. Ik hoop dat ik met dezelfde gezondheid, plezier én zegen - want tenslotte is dat niet aan mij - mijn leven nog een hele tijd mag voortzetten tussen mijn familie en vrienden."