Het negatieve mensbeeld van de VVD
· leestijd 1 minuut Algemeen
Ik ben geboren in de jaren 70, het tijdperk waarin het neoliberalisme van de grond kwam. De overheid moest meer over laten aan de markt, dat was de basisgedachte. Mensen worden in dit systeem gezien als economische modellen.
Het bewijs voor deze stelling vinden we in smakeloze discussies zoals hoeveel een asielzoeker kost of wat een mensenleven waard is als het gaat om kosten van medische behandelingen. Grofweg zijn er dus twee soorten mensen: zij die geld opleveren en zij die geld kosten. Heb je succes dan is de veronderstelling dat je dat zelf hebt bereikt en als je een uitkering hebt, dan is dat je eigen schuld en moet je gewoon beter je best doen.
Hyena’s
En nu zitten we vast in een systeem waarbij iedereen die buiten de lijntjes kleurt een probleem is. Een probleem dat bovendien groeit want steeds meer mensen kunnen niet meekomen in deze complexe samenleving. Zelf je belastingzaken regelen, een goede zorgverzekering zoeken of snappen wat er op je loonstrookje staat is voor veel mensen (te) moeilijk. De kans dat het mis gaat is groot en als dat gebeurt ben je overgeleverd aan de hyena’s zoals: malafide bewindvoerders, criminele incassobureaus of zelfs onze eigen belastingdienst die zonder tussenkomst van de rechter je inkomen mag afpakken omdat je teveel aan toeslagen hebt ontvangen. Bewijs maar eens dat het niet zo is.
Tegenprestatie
Neoliberaal bij uitstek, de VVD, lijkt een heel positieve en vrolijke club, maar achter het VVD-gedachtengoed gaat een bijzonder negatief mensbeeld schuil. Namelijk het beeld dat mensen van nature lui zijn en zullen frauderen als ze de kans krijgen. Daarom wil de VVD-staatssecretaris van bijstandsgerechtigden een tegenprestatie vragen. Oftewel: doe maar eens wat terug voor dat gratis geld! Dat de meeste mensen in de bijstand een lichamelijke, psychische of verstandelijke beperking hebben doet blijkbaar niet ter zake. Dat veel van deze mensen zich, ondanks hun beperkingen, nuttig maken in hun eigen omgeving door middel van vrijwilligerswerk (al dan niet georganiseerd) of vaker nog als mantelzorger, is blijkbaar ook niet van waarde.
Het neoliberalisme ziet mensen enkel als economisch model. Maar er is ook een ander mensbeeld. Als ik mensen spreek dan denk ik namelijk nooit aan hun economische waarde, ik zie enkel hun sociale en culturele waarde. Ik zie mensen die mens zijn en die doen wat ze kunnen.
