‘Zodra de test positief is, komen de vragen’
· leestijd 3 minuten Algemeen(door Alex de Jong)
KAMPEN - Gosse Noppert, directeur van PGVZ, is een tevreden man. Gevraagd naar het succes van ‘zijn’ coronasnelteststraat, zegt hij: ‘Het loopt storm.’ Van negen tot elf uur in de ochtend kan het Kamper bedrijfsleven bij Wanpla aan de Carlsonstraat haar werknemers op het coronavirus laten testen. Regelmatig staat de parkeerplaats tjokvol. En de zoemer onder de deurmat schalt soms onafgebroken door de achterliggende kantoren. Het merendeel van de bezoekers kan, bestempeld als ‘negatief’, weer - opgelucht - aan het werk. Gemiddeld zijn dagelijks twee mensen minder blij. Zij komen als ‘positief’ uit de test. ‘En dan komen de vragen…’
De coronasnelteststraat bij Wanpla, een initiatief van PGVZ, draait sinds dinsdag 1 december. In de showroom, waar zich drie transparante ‘kamertjes’ bevinden, werken drie verpleegkundigen van PGVZ. Van negen tot elf kunnen ondernemers, hun werknemers, en onderwijzend personeel op corona worden getest. De corona snelteststraat biedt binnen een half uur uitsluitsel.
Dagelijks veertig/vijftig testen
‘De eerste twee dagen was het echt even aftasten’, vertelt Pauline Louwerse, coördinerend wijkverpleegkundige bij PGVZ en verantwoordelijk voor het reilen en zeilen van de testlocatie. ‘De eerste dagen hadden we zes, soms tien mensen.’ Maar inmiddels gaat de zoemer onder de deurmat bijna doorlopend. In die twee uurtjes worden er soms wel veertig, vijftig testen afgenomen. Een ieder heeft na een half uur de uitslag, zodat je snel weet waar je aan toe bent. Pauline: ‘Positief is positief; daar is geen twijfel over mogelijk. Op dat moment kun je niet meer naar je werk.’ Wie negatief ‘scoort’ kan linea recta van de Carlsonstraat door naar het werk.
Blije mensen
‘Mensen zijn erg blij dat ze bij ons snel zekerheid omtrent hun gezondheid kunnen krijgen’, zo vertelt ze. Een op de twintig - vijf procent - van de inmiddels geteste personen blijkt daarentegen positief uit de test te komen. ‘Daarna komen de vragen: hoe nu verder? Hoe moet dat met mijn werk? Met mijn familie? Moeten we in quarantaine?’ zo verwoordt verpleegkundige Tineke, van het PGVZ Team Emmeloord, de vragen van de geteste mensen. Natuurlijk worden al deze vragen door het team beantwoord. ‘De nazorg is, vooral wanneer mensen positief worden getest, van groot belang’, aldus Gosse Noppert. ‘Alle positief geteste mensen geven we trouwens ook aan de GGD door, zodat er bron- en contactonderzoek kan volgen.’
‘Inmiddels hebben we meer dan vijftig Kamper bedrijven ingeschreven’, vertelt Pauline. ‘Niet alleen ‘de grote jongens’, hoor. Het gaat van groot tot klein. Nog steeds komen er dagelijks nieuwe bedrijven bij.’
Positief is negatief
‘Gelukkig testen we heel veel mensen negatief. En blijkt de test wel positief uit te vallen, dan zijn mensen soms erg van slag. Want juist dan komen de vragen’, vertelt Tineke. ‘Voor menigeen is het erg spannend. Tenslotte vraagt iedereen zich af wat voor impact corona op hun leven kan hebben. Soms zijn we niet alleen verpleegkundige, maar ook nog eens maatschappelijk werker.’ Zelf vindt ze het werk totaal niet spannend. ‘Ik voel me voldoende beschermd.’ Ze wijst op haar plastic overkleding, het gelaatsmasker, haarnetje, mondkapje en handschoenen. Ze mogen dan ‘bovenop’ de eventuele brandhaard zitten, angst is er niet. ‘Niemand van PGVZ móet dit doen. We hebben ons hier vrijwillig voor aangemeld’, benadrukt ze. ‘We zijn echt voldoende beschermd. Als ik boodschappen ga doen, dan is het risico veel groter.’ Haar collega Ietje bevestigt dat volmondig. ‘Als ik als wijkverpleegkundige iemand oogdruppels moet toedienen, dan kan dat niet op anderhalve meter.’ Maar waar in de coronasnelteststraat bezoekers een mondkapje moeten dragen, is dat bij cliënten in de wijkverpleging niet altijd het geval. ‘Wij dragen bescherming, maar de cliënt vindt het soms maar grote onzin. Het risico dat we daar nemen is veel groter dan hier.’ Bovendien maken de dames doorlopend schoon. En valt een test positief uit, dan wordt er opnieuw schoongemaakt en trekken ze allemaal nieuwe beschermende kleding aan.
‘We testen onszelf niet’, vertelt Tineke, die thuis een man én zoon met longklachten heeft. ‘Testen moet je doen als je klachten hebt, en ik heb totaal geen klachten.’ Collega Ietje benadrukt dat ze, als boerendochter, vooral haar boerenverstand gebruikt. ‘Gewoon nuchter blijven’, klinkt het. Waarom dit werk doen als je thuis twee mensen uit de risicogroep hebt? Tineke: ‘Ik heb als verpleegkundige een eed gezworen dat ik mijn best doe om alle mensen waarbij ik betrokken ben, zo goed mogelijk de zorg te geven die bij hen past. En daar hoort wat mij betreft het testen ook bij.’
Fred Sollie
