Column wethouder Jan Peter van der Sluis: Leefstijl
· leestijd 2 minuten Algemeen“I want it all and I want it now” zong Freddy Mercury (Queen) al in 1989. “Ik wil het allemaal en ik wil het nu” lijkt nu meer dan ooit van toepassing. Alles uit het leven halen. Niet straks maar nu. Iedereen een goede baan, een goed inkomen, een mooi huis, alleen leuke dingen willen doen (en snel op sociale media delen), discussie met de leerkrachten op school omdat we toch ook vinden dat onze kinderen een nog hogere opleiding moeten krijgen etc. O ja, we willen tussendoor ook nog gezond leven. Gezondheid staat altijd op nummer 1 (als het erop aan komt) maar gezond leven is zo makkelijk nog niet. Maar het zou een makkelijke keuze moeten zijn.
Natuurlijk is het goed het beste uit jezelf te halen en je talenten te gebruiken. Alles lijkt een keuze maar dat ligt misschien toch iets genuanceerder. Veel mensen zouden best meer tijd aan zorg willen besteden aan de mensen om zich heen en het rustiger aan willen doen maar het moet dan ook wel kunnen. In tijd en financieel. Fiscaal wordt het ontmoedigd om alleenverdiener te zijn (6x hogere belastingdruk immers door gemis van allerlei kortingen). Voorheen kon iemand met een modaal inkomen (de spreekwoordelijke postbode) een huishouden onderhouden en de lasten betalen. Met de oplopende lasten is dit nu een utopie en moeten twee mensen modaal verdienen om alles te kunnen betalen. Het is niet altijd een “vrije” keuze en als je leven een lange keten is van overleven. Dan ben je helemaal niet bezig met gezond leven. Dan ben je aan het overleven.
“I want it all and I want it now” zong Freddy Mercury (Queen) al in 1989
Hoewel keuzevrijheid soms relatief is, is keuzevrijheid toch een belangrijk ingrediënt van het Kamper Leefstijlakkoord. Dit akkoord heeft de gemeente samen met heel veel verenigingen, organisaties en onderwijs ondertekend. Het gaat dus niet per se over verbieden van dingen (ik geloof ook niet zo in het belerende vingertje) en het opleggen van een gezonde levensstijl. Het gaat over preventie en het voeren van eigen regie om mentaal en fysiek sterker te worden. Het leefstijlakkoord richt zich op voeding en het werken aan fysieke en mentale gezondheid. Maar ook op het kunnen meedoen van iedereen. De inkomenssituatie of sociale situatie mag niet direct een belemmering zijn om mee te kunnen doen.
We worden echt niet allemaal topsporter en dat hoeft ook niet. Laten we ook zoeken naar wat bij ons past en wat we leuk vinden. Dat is namelijk wel vol te houden. Het is belangrijk dat iedereen de mogelijkheid krijgt om een keuze te maken voor een andere leefstijl. Dat betekent ook dat we als gemeente kijken naar de directe omgeving. Nodigt die omgeving uit om eropuit te gaan? Zo is het heerlijk om tussen de middag een stukje te lopen, door Het Groene Hart bijvoorbeeld.
Gezondheidsverschillen los je niet op met meer zorg maar wel met investering in de leefomgeving en bestaanszekerheid. Het Kamper Leefstijlakkoord zet in op preventie en dus een andere kijk op gezondheid. De ziekten zoals Tyfus, Cholera etc losten we ook niet op door meer zorg en ziekenhuizen maar door andere zaken zoals een riool en schoon drinkwater. Ook nu kunnen we zo naar gezondheid kijken. Niet vanuit ziekte en zorg maar vanuit gedrag en gezondheid. Het leefstijlakkoord zal moeten helpen in de bewustwording en het belang van een leefstijl. Daar begint alles mee.
Wordt het dan een makkie? Freddy Mercury zong in We are the Champions: “It’s been no bed of roses, No pleasure cruise” (Het is geen bed van rozen geweest, geen plezierritje). Het zal niet altijd makkelijk zijn, hoewel het leefstijlakkoord de keuzes juist makkelijk wil maken, maar je zet gezondheid wel op 1 en daarmee geluk. We kunnen kampioen worden, maar het vraagt wel om een keuze.