Streetfishing in Kampen Ons Vermaak is ‘zeker voor herhaling vatbaar’
· leestijd 4 minuten Algemeen(door Alex de Jong @ Attest Communicatie)
De eerste Streetfish-wedstrijd van Hengelaarsvereniging Ons Vermaak leek zaterdagochtend letterlijk in het water te vallen. Vroeg in de morgen, nog voor aanvang, regende het aan één stuk door. Het weerhield geen van de zeventien koppels ervan om toch langs te komen. Maar liefst vijftien van hen kwamen bovendien van ‘ver’, zoals uit Apeldoorn, Drachten, Leeuwarden, Assen of Zwolle. Met zeventien teams en zeventien meter gevangen vis, werd dit eerste evenement, speciaal gericht op het vangen van roofvis, een groot succes.
Streetfishing; er worden heuse Nederlandse Kampioenschappen voor georganiseerd. Zo vindt er op 21 oktober van dit jaar in Zwolle zelfs een selectiewedstrijd voor het NK plaats. Maar afgelopen zaterdag was het de beurt aan Kampen met haar eerste streetfishwedstrijd. In samenwerking met Sportvisserij Oost-Nederland, werd er een mooi evenement neergezet. Dat leverde de deelnemers bij voorbaat al een goodiebag met gebreide muts van deze federatie en diverse loodvrije ‘loodjes’ voor hun visgerei op.
Fanatiek
Op hier en daar een minuscuul klein miezertje na, trokken de regenwolken snel over. ‘Regen vind ik niet zo erg’, laat Paola van Velsen (44) uit Zwolle zich later ontvallen. ‘Wind is veel erger.’ Ze staat met haar oudste zoon Aron (16) aan de Burgel, bij een van de grotere bruggen, te vissen. Als ik langskom, haalt ze net een baarsje ter grootte van 17 centimeter uit het water. ‘Groter dan sommige van onze eerdere vangsten’, bezweert ze en merkt niet hoe ik er een beetje meewarig naar kijk. ‘Alle vangsten tellen’, klinkt het. ‘Al zet je mij om zeven uur ’s ochtends hier neer, dan vind je me hier ’s avonds om tien uur nog. Mijn man begrijpt mijn liefde voor het vissen niet.’ Haar beide zonen – ze heeft er nog eentje thuis van tien, die te jong was voor deze wedstrijd – hebben de liefde voor het vissen duidelijk van hun moeder meegekregen. Zelf vist ze al vanaf haar zevende. ‘Toen nog met een bamboehengeltje, om voor pa aasvisjes te vangen, want die was gek van snoeken.’ In het afgelopen uur hebben zij en haar zoon al zoveel vissen gevangen, dat ze de tel al is kwijtgeraakt. ‘Het is heerlijk actief vissen. Daar houd ik van. En ik ben erg fanatiek bij een wedstrijd.’ Ze wist zich, samen met vismaatje Tabitha Wakum-Hessels, vorig jaar te kwalificeren voor het NK. Uit een landelijk deelnemersveld van meer dan duizend deelnemers werden de dames negende. Haar dochter van acht leek ook voorbestemd om een visliefhebber te worden, vertelt ze, terwijl ze de zojuist gevangen baars op de onthaakmat met meetmat legt. Terwijl Aron een foto maakt en deze via de app doorstuurt naar de wedstrijdleiding, vertelt ze dat de prille liefde van haar dochter inmiddels is bekoeld. ‘Ze viel in het water en vindt het vissen sindsdien alleen nog maar ‘stom’.’
