Wijding ikonen als slotstuk cursus ikonen schilderen bij Ikonenmuseum
· leestijd 1 minuut Algemeen(door Maarten van Gemert)
KAMPEN – Met een heuse wijding van de geproduceerde ikonen is de cursus ’Ikonen schilderen’ in Ikonenmuseum Kampen afgesloten. Pastoor Ton Heutink leidde de viering in de Mariazaal van het Ikonenmuseum, gevestigd in het vroegere Minderbroedersklooster rondom de Broederkerk. De deelnemers keerden trots en dankbaar huiswaarts met hun gewijde ikoon en een toepasselijk boek van het museum.
De acht deelnemers (v/m) hebben zich de afgelopen maanden verdiept in de techniek van het iconen schilderen. De aloude regels zijn gevolgd waaronder een terugkerende gezamenlijke start met het lezen van het aloude iconenschildersgebed. De Kamper ikonenschilders hebben gewerkt op traditionele wijze met materialen die vroeger werden gebruikt. Zaterdag 2 maart start een nieuwe cursus (zie IkonenmuseumKampen.nl) waarvoor nog twee plaatsen beschikbaar zijn.
Wijding
Voor pastoor Ton Huitink was de ikonenwijding niet nieuw. Hij doet dit regelmatig omdat hij veel contact heeft met een iconenschilder. Voor het Ikonenmuseum was het de eerste keer. Huitink, die voor- en achteraf aanschoof bij de koffie en cake in het atrium, lichtte de betekenis van het wijden eerst toe: „Met de heiliging van de ikonen bevestigen we de waarde die ze in zich dragen. Dat moeten we koesteren. Het is niet zomaar een beeld maar door de ogen van de afgebeelde heilige kijkt onze God je aan.”
In het openingsgebed stond de pastoor van de Thomas a Kempisparochie stil bij het ”zilver, goud en zijdedraad en het handwerk en levenskunst” door welke we ”van Gods heerlijkheid mogen genieten, Die ons door mensengezichten aankijkt”. De enkeling die haar ikoon nog niet had gevernist, stak de ikoon in plastic om te beschutten tegen het wijwater. Dat hield Huitink beperkt maar voor de mensen, die achter hun ikonen stonden, kon hij niets beloven, grapte hij.
Na afloop poseerden de deelnemers achter hun ikoon (foto: Maarten van Gemert)
Ikoonschrijven
„Huitink legde het heel mooi uit,” reageerde Tineke van der Velde na afloop. Samen met haar moeder Monique Meyer heeft zij acht zaterdagen de cursus verzorgd. Van der Velde kwam ruim twee jaar geleden met iconen schilderen in aanraking bij het Dominicanenklooster in Huissen bij Arnhem. Dat voelde als thuiskomen, als een openbaring en ze ging zich verdiepen in het ambacht. Ze trok haar moeder mee in haar enthousiasme. Meyer benadrukt dat je niet per se heel creatief hoeft te zijn. „Techniek en interesse zijn belangrijker en het is heel laagdrempelig,” geeft ze aan.
Beide iconenschilderessen zijn niet praktiserend protestant maar de iconografie is hun uiting van het christelijk geloof. Op klein schaal geven ze les in hun ateliers in IJsselmuiden. Ze vertellen dat strikt genomen het geen schilderen maar schrijven betreft. Volgens de traditionele leer mag je alleen kopiëren en zijn er slechts twee scholen in Oost-Europa waar nieuwe ikonen ontwikkeld worden.
Resurrexit
Alle cursisten kregen het boek ’Et resurrexit’ mee, met een persoonlijke noot van museumdirectrice Evelien Jalving. De gezamenlijke uitgave van Uitgeverij Kok, het Ikonenmuseum en de Alexander Stichting geeft in woord en beeld de ”passie en opstanding op ikonen weer”.
Ton Huitink refereerde tot slot aan het belangrijke aspect van de ogen op een ikoon: „Zorg dat je de ikoon niet uit het oog verliest. En dat de ikoon niet jou uit het oog verliest.”
Monique en Tineke praten na met een museumvrijwilligster (foto: Maarten van Gemert)
..
