Sportieve politieagent zwaait af na 43 dienstjaren

KAMPEN ? Hij wisselt de ene anekdote af met de andere en meer dan eens met een twinkeling in de ogen. De slotvraag van het interview ? zou je als je het over mocht doen weer hetzelfde vak kiezen? ? is eigenlijk een totaal overbodige. Eens een politieman altijd een politieman. Wim Looman zou niet anders willen. Maar ook voor een wetsdienaar komt de tijd dat het werk er op zit. Looman stopt na 43 jaar trouwe dienst. Op 30 april was zijn afscheid.

Een mooie gelegenheid voor een interview en wat het extra interessant maakt, is dat de Kampenaar van Twentse komaf vier decennia lang werkte in de Hanzestad. De laatste zeven jaar weliswaar voor de recherche, maar veel langer was hij de man op straat. Dat maakt dat hij bij uitstek kan vertellen in welke mate Kampen en haar inwoners zijn veranderd.

Het cliché dat de jeugd mondiger, zo je wilt brutaler, is geworden klopt, zegt Looman in een gesprek dat een week voor zijn afscheidsfeest bij de politie plaatsvond. Maar mondiger is niet per se verkeerd ? ?ik leg graag uit wat ik doe en waarom, anders wordt het ook zo saai' ? en graag benadrukt de politieagent dat Kampen een prettige stad is. ?Natuurlijk vinden er incidenten plaats, dat wil ik niet bagatelliseren. Toch vind ik dat er in de media wel eens een eenzijdig beeld wordt geschetst door bijvoorbeeld de nadruk te leggen op geweld in het uitgaansleven. Als je bedenkt hoeveel mensen er in het weekend gaan stappen en dat afzet tegen het aantal keren dat er wat gebeurt, dan valt het echt reuze mee.?

De eerste achtervolging waar Looman bij betrokken was, viel dan weer wat minder mee. Nu kan hij er evenwel om lachen. De routinier met wie hij op pad was, zette aan voor een spurt om een winkeldief te pakken. ?Tijdens de opleiding tot agent leer je wel hoe je moet handelen, maar geloof mij, de praktijk is altijd anders.? Looman zag hoe zijn oudere collega door de dader werd neergeslagen met een klomp. Zelf zag hij gelukkig kans om de man tegen de grond te werken en in te rekenen. ?Ik ben vrij lang en heb altijd aan sport gedaan. Daar heb ik gedurende mijn hele carrière profijt van gehad.?

'Gevaarlijke crimineel'
Met name het sporten loopt als een rode draad door het leven van de Kamper politieman. Wat hem verder typeert, is onder andere zijn no-nonsens-mentaliteit. ?Als er een ding is dat je al snel ontwikkelt in dit vak dan is het wel het intuïtieve vermogen om snel door te hebben met wie je van doen hebt. Ik probeer tegen iedereen zo normaal mogelijk te doen en heb nooit de behoefte gevoeld om mij te bewijzen als dat niet nodig was.?
Lachend denkt Looman terug aan het moment dat er een oproep kwam dat er een gevaarlijke crimineel was gesignaleerd in de binnenstad. Winkeliers werd te verstaan gegeven dat ze de deuren op slot moesten doen. Looman: ?We stonden ieder in een steeg. Plotseling kreeg een agent de man in het oog om die vervolgens te tackelen. De rest dook er bovenop, behalve ik. Het heeft geen zin om met een hele club mensen bovenop iemand te gaan liggen, dacht ik. Later bleek het sowieso geen zin te hebben gehad, want we hadden de verkeerde te pakken haha.?

Bijzondere herinneringen bewaart Looman aan de tijd dat Kampen nog een echte studentenstad was. ?Al die studenten in een toch vrij conservatieve stad, dat kan wel eens voor problemen zorgen, zou je denken. Niets was minder waar. Het mixte prima en volgens mij heeft iedereen een gezellige tijd beleefd. Ik kwam wel eens een student tegen op een tijdstip en in een toestand waarvan ik dacht: ?Hoef jij morgen niet naar school dan?' Maar het contact met de studenten was goed.?

Looman begeeft zich graag onder de mensen en kan privé en werk goed gescheiden houden. ?Natuurlijk gebeurde het wel eens dat ik in een café iemand tegenkwam die ik eerder die week ergens voor had aangehouden. Ik ging dan niet doen of diegene er niet stond, maar maakte gewoon een praatje in de trant van ?hoe gaat het met je?'?

Oud en Nieuw
En dan waren er natuurlijk die dingen waarvan je hoopt dat ze nooit gebeuren. Zoals de lustmoord op Ceciel Bot en de moord op Maartje Pieck. Looman heeft die zware kant aan het vak wel altijd van zich af kunnen zetten. ?Hoe erg ook, als politieman moet je je hoofd bij het werk houden.? Berucht en toch ook wel spannend waren de Oud- en Nieuw-vieringen in Kampen. Looman was nog niet zo lang in dienst toen de Mobiele Eenheid slag moest leveren met een rellende jeugd in Brunnepe. Legendarisch is ook het moment dat politiecommissaris Verkerk in hoogsteigen persoon mee ging om een einde te maken aan het carbidschieten. Toen een van de onverlaten afvuurde en door de voorruit van de politiebus schoot, zat Verkerk een tel later met het deksel op schoot. Ziedend van woede.

De ene dag verliep tumultueus, de andere in rust. Looman heeft echter altijd voldoening gehaald uit zijn werk. Hij kan de jongeren die bij de politie willen van harte aanbevelen hun hart te volgen. ?Zeker als je een beetje sportief bent, is het een prachtig beroep.?