Foto Tennekes
Zwaar chagrijnig
De wedstrijd is nog in volle gang. Dus fiets ik verder door de stad, op zoek naar wedstrijddeelnemers. Bij de IJssel heb ik beet: Freek Komrij. Hij vist samen met zijn maatje Manuel aan onze mooie IJssel. Die laatste staat niet voor niets een behoorlijk stuk verderop, zoals ik enkele minuten later begrijp. Kampen heeft Freek heeft nog niet bijster kunnen bekoren. Hij is zijn schepnet verloren en ook heeft hij hier aan de rivier inmiddels al drie lijntjes verspeeld. ‘Er ligt hier erg veel rotzooi in het water, zeker?’ vraag ik en denk aan alle fietsen die soms ‘mysterieus’ van de kade duiken om dan in de modder van de IJssel weg te zakken. Hij knikt in de richting van een aalscholver en zegt: ‘De vissen zitten hier wel, want hij weet de een na de ander te pakken.’ Het venijn in zijn stemgeluid is onmiskenbaar. De man uit Drachten knoopt een nieuwe lijn aan zijn hengel en zwiept het de IJssel in. De top van zijn hengel buigt vrijwel meteen flink door. Ik vermoed een ‘beet’, maar Freek helpt me uit de droom als na een korte ruk weer alleen maar een lege lijn uit het water omhoog zwiept. Lijn vier. ‘Ik ben meer van de belly boat’, vertelt hij. ‘Dat is erg leuk vissen.’ Als hij zijn vijfde lijn begint te knopen, en zich en passant laat ontvallen dat hij ‘nu toch wel zwaar chagrijnig begint te worden’, besluit ik hem nog veel plezier te wensen en ga er snel vandoor.
Foto Tennekes
Inmiddels heeft een deelnemer bij de brandweerkazerne een snoek van 85 centimeter gevangen. Daar moet ik dus ook nog even kijken. Ik tref er, een half uur voor het einde van de wedstrijd, Kasper Wezeman (14) en Mees van Weeghel (13), één van de twee koppels uit onze eigen gemeente, én de twee jongste deelnemers van vandaag, aan. ‘Ik vis hier voor het eerst’, zegt Kasper en hij vertelt dat ze samen al meer dan dertig baarzen hebben gevangen. Helaas tellen alleen de vijf grootste baarzen mee voor de wedstrijd. Daarnaast moeten ze eigenlijk ook nog drie snoekbaarzen, twee snoeken, twee roofbleien en een meerval zien te vangen. Want van al deze vissen wordt de totaallengte opgeteld en wordt uiteindelijk de winnaar bekendgemaakt. Hoewel er in de IJssel al wel eens meervallen van bijna drie meter zijn gevangen, moeten we het vandaag helaas zonder doen. ‘En die snoek is ook al weg’, grinnikt Kasper.
Buffet, zonder…
Uiteindelijk werd er door de zeventien teams voor meer dan 17 meter aan vis gevangen, vertelt Jarno Veldhuizen, die namens Sportvisserij Oost-Nederland de vangsten keurig in een Excel sheet heeft bijgehouden. Vier teams kwamen met helemaal niets naar het clubhuis van Duikvereniging De Oester, ‘gastheer’ van het evenement. Freek en zijn maat blijken uiteindelijk wel van de vermaledijde nul afgekomen te zijn. Kasper en Mees, met hun meer dan dertig gevangen baarzen (daarmee samen verantwoordelijk voor meer dan de helft van het totaal aantal gevangen baarzen), werden zesde van de zeventien teams; een bijzondere prestatie voor deze twee ‘jonkies’. Het leverde hen echter geen prijs op. De prijzen gingen naar mensen van buiten onze regio. Gerjan Huisker en Roy Kremer werden derde, Milco Overweel en Michiel Jorink tweede en Melvin Kanon en Luke Bergsma werden eerste. Laatstgenoemd team kreeg uit handen van visgids Herman Schurink hun prijs: een dag met hem op het water om te gaan snoekbaarzen; Hermans specialiteit. De mannen, afkomstig uit een dorpje nabij Assen, waren aangenaam verrast over deze bijzondere eerste prijs. Luke: ‘We waren al onder de indruk van de organisatie hier in Kampen, maar dit maakt het nog mooier!’
