De succesvoorstellingen over Nederlands lievelingsbejaarde krijgen vervolg in de buitenlucht
· leestijd 1 minuut AlgemeenKAMPEN - De dagboeken van Hendrik Groen op het toneel leverden al geslaagde voorstellingen op, maar nu verruilt de schrijver het verzorgingshuis voor een volkstuin. Ook daar liggen de komische scènes voor het oprapen. Geen wonder dat ook Rust en Vreugd nu ook in de Stadsgehoorzaal in Kampen op 13 april te zien is.
Emma Quaadvliegh – een glansrol voor Doris Baaten – besluit na de dood van haar man een tuinhuisje te betrekken bij volkstuinvereniging ‘Rust en Vreugd’. Dat ze totaal geen groene vingers heeft maakt niet uit, want een gezellige en bonte groep medebewoners schiet haar te hulp. Maar niet iedereen zit op haar komst te wachten… Actrice en musicalster Doris Baaten (67): “Emma is een nuchter iemand, die zich niet makkelijk van de kaart laat vegen. In het volkstuincomplex blijkt er van alles aan de hand te zijn, veel gekonkel en gedoe.” Doris lacht: “Het is een wereldje op zichzelf, met alles wat daarbij hoort. Emma is iemand die het allemaal beschouwt.”
Wegbrullen
In die zin lijkt het erg op de andere (dag)boeken waarin Nederlands lievelingsbejaarde Hendrik Groen ook vanaf de zijlijn de boel analyseert. Maar als er onrecht op Emma’s pad komt, speelt haar rechtvaardigheidsgevoel op en moet ze zich er wel in mengen. Dat onrecht komt in de vorm van een nogal autoritaire voorzitter, Harm. Acteur Wil van der Meer (63): “Zo’n volkstuincomplex is natuurlijk een fantastische plek voor machtsverhoudingen. Ik zit als Harm boven op de apenrots en mijn tactiek is: verdeel en heers. Ik wil alles behouden zoals het is. Daaronder zit een bange, emotionele man. Maar Harm brult en schreeuwt alles weg.”
Kabouterdansje
Rust en Vreugd is inmiddels het vierde boek van de schrijver Hendrik Groen dat zijn weg vindt naar het toneel. Opnieuw weet hij op komische wijze de maatschappij onder een vergrootglas te leggen, zodat de situaties herkenbaar zijn. Met veel (vileine) humor is Rust en Vreugd een ontroerende en herkenbare muzikale voorstelling geworden. Doris: “Er valt zeker veel te lachen, het is gevarieerd, er zitten mooie liedjes in en ik denk dat het kabouterdansje ook in de smaak valt.” Wil vult aan: “We vergroten het uit, de personages en de situaties, op een komische manier. Maar het gaat over het onvermogen om te veranderen en de bijna dwingende eis van de tijd om wel te veranderen. Je wordt in Rust en Vreugd heerlijk meegenomen in het verhaal, waarin mensen met verschillende belangen en karakters botsen. En net als in de politiek vinden ze elkaar uiteindelijk ergens, want ze moeten ook door met zijn allen.”
