Kampenaren halen legendarisch stukje Kamper muziekverleden met Amerikaanse grootheden uit het stof
(door Nick de Vries)
KAMPEN - In de jaren tachtig toerden de Kampenaren Henri Nuyen en Jan Roelofs door Europa met twee grootheden uit de Amerikaanse country muziek. Hun namen Byron Berline en John Hickman zijn anno 2021 vooral bij fijnproevers bekend, maar het waren veelgevraagde virtuozen die optraden met bands als The Rolling Stones, Bob Dylan en The Eagles. Onlangs overleden ze vlak na elkaar. Roelofs en Nuyen hadden nog opnames liggen van hun optredens met de Amerikanen en dachten dat het voor verzamelaars leuk zou zijn, het stof eraf te blazen om er een mooie, frisse dubbel-LP van te maken.
Zo’n LP maak je niet zomaar. Dat kost wat. Dus voordat Nuyen en Roelofs de pers aanzetten, willen ze eerst zoveel mogelijk geïnteresseerden zien te vinden. Hiervoor hebben zij social media ingezet. Bij genoeg aanmeldingen, gaan ze herdrukken. Het idee spreekt tot de verbeelding, want onlangs mochten Nuyen en Roelofs op radio 1 hun verhaal doen.
De opnames zijn gemaakt door zaaleigenaren in de jaren tachtig tijdens een maandenlange tournee door heel Europa. De band heette The American Dutch Connection en bestond uit de Amerikanen Byron Berline (Fiddle), John Hickman (Banjo) en de Kampenaren Henri Nuyen (zang/contrabas) en Jan Roelofs (zang/gitaar).
Nuyen verwacht dat de plaat zijn weg voornamelijk gaat vinden naar verzamelaars van muziek van Berline en Hickman. De twee grootheden overleden 2021 en zijn op deze opnames in optima forma te horen. Op nooit eerder uitgebrachte muziek. Een bijzonder collectors item dus.
The American Dutch connection: Byron Berline, John Hickman, Henri Nuyen en Jan Roelofs.
Kampen als country-hoofdstad
Maar de plaat kan ook interessant zijn voor Kampenaren, omdat hij voortkomt uit een roemruchte periode uit het Kamper muziekverleden. In de jaren 70 en ’80 maakte onze stad furore met Country en Bluegrass. Een revival, want de muziek was in Amerika vooral populair in de jaren veertig en vijftig. Kamper bands als Groundspeed (met Jan Roelofs), de Country Ramblers (oa. Henri Nuyen, Jan Nuyen, Lodi van Vlodrop en Paul van Vlodrop) en muzikanten als Berry Selles, bliezen de muziek nieuw leven in en hadden zelfs invloed tot in de Oostblok.
Mandoline-speler Jan Nuyen, overleden in 2018, vertelde hier in deze krant eens een smakelijke anekdote over: “In de Oostblok werd Bluegrass populair, maar ze hadden daar geen toegang tot de originele Amerikaanse platen. Wij hadden die wel en leerden hiervan onze nummers, we maakten daarin wel eens een foutje. Onze Oostblok-collega’s leerden hun loopjes op hun beurt van onze opnames. En zo kwam het dat wij op festivals wel eens bands hoorden spelen die in de oude, traditionele nummers precies dezelfde fouten maakten, als die wij op de plaat hadden gemaakt.”
Kamper muziekgeschiedenis
De belangrijke rol die Kampen in de muziekstroming speelde, leidde in die tijd tot een levendige scene. Veel Amerikaanse muzikanten werden overgehaald hier eens te spelen. De Country Gazette noemde onze stad hierdoor eens ‘het Nashville aan de IJssel’. Een quote die vandaag nog tot de verbeelding spreekt, maar wie muziek wil luisteren uit deze tijd, moet goed zoeken. Op het internet is weinig te vinden en nieuwe uitgaven zijn er niet. De plannen voor de uitgave, bieden dus de kans om een uniek stuk Kamper muziekgeschiedenis in handen te krijgen.
Hoe is de samenwerking met Berline eigenlijk tot stand gekomen? “We hadden als jonge muzikanten aardig wat bravoure”, vertelt Nuyen. “Daarmee kregen we het een en ander voor elkaar. De grote Berline speelde in Amsterdam. Dus wij vanuit Kampen allemaal in de auto om hem op de man af te vragen of hij een plaat met ons wilde opnemen. Het werkte. Waarschijnlijk zag hij het als een mogelijkheid om in Europa bekender te worden.
De grote Berline speelde in Amsterdam en wij reden er gewoon naartoe om te vragen of hij met ons wilde spelen
Hij wilde dan wel eerst een tijdje met ons toeren. Voor hem lucratief en het bood ons de kans om op elkaar ingespeeld te raken. Zo reden we in een Amerikaanse Oldmobile Stationwagen door heel Europa. Van club naar club. Het meeste geld ging natuurlijk naar Berline en Hickman, maar we hielden er toch ook een aardig zakcentje aan over. En een prachtige ervaring. ”
De Kampenaren waren hierna nog jaren aanspreekpunt op het Europese vaste land voor de Amerikaan Berline. Als hij hier wilde optreden nam hij contact op met Kampen. Toen Berline in Amerika een festival organiseerde met Europese bands, was het Berline’s beurt om de Kampenaren naar Amerika te halen.
Het leverde Nuyen en Roelofs een uitnodiging op die een extra hoofdstuk toevoegde aan de kronieken van Kampen Countrystad. The Country Ramblers bestonden eigenlijk niet meer, maar in allerijl formeerden Roelofs en Nuyen samen met Wim Duiveman en Edwin Herkert (die eerder in Groundspeed zat) een nieuwe band om op het festival te spelen. Zo speelde dus een Kamper band in het land waar de Bluegrass ontstond, in Oklahoma, tussen talloze grootheden van weleer. Filmbeelden van de optredens bestaan nog, maar zijn van slechte kwaliteit. Misschien een leuk volgend project om het stof nog eens vanaf te blazen.
Wie geïnteresseerd is in de opnames die in de jaren tachtig in Europa zijn gemaakt, kan zich melden via www.henrinuyen.net of henrinuyen@gmail.com.
Wat is Bluegrass?
Bluegrass muziek heeft veel invloed gehad op de Rock 'n Roll en de klankkleur van hedendaagse muziek, maar het bevindt zich toch in een obscure uithoek van het muziekspectrum. Wie voor het eerst Bluegrass hoort, zal het snel wegzetten als zenuwachtige tingeltangel muziek, stelt ook Nuyen met een lach. Het is volgepakte muziek met akoestische instrumenten die, vaak op hoog tempo, virtuoos door elkaar heen spelen. Traditioneel gespeeld door mannen in pak. Een beetje als jazz. En voor de leek kan het net als de jazz een beetje 'too much' zijn.
Tegenwoordig lijkt de muziek weer op te leven dankzij jonge artiesten als Billy Strings en Sierra Hull, die de muziek een modern tintje geven. In Nederland heeft Tim Knol onlangs een Bluegrass album uitgebracht. "Vooral het instrumentarium van Bluegrass is geaccepteerd”, vertelt Henri. "De banjo, dobro, contrabas, mandoline en gitaar waren vroeger zelden samen in populaire muziek te horen. Tegenwoordig is dat normaal, maar het wekt wat mij betreft vaak alleen de indruk van bluegrass. Echt 'old school' zoals bij de grondlegger, Bill Monroe, wordt het zelden.”
Kijk voor meer foto's op www.brugnieuws.nl.
