De Kampenaren van... Het kleinste huisje

Stadsgidsen Gerrit Eijlander en Harry van Dijk vertellen bezoekers van Kampen de bonte verhalen van onze stad. In deze rubriek laten zij de geschiedenis spreken en vragen ook uw medewerking. Veel Kampenaren kennen deze geschiedenissen nog zelf, dus tijd om ze op te halen. Wilt u uw verhaal kwijt over bv. de sigarenindustrie, Berk, de visserij, de oorlog, mail uw idee dan naar dekampenarenvan@gmail.com, bel 06-12128847 of bezoek ons op Facebook; de Kampenaren van.

Het Kleinste Huisje
Een prachtige parel onder de Kamper monumenten is het Kleinste Huisje aan de Burgwal 98.

Historie en bewoning
Aan de tuitgevel kunnen we herleiden dat het rond 1840 waarschijnlijk als pakhuis is gebouwd. Er is later een woning met verdieping van gemaakt en meet 1,4 x 4,5 meter. In de korte bedstee [vroeger waren de mensen kleiner en zaten half rechtop] sliepen de ouders, de kinderen boven. Water kwam uit maar één kraan, gekookt werd er op één petroleumstel, boven stond het toilet-tonnetje dat opgehaald werd door de zgn. ‘Boldoot-kar’.

Leegstand en verval
Nadat de laatste bewoner, schillenboer van Zuthem, was vertrokken kwam het huisje leeg te staan en raakte in verval. Daarna kende het vele eigenaren en werd in de jaren 70 door particulier initiatief, nog net voor de sloop behoedt. In ’89 koopt de gemeente Kampen het en belandt het daardoor op de monumentenlijst. Echter na 3 jaren van leegstand en onoplettendheid zijn ramen en deuren vernield. Gevolg is dat de boel met triplex moet worden dichtgetimmerd om verder verval te voorkomen.

‘Wanneer wordt dit gerenoveerd?’….de actie van Gé Knul-Schreur
Tijdens ons bezoek aan mevrouw Gé Knul-Schreur, sinds 1992 beheerster van het Kleinste Huisje, vertelt zij ons dat ze er destijds regelmatig langskwam en het haar ‘een doorn in het oog’ was. Vroeg zich af wat er mee zou gaan gebeuren en of het opgeknapt zou worden.

Daarom plakte zij een tekstpapier op de triplex-schotten met de vraag: ..’Wanneer wordt dit gerenoveerd?’.. Na enkele dagen was er onder haar oproep geschreven:..’Zeer spoedig!’…

En zo gebeurde het ook. Na restauratie door Stichting Stadsherstel wordt het huisje weer eigendom van de gemeente, die het een museale bestemming geeft. Het was volgens de moderne maatstaven als woonhuis niet meer geschikt.

De nieuwe inrichting, heropening en succes
Als mevrouw Knul de toenmalige wethouder Hengeveld vraagt of zij het mag inrichten krijgt ze pardoes toestemming. Zij vult het huisje met heel veel oude en nostalgische zaken, die ze in de loop der jaren al had verzameld. Sigaren- en tabaksdoosjes, kannetjes, naaigarnituren, foto’s, parfumflesjes, meubels, fiets-belastingplaatjes, scheergereedschap, lampen en allerhande kledingattributen en klederdrachten. Te veel om op te noemen.


Op de eerste Kamper Uitdag in 1992 wordt het huisje geopend door de dan 56-jarige nieuwe beheerster. In deze beginjaren was zij er erg druk mee, wat regelmatig ten koste ging van het gezinsleven. Het werd een uit de hand lopende hobby. Daarom is bezoek nu alleen mogelijk op afspraak. [Er zijn sinds de start al zo’n 26.000 bezoekers geweest]

Vadermoordenaars en de anekdote van het dunne pepermuntje
Tijdens ons bezoek vertelt mevrouw Knul honderd uit over de duizelingwekkende hoeveelheid objecten. Zo kreeg zij van Gait Berk een leren ‘boordendoos’ waarin gestijfde boordjes die je als kraag op je overhemd kon doen. Die stonden stijf van de stijfsel en werden omdat ze zo strak om de nek zaten, ook wel vadermoordenaars genoemd.
Iedere gast in het huisje krijgt een pepermuntje. Waarbij een van de bezoekers eens opmerkte dat ze wel erg dun waren voor als je een gereformeerde preek moest aanhoren.

Hoge bezoeken voor een onbewoonbaar verklaarde woning
Alle burgervaders zijn bij mevrouw Knul, in haar Kleinste Huisje van Kampen, op audiëntie geweest. Toen burgemeester Sijbesma haar tijdens zijn bezoek vroeg of er nog wensen waren, gaf ze hem te kennen dat ze graag bordjes met ‘onbewoonbaar verklaarde woning’ had gehad. Na zijn oproep werden deze geschonken door een Kampenaar die er van de aan de Meeuwenweg afgebroken huisjes, nog wat op zolder had liggen.

Het allermooiste en hulde
Wat Gé Knul in haar collectie het allermooiste vindt en de meeste emotionele waarde heeft zijn enkele kledingstukken van haar opa en oma. Van hen is nog een bijzondere foto te zien. Waardering voor haar prestaties en inzet is er ook. Op 15 september 2014 krijgt zij uit handen van burgemeester Koelewijn de zilveren legpenning van de gemeente Kampen. Het is van de stad Kampen een zichtbaar teken van dank en hulde. Al bijna 30 jaar beheert zij op voortreffelijke wijze het Kleinste Huisje aan de Burgwal 98. Een museumpje met spullen uit grootmoeders tijd.

Gluren!
Loopt u binnenkort eens langs het huisje: kijk dan even naar binnen. In het kleinste huis van Nederland.