Kamper Folkambassadeur blikt terug in Een Overmatig Akkoord

(door Nick de Vries)
KAMPEN - Wild baardje, hoed, sjekkie uit de mond. In de hand een gitaarkoffer. De jongen die ons met een zelfverzekerde glimlach aanstaart, lijkt een hedendaagse hipster. Het zou de nieuwste ster uit de, door acts als Mumford and Sons getriggerde, Folkrevival kunnen zijn. De coverfoto van het boek ‘een overmatig akkoord’ is echter al geschoten in de jaren zeventig, en de jongen is Berry Selles. Geen groentje.

De Kamper muzikant houdt zich sinds de jaren zestig bezig met traditionele Amerikaanse muziek. In het vorige week gepresenteerde boek, blikken schrijver Gerrit Schaafsma en enkele bekenden van Selles terug op zijn carriere. Het idee voor het boek kwam toen Selles met Geert Bloupot, van muziekzaak Blue Music, sprak over de plakboeken waarin hij grote periodes van zijn muzikantenleven had geregistreerd. De muziekfanaat genoot van de verhalen en spoorde Selles aan ze in boekvorm te gieten. Na een aanvankelijke aarzeling - ik ben geen schrijver - contacteerde hij z’n vriend Gerrit Schaafsma, die enthousiast toestemde het verhaal te vertolken.

Kennissen en (ex)leerlingen van Selles, waaronder muzikanten als Bertolf Lentink en Geert Leurink, hoorden van het project en riepen dat zij ook anekdotes over Selles wilden bijdragen. Zo ontstond de uiteindelijke vorm van ‘Een Overmatig Akkoord’. Om het geheel te completeren is een cd bijgevoegd met een dwarsdoorsnede van zijn oeuvre en twaalf geheel nieuw opgenomen nummers.

Met het nieuwe boekwerk in zijn handen neemt Selles plaats op de zolderkamer die dienstdoet als lesruimte voor zijn gitaarpuppillen. Een wand van de ruimte wordt ingenomen door een imposante platencollectie met veelal obscure Amerikaanse artiesten. Aan de tegenoverliggende wand prijken diverse klassieke platen en posters uit de countrygeschiedenis, zoals een affiche van de Grand Ole Opry. Meest opvallend is een grote rij, netjes opgestelde en rijk gedecoreerde countrylaarzen. De ruimte getuigt van zijn liefde voor muziek en voor de bakermat van de door hem gespeelde stijlen; Amerika.

Eureka
Al bladerend haalt Selles herinneringen op, waarna hij een platenbox uit de kast pakt. Een driedubbele, met een dwarsdoorsnede van de Amerikaanse folk tot de jaren zestig. “Hier begon het allemaal mee. Alhoewel... Dit is niet het origineel. Ik heb hem drie keer uitgeleend en drie keer niet teruggekregen”, lacht Selles. “Ik was in de jaren zestig postbode in Amsterdam en groot muziekliefhebber, maar ik was altijd op zoek naar een stijl die afweek, er moest meer zijn dan popmuziek. Toen ik deze box op de kop tikte dacht ik: dit is het!”
Selles veert nog altijd enthousiast uit zijn stoel, als hij vertelt over het eurekamoment, dat hem op het spoor zette van de Amerikaanse Stringmusic. Deze muziek openbaarde een nieuwe wereld.

Ambassadeur Folkscene
Hij raakte bedreven in de, in die dagen weinig buiten Amerika beoefende, muzieksoort en mocht in de jaren zeventig enkele platen opnemen zoals ‘Remembering Jimmy Rodgers’ en Remembering Charlie Poole’, ook legde hij de basis van de fameuze Kamper formatie The Country Ramblers. Toen die band zich naar zijn smaak teveel richting de Bluegrass bewoog, ging hij alleen verder, en ontwikkelde zich richting de Jazz. Daar bleef het niet bij: ook Cajun, Tex-Mex, Ierse muziek en Western Swing passeerden de revue.

Selles’ ontpopte zich in de loop der jaren steeds meer tot een ambassadeur van de Kamper Folkscene. In de jaren zeventig, onder andere doordat de ‘Ramblers’ speelden met diverse grote Folknamen die ze ook naar Kampen wisten te halen. Deze rol behielden de Ramblers ook na het vertrek van Selles in een nieuwe formatie. De ontstane scene noopte de Country Gazette tot de inmiddels plaatselijk legendarische uitspraak dat Kampen het ‘Nashville van Nederland’ was. Een titel die veertig jaar na dato nog dikwijls met enige trots en weemoed door Kamper muziekliefhebbers wordt aangehaald.

Stapelgek
In later jaren kwam zijn ambassadeurschap vooral tot uiting in zijn werk als gitaarleraar. Dankzij zijn bevlogenheid sijpelden elementen uit de Amerikaanse muziek onvermijdelijk door in het spel van leerlingen, zoals Bertolf Lentink, die bovendien samen met Berry in een Western Swingband speelt. “Ik dring ze niets op”, haast Selles zich te zeggen. “Het is puur mijn gedrevenheid die ervoor zorgt dat ook bij veel van mijn leerlingen de interesse voor de Amerikaanse muziek gewekt wordt. Dat lees ik nu ook terug in de verhalen in het boek.” Berry lachend: “Ze werden stapelgek van mijn enthousiasme”.
Het leraarschap is volgens Selles van groot belang geweest voor de puurheid van zijn muzikale carriere. “Dankzij mijn gitaarlessen hoefde ik nooit voor mijn brood in allerlei top-40 bandjes te spelen. Hoewel daar natuurlijk niets mis mee is, als het je genre is. Ik wilde echter altijd graag folkmuziek spelen, en daarvan is het moeilijk rondkomen. Het is toch altijd een muzieksoort voor fijnproevers gebleven. Sommige hedendaagse stromingen komen in de buurt, maar zijn in essentie vaak gewoon pop. Echte folk wordt op de radio niet gedraaid. En dat is misschien maar beter ook. Zo blijven wij nog een beetje apart.”

Het boek ‘Een Overmatig Akkoord’ plus de bijbehorende cd zijn te bestellen bij Blue Music via info@blue-music.nl, (038) 333 33 68 of in de winkel aan de Oudestraat.