Kamper Minikroniek: Yousef Hannan bouwt zijn leven weer op.

In het unieke filmproject Kamper Minikronieken staan inwoners van Kampen zelf aan het roer. Tien mensen leren interviewen, filmen en monteren. Hun films gaan over andere Kampenaren. De première is op 21 februari 2018 in de Stadsgehoorzaal. Dit project wordt uitgevoerd door Verhalenhuis Kampen en Minikronieken in Almelo in opdracht van de gemeente Kampen. De gemeente wil hiermee laten zijn zien wat zij heeft gedaan met de aanpak Gezond In De Stad (GIDS).

Yousef (21) ontvangt me hartelijk in zijn keurig en smaakvol ingerichte flat aan de Drostenstraat in IJsselmuiden, waar hij nu ruim een jaar woont. Yousef vluchtte ruim twee jaar geleden vanuit Syrië naar Nederland. Een moeilijke reis, waar Yousef liever niet over praat. Wel vertelt hij hoe hij na eveneens een lastige periode in Nederland zijn leven beetje bij beetje herpakt en de toekomst vol vertrouwen tegemoet ziet.

Yousef is Koerd en woonde van jongs af aan in Aleppo, een stad in het noordwesten van Syrië, vlakbij de Turkse grens. Hij groeide hier op in een gezin met vader, moeder en twee jongere broertjes. Naast in het huis in Aleppo, verbleef het gezin regelmatig in een tweede woning in het Koerdische gebied Afrin, waar opa en oma Hannan woonden.

Oorlog
Gestimuleerd door zijn ouders studeerde Yousef hard én graag: “Begin 2012 brak de oorlog in Syrië echter uit. Vanuit Aleppo vluchtten we eerst naar Afrin, dat nog enigszins beschermd was. Economisch slechte tijden braken aan. Een paar keer vluchtte ik heen en weer tussen Aleppo en Afrin. Toen het echt onhoudbaar werd, besloot ik definitief het land uit te vluchten. Mijn ouders en broertjes zouden later achter mij aan komen. Dit is ook gebeurd. Alleen kwamen zij niet verder dan Duitsland. Zij wonen nu veilig in Merzeg (Saarbrücken).”

Huis op orde
Na een zware reis, bereikte Yousef ruim twee jaar geleden Nederland, waar hij in vijf verschillende asielzoekerscentra verbleef. De laatste was in Ootmarsum. Yousef: “Na tien maanden kreeg ik een woning toegewezen in de Drostenstraat in IJsselmuiden. Ik was net 19 en voelde me behoorlijk klein en eenzaam toen ik in de kale flat stond. In Ootmarsum had ik vrienden gemaakt. Die liet ik achter. In de afgelopen jaren moest ik zo vaak afscheid nemen dat dit moment net even teveel was. Gelukkig hielpen mijn vrienden uit Ootmarsum me in het nieuwe huis. Ik zocht op Marktplaats naar een bed en vond er een aangeboden, door een familie in Kampen. Ik leerde deze familie beter kennen. Zij hielpen mij van alles te regelen. Ik ben ze erg dankbaar en heb nog steeds contact met ze. Ze zijn mijn Nederlandse familie geworden. Ondanks de pijn voelde ik de kracht om mijn leven weer op te bouwen.”

Integreren
Eerst ging Yousef naar taalscholen. Voor iedere migrant of vluchteling die in Nederland woont en werkt is het noodzakelijk om basiskennis van het Nederlands te hebben. Yousef: “Vanaf het moment dat ik naar school mocht, startte eigenlijk mijn integratie. Ik meldde me aan bij voetbalvereniging Go Ahead en bij de sportschool. Omdat ik zelf ervaren had hoe moeilijk het is om een nieuw begin te maken, besloot ik om nieuwkomers te helpen. Dit doe ik bijvoorbeeld als tolk bij vluchtelingenwerk. Inmiddels ben ik vrijwilliger bij Stichting Welzijn en soms actief voor de gemeente. Ook ben ik betrokken bij Team Flet’n. Allemaal geweldige kansen om meer mensen te leren kennen en sneller te integreren.”

Toekomstplannen?
Wanneer ik hiernaar vraag, straalt zijn gezicht van oor tot oor: “Ik studeer nu op Hogeschool Windesheim! Dat wil zeggen, eerst krijg ik les in een schakeljaar. Omdat ik in Syrië na 5 vwo gestopt ben door de oorlog, moet ik alles opnieuw leren. Ook moet ik wennen aan de Nederlandse manier van lesgeven. Yousef werkt heel hard voor zijn opleiding. Daarnaast zorgt hij voor zijn neefje, Kameran die sinds een paar maanden in Nederland is en bij Yousef woont. Yousef: “Ik doe mijn best om een nieuwe toekomst in Nederland op te bouwen.”