Rauwe en lieflijke jazz van Karsu Dönmez

(door Hermijn Bloemhard) KAMPEN ? De 22-jarige jazzzangeres en pianiste Karsu Dönmez stond al twee keer in Carnegie Hall New York, heeft haar cd Confession klaar en is op zaterdag 16 februari vanaf 20.15 uur te horen in de Stadsgehoorzaal.Karsu maakt heel gevarieerde poppy jazz, schrijft in het Engels en mengt Turkse tradionals met klassiek en jazz. Op 14 februari gaat de documentaire ?Karsu' in première over het leven van de jonge muzikant. Als klein meisje zag ze een pianist op tv spelen. ?Dat zag er zo gaaf uit, dat wilde ik ook.? Ze oefende in het Turkse restaurant van haar ouders in Amsterdam. ?Veel mensen zeiden dat ik talent had maar ik dacht: dat zeggen jullie maar. Ze zagen een jong meisje dat haar best deed?, vertelt Karsu die toen al sceptisch was. Op haar veertiende won ze een prijs tijdens een talentenjacht op school. ?Ik had me voor instrumentaal ingeschreven maar won voor vocaal. Daar was ik eerst erg boos over, ik had toch jarenlang klassieke piano gespeeld!? Hierna begon ze er ook bij te zingen en toen ging het snel. Haar cd Confession is inmiddels door het jazzmagazine Jazzism met vierenhalve ster beloond.Heftig?Rauw én lieflijk?, zo omschrijft het opkomend talent haar repertoire. In de Stadsgehoorzaal speelt ze niet alleen nummers van de cd Confession maar ook van haar vorige EP: een liveconcert in Muziekgebouw aan 't IJ. ?Eigenlijk is dit nummer ontstaan door de basline waardoor ik allerlei karakters verzon. Het gaat dus niet altijd over mezelf want ik ben niet schizofreen hoor?, lacht Karsu. ?Maar ik houd meer van heftige dingen, daarom ben ik ook zo blij dat ik in de 21 ste eeuw leef. Via internet en facebook kun je goed graven in andere levens. En een boek als Tirza van Arnon Grunberg vind ik heel interessant. Of ik daar al een nummer over heb geschreven? Nee, misschien moet ik dat eens gaan doen..?Gardot en BuikaOp 14 februari gaat ook de documentaire Karsu in première in de Nederlandse filmzalen. Deze film werd op de IDFA (International Documentary Film Festival Amsterdam) vertoond en heeft ook internationaal de aandacht getrokken.?Waarom ze me wilden filmen? Regisseuse Mercedes Stalenhoef kwam toen ik 17 was wel eens eten in het restaurant van mijn ouders. Ze hoorde dat ik alle nummers zelf schreef, raakte geboeid en wilde me volgen. Het is een mooie emotionele film geworden, die niet alleen over muziek gaat maar ook over familie, liefde en warmte?, vertelt Karsu die vernoemd is naar het dorp waar haar ouders vandaan komen. Waarom heeft Karsu eigenlijk voor de jazzmuziek gekozen. ?Klassiek is ook te gek maar jazz heeft die vrijheid.? En ze heeft zelf ook voorbeelden waar ze door geïnspireerd raakt: ?Melody Gardot, Nina Simone en Buika vind ik goed.?Dat ze uiteindelijk helemaal voor de muziek is gegaan kan ze wel verklaren. ?Je kunt er zoveel verschillende dingen mee. Een instrument bespelen is net als een auto. Het doet wat je wilt: ik houd van die controle. En een piano laat je bijna nooit in de steek.? Karsu Dönmez, 16 februari om 20.15 uur in de grote zaal, www.stadsgehoorzaalkampen.nl