Humor met een boodschap: Verschillende waarden

(door Marcel Kalter uit IJsselmuiden)
Wij mensen zijn eigenlijk best aparte wezens. Een cabaretier omschreef het eens heel mooi: ‘We doen allemaal ons best om bijzonder te zijn en daarom lijken we juist op elkaar!’ We zoeken het unieke vooral in de kleine details, omdat de meeste mensen zich veilig voelen als ze opgaan in de massa. Als alle mannen in een rokje zouden lopen of dreadlocks zouden dragen, zou niemand ervan opkijken. Maar ja, het ‘heurt’ niet hè? Ik denk trouwens ook niet dat een rok goed staat boven mijn behaarde benen. Dan gaat de opmerking ‘jou staat ook alles’ zeker niet meer op.

Hoe ouder ik word, des te meer ik me erger aan de verwachting van het gros van de mensen dat we ons moeten gedragen op de manier zoals het ‘heurt’. Inmiddels is voor bijna alles een soort standaard bedacht, waarbinnen we als individuen onze gang mogen gaan. Maar o wee als we daarvan te veel afwijken, dan worden we tegenwoordig al snel met de grond gelijk gemaakt. Dat vind ik grote bullshit! Het is toch geweldig om naar excentrieke figuren te kijken als je op een terras zit? Daarom vind ik Amsterdam in de zomer een heerlijke plek om een dagje te vertoeven. Daar barst het van de ruimdenkende en anders geklede mensen. Al die verschillen maken toch een mooie eenheid?

Mijn drie zonen ‘komen uit’ dezelfde vader en moeder en zijn toch alle drie verschillend. Ze reageren anders, kleden zich anders, vinden andere dingen belangrijk en hebben allemaal verschillende talenten. Ik houd ondanks de verschillen van alle drie evenveel. Natuurlijk ben ik het niet altijd met hen eens, maar ik probeer ze nooit mijn normen en waarden op te leggen. We spuien over en weer onze ongezouten meningen en daarna geef ik ze de ruimte om zichzelf te zijn en te blijven. Juist dat vind ik te weinig terug in de huidige maatschappij. Er wordt zo veel geoordeeld en veroordeeld terwijl we het fijne er helemaal niet van afweten. Als er iets op social media voorbijkomt wat ons niet aanstaat, is een anonieme hatelijke reactie zo geplaatst. Het lijkt er wel op alsof velen hun dagelijkse frustraties willen afreageren op Jan en alleman.

Ik heb de afgelopen weken weer met plezier gekeken naar het televisieprogramma ‘De Sleutel’ van Beau. Daarin krijgt een aantal daklozen de sleutel van een woning om een nieuwe start te maken. Het is lachwekkend om te zien hoe een man een grote bende van zijn woning maakt door er een soort kinderboerderij van te maken. Maar tegelijk is het super triest. De moraal van het verhaal is eigenlijk dat je op basis van het uiterlijk of de situatie waarin iemand verkeert niet kunt én mag oordelen. Door bepaalde ingrijpende gebeurtenissen kan een leven zomaar omslaan. Ieder leven. En dan is het de kunst om overeind te blijven, hoe hard de wind ook waait. Benader zo iemand nooit met lood in de schoenen, maar wees juist het lood in zijn schoenen zodat hij overeind blijft staan! Omzien naar elkaar heet dat.

Ik kwam afgelopen week een Deense commercial tegen, die werkelijk ‘gehakt’ maakt van hokjesdenkers en haatzaaiers. Als je hierop googelt, zul je ‘m direct vinden. Het kan geen kwaad om eens drie minuten vrij te maken om dit filmpje te bekijken. De boodschap is dat als je echt verder kijkt, je vaak ontdekt dat er veel meer is dat we met de ander gemeen hebben dan we denken. We zijn, ongeacht onze huidskleur en achtergrond, allemaal mensen van vlees en bloed die gelukkig verschillen. Anders zou het maar een saaie boel zijn. Laten we proberen de verschillen te waarderen, ervan te genieten en ons vooral blijven verbinden door liefde. Want volgens Acda & De Munnik sterft niemand aan liefde, maar aan alles eromheen. En zo is het!