Wilsum en Rock 'n Roll: 'Fu Ka Pang Su'

(door Nick de Vries)
KAMPEN/WILSUM - Al was maar de helft waar van alle verhalen die de jongens van Wilsum, lachend, om een tafel vol leger wordende flessen, opdiepen, dan nog is duidelijk wat de groep maar liefst elf jaar bijeenhield. Hier zitten vier jongens die samen besloten de wereld te bestormen en zich in het avontuur te storten. Vrienden die onderdeel werden van een schelmenroman. Wat er van waar is, is de vraag, maar zoals drummer C. Turner het zelf zegt: 'als het verhaal maar mooi is'.

Aan dat verhaal komt op 6 juni een einde, als de band in ' t Ukien haar tweede album presenteert. Voor veel bands een spannend begin, voor Wilsum juist het einde. Een afscheidsconcert en CD- en LP-presentatie ineen. Typisch Wilsum.
De steile trap naar het oefenhok wordt genoemd als doorslaggevend. "Daar kun je op deze leeftijd met goed fatsoen geen spullen meer vanaf slepen", lacht bassist Pascal Wilhelm. Later serieuzer: "Eigenlijk ligt m'n hart bij het gitaarspelen. Ik had zin m'n bas in de IJssel te gooien." Gitarist en hoofd-componist Emiel vult aan: "Nou ja, eigenlijk waren we al klaar. De creativiteit was opgedroogd. Er was iemand nodig die het lef had de stekker eruit te trekken. Bij mij slokte mijn nieuwe studie alle tijd op. Ik had weken geen gitaar aangeraakt. Op een bepaald moment kun je dan het beste luisteren naar de woorden van een bekend chinees gezegde: 'Fu Ka Pang Su'. Dat betekent: klaar is klaar. Ook de naam van een overheerlijk gerecht trouwens."

Titanenstrijd
Ook de opnames van het tweede en laatste album van de band lijken een rol gespeeld te hebben in het uiteindelijke doven van de Wilsumvlam. "Dat was echt een titanenstrijd", lacht Emiel. "We begonnen al in 2011 met het album. Alles werd analoog opgenomen in een paar dagen. Toen moest hij gemixt worden en we vroegen de bekende Frans Hagenaars. Hij was druk met het verhuizen van zijn studio, alles bleef te lang liggen en tot overmaat van ramp mislukte de eerste vinyl-versie volledig.?

Het proces heeft jaren geduurd. In die tijd is ons enthousiasme rond de plaat getemperd. De band raakte wat op de achtergrond. ?Overigens zijn we wel dik tevreden met het eindresultaat. Het album is in de loop der jaren gerijpt. En het lange wachten heeft ook een voordeel. In 2011 was het publiek hier nog niet klaar voor.? Emiel blijft even stil en staart quasi-filosofisch naar het plafond. ?Het is de vraag of ze dat nu wel zijn. Ik denk het wel.?

Bandcamper
Het feest begon voor Wilsum in 2004. Al een jaar na de oprichting van de door Grand Funk Railroad en The Who geïnspireerde band, wint het viertal de Oogst van Overijssel. Dat markeert de start van een lange reeks optredens. In 2008 krijgen ze van LIVEXS de titel Local Hero of the Year en de hieraan gekoppelde tour voert hen langs diverse festivals en podia, waaronder Parkpop en Paradiso.

Wilsum tourt als één grote familie door het land. De bandcamper wordt niet alleen volgeladen met bandleden en crew, ook met kennissen, familie, en versnaperingen. Een fles Berenburg met dispenser aan het plafond behoort tot het standaardinterieur. 'Makkelijk om tijdens de rit een glaasje te pakken'. "Eigenlijk was het touren iedere keer een soort mini-vakantie?, vertelt Emiel. ?Er waren wel eens dagen dat je wat minder zin had, maar dan hoorde je het lage gebulder van de camper voor de deur en dan wist je: dat wordt weer 24 uur feest.?

De Berenburg-dispenser speelt ook een rol in een van de vele smeuïge verhalen die met veel bravoure worden opgediept. Emiel: ?Ik moest ons eens aanmelden op een festival, maar nog even snel wat pakken uit de camper. Met dat ik opsta, kom ik klem te zitten in de dispenser. Ik voel de Berenburg in mijn nek lopen en kon niet loskomen. Ik roep Theo, onze roadmanager, 'help!' en met zijn gebruikelijke laconieke tred komt hij aangelopen. Toen ik riep: 'Theo de Berenburg!', wist hij niet hoe snel hij moest helpen, maar het voorkwam niet dat de hele fles in mijn nek liep. Even later stond ik doordrenkt, stinkend naar de Berenburg, ons in te schrijven bij de festivalleiding. Ze keken vrij bedenkelijk. Dat paste wel volledig bij ons imago, overigens.?

Dikke Dennis
Verhalen uit de tour zijn er te over, zoals die over Dikke Dennis, de zogenoemde 'spiritual guidance' van de band Peter Pan Speedrock, waarmee Wilsum enige tijd toerde. Dennis, de getatoeëerde grootverbruiker van chemicaliën, staat bekend als een verfent exposant van kleine Dennis. Zo ook in de kleedkamer die hij met Wilsum deelde. Emiel: "Hij droeg een roze tanga en om de zoveel tijd haalde hij zijn ding eruit. Dan gebruikte hij hem alsof hij gitaar speelde. Op een bepaald moment verzuchtten wij verveeld: 'kun je nou niet eens normaal doen???' Hij bedenkt zich geen seconde, haalt hem weer tevoorschijn, speelt gitaar en begint te zingen: 'oehoehoerendhard kwoamen zie'j daar aangescheurd'.?
Ook hierna blijven de verhalen zich opvolgen. Zoals die van de tournee door Letland (onbevestigd) en die van het midden in de nacht hijsen van een van matrassen gemaakte koe op de Nieuwe Toren, ter promotie van hun eerste album (bevestigd).
De vrienden lijken het samen nog prima naar de zin te hebben. Betekent de presentatie van het nieuwe album dan toch echt het einde van de band die naar eigen zeggen nog langer bestond dan The Beatles? Zelfs als de plaat toch succesvol wordt. Gitarist Emiel zegt van wel. ?Nu betekent het zeker het einde, maar in het leven is niets zeker?, zegt hij met een geheimzinnige glimlach. ?Maar, zoals onze roadmanager Theo altijd zegt: 'bij Wilsum is niets wat het lijkt, maar voor nu stoppen we zeker'.?

Het optreden van Wilsum vindt plaats in 't Ukien op 6 juni. Het voorprogramma wordt verzorgd door The Indian Arrows. Kaarten zijn verkrijgbaar via ukien.nl, bij 't Kroegje en in Zwolle bij Minstrel Music, die ook het vinyl distribueert. De kaarten kosten 5 euro in de voorverkoop en 8 euro aan de deur. Een dag eerder treedt de band op in muziekspeciaalzaak Blue Music in de Oudestraat 24 van 19.00 tot 21.00 uur.