Column: #16vooraltijd // telefoonbomen en 3½ inch floppies

Kampenaar Bas Nijhof (ooit zanger van Nou En, oud-stadsdichter) zat op het Zwolse Greijdanus en kijkt in aanloop naar de examens terug op zijn examenjaar vijfentwintig jaar geleden. Tijdens een reünie van leden van de schoolband bij hem thuis komen herinneringen en muziek los. De columnreeks eindigt ongeveer met de release van  ‘Zestien voor Altijd’ op 12 mei. Je kan hem luisteren op Spotify.

“In ’96 liep de Walkman op zijn laatste benen en mocht de Discman nog net een aantal rondjes meedraaien. De digitale revolutie was aanstaande - of eigenlijk al lang en breed ontketend - maar het analoge bleek zich niet zonder slag of stoot omver te laten werpen. Je moest blijkbaar met meer nullen en enen komen om ambacht de nek om te draaien. ‘Welk filter heb je hier overheen gegooid?’ had de dochter van Inge gevraagd. Moeder vertelde het me terwijl we kiekjes van ons examenjaar bekeken. We gniffelden even. Filters zaten niet op wegwerpcamera’s: een foto was een genadeloos experiment. Het mislukken ervan bemerkte je na twee keer heen en weer fietsen naar de Trekpleister met vijf werkdagen ertussen: de helft van het ontwikkelde rolletje bleek bij thuiskomst te bestaan uit kunstzinnige contouren van verder onderbelichte personen á fl. 1,- per stuk. Fl.? Jazeker, jongmens! Wij betaalden met florijnen!
Een selfie maakte je per ongeluk en getuigde vooral van onkunde.
Tegenwoordig burst je zeventig foto’s die je pas terugkijkt, zodra je mobiel volraakt. Dan gooi je ze weer weg (‘Gast! Die zet ik écht niet op Insta’). Wat dat betreft hadden de mislukte Kruidvatkrengen meer eeuwigheidswaarde.
Wordt dit zo’n ‘Vroeger was alles beter?’-verhaal. Nee hoor (en túúrlijk)! Iedereen is een kind van zijn tijd. Geldende conventies vormen je. De wereld evolueert en wij evolueren mee. Beter is subjectief.
Je kan nu je vrienden bellen terwijl je zeker weet dat er niet wordt meegeluisterd op de andere huistelefoon. De jeugd van nu loopt blauwtjes via een schermpje in de eigen slaapkamer: dat maakt het wanhopig schreeuwen in een kussen een stuk laagdrempeliger.
WhatsApp-groepen maken tijdrovende telefoonbomen overbodig. Alles staat in de Cloud in plaats van op veertien 3½ inch floppies.
Met een druk op de knop heb je op een scherm waar je vroeger bij oud papier ingespannen uren naar zocht.
Jongeren van toen vonden iedereen boven de vijfentwintig een ouwe lul.
Jongeren van nu vinden iedereen boven de vijfentwintig een ouwe lul.
Jongeren van toen zetten zich af tegen hun ouders.
Jongeren van nu zetten zich af tegen hun ouders.
Jongeren van toen zijn bezoekers van de hormonenkermis en het daarbij horende gedonder. En superonzeker.
Jongeren van nu zijn bezoekers van de hormonenkermis en het daarbij horende gedonder. En superonzeker.

Het verschil tussen de jongeren uit de 90s en die van nu? Wij hadden toffere muziek, stelden onszelf doelen, jaagden dromen na en snapten alles gewoon veel beter dan die kids van nu. Daarom oogt mijn generatie anno 2022 zo vrolijk, tevreden en leidt zo’n zorgeloos leven.” BN

Het lied Zestien voor Altijd is nu uit en te beluisteren op Spotify en YouTube.