Vrijwilligers SAP bezoeken hun gepensioneerd paard
· leestijd 2 minuten Algemeen(door Maarten van Gemert)
DALMSHOLTE – Een klein jaar geleden is één van de paarden van SAP ’De Zwartendijkruiters’ met pensioen gegaan. Niet elk (manege)paard is dat gegund. In Dalmsholte biedt een stichting wel die mogelijkheid. Een groepje vrijwilligers van de SAP zocht ”hun” Unycke op. Ze staken ook de handen uit de mouwen en hoorden het verhaal van de bevlogen vrouw achter de pensionstalling.
Unycke (van Jars)
Stichting Aangepast Paardrijden ’De Zwartendijkruiters’ verzorgt paardrijlessen voor mensen met een lichamelijke, geestelijke of sociale beperking. Onder begeleiding van vrijwilligers kunnen mensen uit Kampen en omgeving paardrijlessen volgen onder leiding van speciaal gediplomeerde instructrices. De SAP heeft een eigen kantine, rijbak, stallen en paarden. Niet elk paard is geschikt om te rijden met, veelal, kinderen en jongeren maar ook volwassen met een beperking. Als het echter klikt met een paard, kunnen ze lang ”in dienst” blijven. Het paardenbestand is vrij constant.
In 2015 kwam Unycke in beeld en toen hij de proefperiode doorstond, mocht hij een stal betrekken op het manegecomplex aan de Zwartendijk. Unycke is een fjordenruin, geboren in 1999 en zijn vader is Jars. Idealiter heeft elk paard bij de SAP één vrijwilliger als vaste verzorger. Charmain zorgde voor Unycke en ging zaterdag mee natuurlijk. Zij heeft gezorgd voor de fjord sinds ’ie bij de SAP kwam in 2015.
Drie jaar later ging het echter mis en was Unycke niet meer inzetbaar voor de lessen. Hij liep artrose op en werd nooit meer helemaal de oude na een val in de sloot. Om hem nog een waardige dag te geven, opperde een vrijwilligster om ’m met pensioen te laten gaan bij Stichting ’t Olde Manegepeerd in Dalmsholte (regio Ommen). Daar was plaats voor ’m.
Charmain nam de stal van Unycke onder handen (foto: Maarten van Gemert)
’t Olde Manegepeerd
Rika Lassche (70) is van huis uit helemaal geen paardenmeid. Op een manege in Wierden kwam ze in aanraking met paarden. Ze vond dat manegepaarden ook recht hadden op een goede oude dag en ving als eerste Pablo op in haar boerderijtje. Toen het tien paarden waren geworden, werd dat teveel op haar boerderijtje waar ze nog altijd woont. Ze kon verder gaan in een stallencomplex aan de andere kant van het land achter haar huis. Zo ontstond in 1997 Stichting ’t Olde Manegepeerd. Die vangt uitgewerkte manegepaarden op tot ze overlijden of geen uitzicht meer hebben op een fatsoenlijk leven.
Van zo’n 12 maneges vangt ze nu zo’n 45 paarden op. Op een verzoek om een dag te komen helpen, reageerden alleen maneges uit Velsen-Zuid en Laren en de SAP. Het groepje vrijwilligers van de SAP heeft zaterdag eerst de stallen goed uitgemest en in de kantine bijgepraat met Rika. Daarna volgde het weerzien met Unycke.
Zoals zo vaak met paarden, had ‘ie meer aandacht voor het gras dan voor zijn (ex-)verzorgers. Hij was dikke maatjes met Ramiro en Otho en… wist nog steeds zijn been te heffen als een hond die een pootje geeft.
Spel- en Dressuurdag
Unycke is vorig jaar de dag na de Spel- en Dressuurdag verhuisd en dat is volgende maand een jaar geleden. Zaterdag 13 april wordt weer de Spel- en Dressuurdag georganiseerd. Iedereen is dan ’s morgens van harte welkom om de ruiters aan te moedigen bij hun proefjes. Ook kan men dan vrijblijvend kennis maken met de SAP en is er speelgelegenheid voor kinderen. Er zal een dag later geen SAP-paard verhuizen. Rika dankte de vrijwilligers die met eigen ogen hebben kunnen zien hoe goed Unycke zich vermaakt bij ’t Olde Manegepeerd.
Unycke had, een paard eigen, meer belangstelling voor het gras (foto: Maarten van Gemert)
