Ik wil de mug terug…
Van een mug een olifant maken. We zijn er zo goed in. Vooral de media. Die blazen het liefst al het nieuws op. Voorbeelden genoeg. Vooral het afgelopen jaar. Ik keur het allemaal echt niet goed. Maar wordt het niet eens tijd om alle vergrootglazen in de kast te leggen?
Een ballon moet je opblazen. Het nieuws niet. Nooit. Elk verhaal heeft namelijk twee of meer kanten. Wat is het juiste verhaal? Dat van de journalist? Niet altijd. Veel journalisten zijn op zoek naar ingrediënten om het zo smeuïg mogelijk te maken. Om ons te laten smullen. En we trappen er met z’n allen in. De verhalen gaan er bij het gros van de mensen in als koek. Zonder de echte feiten te kennen.
Datzelfde geldt voor filmpjes op social media. Het hele land valt soms over de inhoud van zo’n filmpje. Dertig seconden. Totaal uit z’n verband gerukt. Omdat het in werkelijkheid gaat om een toespraak van een half uur. Een mooi opgebouwde toespraak, waarbij die dertig seconden precies passen in het geheel. Het zelfs versterken, zonder iemand pijn te doen. Maar we oordelen er lekker op los. Omdat het kan. Het liefst anoniem.
Als mens hebben we een heerlijke beweging in ons lijf. De meeste kunnen het zonder te oefenen. Het is echt heel simpel. De schouders ophalen. Volgens het spreekwoord betekent dit dat je je ergens niets van aantrekt. Of er niets over wilt weten. Omdat je bijvoorbeeld niet weet of het waar is. Zo kun je op jouw manier van een olifant weer een mug maken. Nog beter is het om de op sensatie beluste journalisten aan te pakken. Maar degenen die daar invloed op hebben gaan voor de kijk-, luister- en leescijfers. Dat gaat ‘m dus niet worden.
Ik heb een hekel aan muggen. Ze vinden me nogal lekker. De Spaanse muggen hebben het dit jaar bewezen. Misschien is het een wraakactie voor mijn daden als klein jochie. Ik sloeg weleens een mug dood en dan cremeerde ik ‘m met een vergrootglas. Miertjes deden het ook goed. Maar deze dierenbeul is niet meer. Ik heb mijn vergrootglas begraven. Op de lagere school al. Stom eigenlijk. Zo’n onschuldig beestje doden. Maar ik dacht daar nooit over na. Ik deed het gewoon. In tegenstelling tot sommige journalisten met hun figuurlijke vergrootglas. Die maken bewust van een mug een olifant. Door dingen groter te maken dan ze in werkelijkheid zijn. Ik pas ervoor. In neem niet alles meer voor waar aan. Laat ze maar lullen. Ik haal m’n schouders steeds vaker op.
Na de vakantie ga ik proberen van een olifant een mug te maken. Niet figuurlijk, maar letterlijk. Mijn navel steekt al voorbij m'n grote tenen. De overtollige kilo's moeten er nu echt af. Een mug is iets te hoog gegrepen. Het maximaal haalbare lijkt een babyolifantje. Het slurfje heb ik al. Nu de rest nog.