Humor met een boodschap: De regie in eigen handen…!
· leestijd 2 minuten Algemeen(door Marcel Kalter uit Kampen)
Mijn broer vindt dat ik met een gouden pik ben geboren. En misschien heeft hij wel een beetje gelijk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik heel vaak denk dat er een engel over mijn schouder meekijkt, die over mij waakt en ervoor zorgt dat er goede dingen op mijn pad komen.
Natuurlijk krijg ik mijn portie ellende ook, maar het geluk lacht me over het algemeen gewoon toe. Sommige mensen beweren dat je geluk kunt afdwingen. Ik weet niet of dat zo is. Misschien heeft mijn positieve kijk op het leven invloed op alles en iedereen om me heen, waardoor ik het gevoel krijg dat mijn leven op rolletjes loopt. Zolang het er is, geniet ik er maar van. Je hoeft maar om je heen te kijken om te zien dat het zomaar anders kan zijn.
Tot 1 april van dit jaar werd mijn werkzame leven geregisseerd door een ander. Solliciteren liet die persoon liever aan anderen over. Ik werd tot die tijd altijd gevraagd om ergens te komen werken. Soms bij het bizarre af. Tijdens de bouwcrisis dreigde ik door een projectontwikkelaar de laan te worden uitgestuurd, omdat het werk zo langzamerhand leek op te drogen. Toen dat speelde werd ik vanuit het niets door een ander bouwbedrijf gevraagd om als verkoper het verkoopteam te komen versterken. Ik heb dus geen dag zonder werk gezeten. De regisseur van mijn arbeidsverleden was echt een topper!
Maar de toename van de administratieve werkzaamheden bij het bouwbedrijf zorgden ervoor dat ik steeds minder plezier in mijn werk kreeg. Ik besloot vanaf nu zelf de regie in handen te nemen. Als je wilt verkassen, is het volgens de geleerden verstandig dat voor je 50ste verjaardag te doen. Die wijze raad heb ik opgevolgd. Ook nu had ik de mazzel dat ik vrij snel een leuke baan vond. In een totaal andere en voor mij dus vreemde bedrijfstak. Het leek zo mooi. Aan de slag bij een geweldige ondernemer met een snel groeiend bedrijf. Maar na een paar maanden bleken de verwachtingen over en weer toch niet overeen te komen. Van mens tot mens klopte het wel, maar als werkgever en werknemer boterde het minder goed. Na 7 maanden zijn we met wederzijds goedvinden uit elkaar gegaan. Mijn eerste klus als regisseur was dus geen groot succes.
Binnen mijn netwerk moest ik dus op zoek naar iets nieuws. Ik wilde mijn oude schoenen natuurlijk niet weggooien voordat ik nieuwe had. En daarin ben ik gelukkig geslaagd. Ik heb inmiddels een nieuwe baan bij een specialist in zonnepanelen en heb nog steeds geen dag zonder werk gezeten. Ik hoop dat deze tweede klus als regisseur van mijn loopbaan beter afloopt. Deze baan lijkt in ieder geval op mijn lijf geschreven. Het is nu aan mij om te bewijzen dat dit ook zo is.
Ik vind het belangrijk dat mensen niet vastroesten en afstompen bij hun werkgever. Je brengt daar nota bene het grootste deel van de week door. Veldhuis en Kemper hebben net het liedje ‘Ravijn’ uitgebracht dat daarover gaat. Luister dit nummer maar eens als je het gevoel hebt dat het tijd wordt voor wat anders. Het maakt eigenlijk niet uit hoe jong of oud je bent. Een deel van de tekst luidt: ‘Maar als ik iets zou mogen zeggen, het is geen rechte lijn. En de grens maar iets verleggen, gaat maar zelden zonder pijn. Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn. En om die te kunnen plukken, moet je durven bang te zijn.’ En iets verderop komt de volgende zin voorbij: ‘Want als de mooiste bloemen groeien, langs de rand van het ravijn. Dan moet daar ook het beste uitzicht op je stoutste dromen zijn.’ Mooier kan ik het niet omschrijven. Neem de regie over je eigen leven en wees niet bang. Droom, durf en doe het gewoon.
