Gerards Coronakrabbels: Deel 52: Vuurwerk

Het coronavirus regeert. Dikwijls beseffen we nauwelijks wat we meemaken en verlangen we terug naar de goede tijden waarin we leefden als ‘God in Nederland’. Een periode die nog maar even achter ons ligt, maar toch zo ver weg lijkt. In de huidige moeilijke periode probeer ik wat verlichting te brengen met een reeks ‘Coronakrabbels’. Over alledaagse dingen in de wondere wereld waarin het coronavirus voorlopig nog steeds de dienst uitmaakt.

Het is circa anderhalf uur na de jaarwisseling. Mijn vrouw kijkt na een herhaling van de oudejaarsconference van Peter Pannekoek. Ik heb een beter plan. Ik heb zin in AC/DC met de heerlijke stem van Bon Scott.

Wekenlang heb ik geluisterd naar lijstjes. De Top 1000 Allertijden, De Top 4000 en de Top 2000. Nu wil ik Bon Scott, de in mijn ogen enige echte, knettergekke en veel te vroeg overleden zanger van AC/DC. Ik wil vuurwerk.

Even na middernacht slinger ik de fantastische liveplaat ‘If You Want Blood You’ve Got It’, opgenomen in Glasgow, aan. “Riff Raff”, schreeuwt Scott, waarna Angus Young een solo laat horen waar geen einde aan lijkt te komen. In mijn gedachten zie ik hem over het podium rennen. Ik hoor het publiek schreeuwen. Een orkaan van geluid, het zwelt aan. Prachtig. Ik heb dit even nodig. Wat een plaat, naar mijn mening de mooiste liveplaat die ik ken. Rauw, eerlijk, zonder opsmuk. Rock-’n-roll zoals het moet zijn.

Dat heb ik wel gemist in 2021. Even lekker uit m’n dak gaan. Een van de meest bijzondere momenten beleefde ik in Café De Blauwvinger. Ik zag mensen eindelijk weer eens een avond konden dansen of lekker relaxed aan de bar konden zitten en daarvan zo genoten. Die eerlijke spontane blije gezichten gaven mij een geweldig gevoel. 

Met veel vertrouwen ging ik in 2021 het nieuwe jaar in, maar er mocht meer niet dan wel. Grote teleurstelling was het schrappen van het concert van Normaal in Lochem. Wederom. En ik baalde als sportjournalist wederom dat de amateursport werd stilgelegd. Ik kon me niet uitleven op waterpolotoernooien en was uiteraard ook niet blij met schrappen van mijn wintersportvakantie.

Even naar het begin van 31 december 2021. Gelukkig ben ik op oudejaarsdag altijd goed gestemd. Ik rij naar de redactie in Kampen. Ik probeer wat te werken, maar dat gaat me slecht af. Ik bel verschillende mensen, maar krijg niemand te pakken. Gelukkig heeft het afpilsen van 2021 met mijn favoriete collega wel het juiste effect. Met een pens vol power en een goede zin rij ik naar huis. 

Thuis staan de oliebollen klaar en hangt er een heerlijke sfeer. ’s Avonds word ik samen met andere inwoners van Zwolle geconfronteerd met de onzin van het vuurwerkverbod. Het meest gevaarlijke vuurwerk was immers al verboden. Er wordt enorm geknald en niet gehandhaafd. De hoeveelheid illegaal vuurwerk is gigantisch. Alsof de Nederlandse ondernemers in coronatijd niet genoeg voor de kiezen hebben gehad, is het brood uit hun mond geroofd en liggen de Belgische en Duitse vuurwerkverkopers in een deuk over het beleid in Nederland. Ik luister naar de laatste nummers van de Top 2000. Ik verbaas me over de overkill van het in mijn ogen overschatte Coldplay. En wederom kan ik niet begrijpen waarom Queen op nummer één staat. 

Het is 1 januari. Ik wens iedereen gelukkig nieuwjaar en ga naar buiten. Ruim drie kwartier lang wordt er enorm veel siervuurwerk afgestoken in Zwolle. Ik geniet, het is prachtig. Ik drink buiten een biertje met een buurman en ga daarna weer naar binnen.

Ik zie op TV het gezicht van Peter Pannekoek en zonder me af. Ik hunker naar snelle rock ‘n roll. AC/DC live uit 1978 blijkt het juiste medicijn. Vuurwerk uit mijn speakers, terwijl af en toe harde illegale knallen van buiten mijn gehoor binnen dringen. Het doet me denken aan de kanonnen van de AC/DC-kraker ‘For Those About To Rock’, maar dat nummer is pas in 1981 uitgebracht zonder de overleden Bon Scott en met zanger Brian Johnson. 

Het einde van de plaat nadert. ‘Rocker’ is de afsluiting. Kan dat nummer niet bovenaan in de Top 2000 en dan uiteraard de live-uitvoering. Scott mompelt een afscheidsgroet die ik niet kan verstaan. Ik dank hem. Vol energie ga ik het nieuwe jaar in. Iedereen de beste wensen en een coronavrij 2022.